The Curse of the Jade Scorpion
Woody Allen speelt in The Curse of the Jade Scorpion een druk onzeker mannetje dat met ‘snappy’ opmerkingen toch vrouwen weet in te pakken. Waar hebben we het allemaal eerder gehoord? In deze parodie op de film noir gaat de vroeger zo scherpe Allen helemaal op zeker. Bovendien wil hij de camera met zo weinig mogelijk mensen delen, wat betekent dat hij bijna constant in beeld is. Voor velen, zo ook voor mij, zal dat een beproeving zijn.
~
Het is ongeveer 1940. Allen werkt als claim-onderzoeker voor een groot verzekeringsbedrijf. Als een cliënt wordt beroofd moet Allen de zaak onderzoeken, waar hij tamelijk succesvol in is. Het bedrijf neemt op een dag manager Helen Hunt aan om te kijken of er ergens bezuinigd kan worden. Hunts conclusie is duidelijk: de afdeling van Allen is ouderwets, en kan zo goed als opgeheven worden. Allen kan Hunt hierdoor niet luchten of zien. Tijdens een bedrijfsuitje worden de twee aan elkaar gekoppeld tijdens een hypnose-act, met alle gevolgen van dien. De hypnotiseur, tot overmaat van ramp, gebruikt Allen (die onder een soort sluimerhypnose verkeert) voor een serie inbraken.
Neurotische etterbak
~
Film noir
The Curse of the Jade Scorpion begint aanvankelijk nog wel redelijk. Het verhaal wordt rustig opgebouwd, en de film is in stijlvolle bruintinten geschoten, iets wat goed past in de jaren 40. De makers proberen een soort knipoog naar het film noir genre te maken. Half bezopen, niet te vertrouwen blondines en morsige detectives, maar dan met een scheutje humor erin. De aanwezigheid van Hunt en Dan Aykroyd doen de film goed, maar helaas pikt Allen alle aandacht in. Ben je een Woody Allen-fan, huur dan gewoon lekker een klassieker als Manhattan in de videotheek.
