Geen klassieker

Hardcore punk heeft sinds haar ontstaan eind jaren zeventig vele gedaantewisselingen ondergaan. Was het in de beginjaren vooral een snellere, hardere versie van de politiekgeoriënteerde punk, tegenwoordig storten zangers (lees: schreeuwers) hun hele emotionele, innerlijke leven uit over de luisteraar, terwijl op muzikaal gebied invloeden uit onder andere de metal, screamo en postrock niet meer weg te denken zijn.

Hardcore vaart tegenwoordig wel bij het credo ‘hoe intenser, hoe beter’ en ook Counterparts laat er geen gras over groeien. The Difference Between Hell And Home knalt genadeloos uit de speakers. Iets meer dan een half uur heeft de band ervoor nodig om alle frustraties en angsten van zich af te spelen. De muziek is strak, meeslepend en Brendan Murphy maakt met zijn uitstekende geschreeuw het geheel af.

Hemeltergende poëzie
Iedere redelijke band is echter in staat ruige muziek te maken die voldoet aan de wetten van de huidige, populaire hardcorescene. Het verschil tussen de topbands en de mindere goden zit hem dan ook in kleine dingen. Zo zijn songteksten en geloofwaardigheid aspecten waarmee bands zich kunnen onderscheiden. Counterparts laat het echter net op deze punten afweten.

Wie de teksten bekijkt (of hoort, indien het oor zo getraind is dat het woorden weet te destilleren uit de brij van geluid), moet toch concluderen dat Counterparts het niveau van de gemiddelde puber, die wenend in een hoekje zit terwijl het hemeltergende poëzie schrijft, niet ontstijgt. Murphy weet overal een enorm probleem van de maken, waar de zin ‘I hate the fact that I’m just fine’ uit  ‘Witness’ het beste voorbeeld van is.

‘I tried my hardest but I couldn’t make you feel a fucking thing’
Toegegeven, songteksten binnen de hardcore zijn vaak geen literaire hoogstandjes. Ze zijn simpel, direct en begrijpelijk. Waar dit bij goede hardcorebands zijn charme heeft, maakt het de teksten van mindere hardcorebands vaak pathetisch. Zo ook in het geval van Counterparts. Murphy schreeuwt bijvoorbeeld op openingsnummer ‘Lost’: ‘I’ve spent my life trying to find my confidence, and found absolutely nothing. Life is a lost cause, too weak to carry on.’

Op tekstueel vlak probeert Counterparts net iets te hard, waardoor de luisteraar nooit helemaal mee kan gaan in de ongetwijfeld oprechte emoties die Murphy probeert over te brengen. De enige zin op het album die dan ook imponeert, is ‘I tried my hardest but I couldn’t make you feel a fucking thing’ uit het nummer ‘Debris’.

The Difference Between Hell And Home is geen album dat de klassiekerstatus zal krijgen binnen het genre. Muzikaal steken de nummers echter goed in elkaar. Het is dan ook een voordeel van hardcore dat de (deels) onverstaanbare teksten makkelijk genegeerd kunnen worden.