The Curse of the Jade Scorpion

Het is ongeveer 1940. Allen werkt als claim-onderzoeker voor een groot verzekeringsbedrijf. Als een cliënt wordt beroofd moet Allen de zaak onderzoeken, waar hij tamelijk succesvol in is. Het bedrijf neemt op een dag manager Helen Hunt aan om te kijken of er ergens bezuinigd kan worden. Hunts conclusie is duidelijk: de afdeling van Allen is ouderwets, en kan zo goed als opgeheven worden. Allen kan Hunt hierdoor niet luchten of zien. Tijdens een bedrijfsuitje worden de twee aan elkaar gekoppeld tijdens een hypnose-act, met alle gevolgen van dien. De hypnotiseur, tot overmaat van ramp, gebruikt Allen (die onder een soort sluimerhypnose verkeert) voor een serie inbraken.

Neurotische etterbak

Wat is precies de magie van Woody Allen? Al die jaren heb ik gewacht op iemand die het mij kon uitleggen. Niemand heeft zich voor die taak gemeld. Zijn recente werk (Celebrity, Small Time Crooks) wist slechts een verveelde geeuw op mijn gezicht te toveren. Was het vroeger al ongeloofwaardig dat een kleine neurotische etterbak als hij mooie vrouwen kon krijgen, maar nu is hij een kleine neurotische ouwe etterbak. Toch staan Helen Hunt (na hypnose) en Charlize Theron in de rij voor dit afzichtelijke mannetje. De zelfspot waarmee Allen zich probeert te redden is achterhaald, en vormt voor de Allen-fans niets nieuws onder de zon.

Film noir

The Curse of the Jade Scorpion begint aanvankelijk nog wel redelijk. Het verhaal wordt rustig opgebouwd, en de film is in stijlvolle bruintinten geschoten, iets wat goed past in de jaren 40. De makers proberen een soort knipoog naar het film noir genre te maken. Half bezopen, niet te vertrouwen blondines en morsige detectives, maar dan met een scheutje humor erin. De aanwezigheid van Hunt en Dan Aykroyd doen de film goed, maar helaas pikt Allen alle aandacht in. Ben je een Woody Allen-fan, huur dan gewoon lekker een klassieker als Manhattan in de videotheek.