Giftige thriller met glansrol

Grayson spekt samen met haar levenspartner Fran (Eiza González) al jaren haar eigen bankrekening, door die van haar oudere cliënten te plunderen. Zonder dat deze er weet van hebben, worden zij in verpleeghuizen gestopt – nadat Grayson slinkse dealtjes sluit met zowel de dokter als met de verpleeghuizen – met de reden dat zij lijden onder dementie. In Jennifer Peterson (Dianne Wiest) treft zij een geduchte tegenstander. Wordt dit het einde van Grayson of houdt zij zich staande in de strijd met echte topcriminelen?

Giftige dynamiek

Uit het niets krijgt Grayson te maken met een Russische maffiabaas: Lunyov. Hij is namelijk de zoon van mevrouw Peterson, die vast zit in het verpleeghuis. Lunyov heeft door wat Grayson van plan is en doet er alles aan om zijn moeder weer vrij te krijgen. In eerste instantie wil Lunyov het af doen met een dreigement, maar daar laat Grayson zich niet door afschrikken. Sterker nog, ze gaat op onderzoek uit en komt erachter dat er veel meer geld uit Peterson te halen valt dan slechts alleen een huis: diamanten.

Lunyov en Grayson zijn op het eerste gezicht elkaars tegenpolen. Grayson is weldoordacht en gebruikt snode plannetjes om te krijgen wat zij wilt. Zij gebruikt bijvoorbeeld haar netwerk en reputatie om ervoor te zorgen dat Peterson geen telefoontijd krijgt en zo zwaar aan de medicatie gezet wordt dat zij niet meer helder kan nadenken.

Lunyov is daarentegen meer van de harde aanpak. Zo plant hij een overval op het verpleeghuis om zijn moeder vrij te krijgen, ontvoert hij Grayson en gaat hij ook achter Fran aan. Het zorgt voor een mooie dynamiek tussen Grayson en Lunyov; een strijd tussen twee stijlen van criminaliteit.

Koude rillingen met een goud randje

Grayson is een ware ijskoningin waar de koude rillingen van over je rug lopen, gepaard met kippenvel. Zij is sterke vrouw die zich perfect staande houdt in een door mannen gedomineerd crimineel wereldje. Haar intelligentie, onverschilligheid en onverschrokkenheid zijn ongeëvenaard en juist met die eigenschappen weet zij zich van de rest te onderscheiden.

Het is een mooi personage, op papier, bedacht door regisseur J Blakeson (ook bekend van The Disappearance of Alice Creed). In praktijk in volle glorie vertolkt door Pike, die net zoals in Gone Girl, laat zien niet weg te lopen van een moeilijke en pittige rol. Het is een top performance van Pike die met haar glansrol I Care a Lot naar een hoger niveau tilt. De koude rillingen lopen over je rug als je bedenkt dat zulke mensen (Grayson) ook in de echte wereld rondlopen, maar juist dat gevoel is hoe I Care a Lot zich weet te onderscheiden van andere thrillers.