Spy Game

Een aantal onderzoekers van de CIA heeft de opdracht om uit te zoeken wat Bishop nu precies in China deed. Bishop heeft namelijk in 1986 zijn laatste opdracht uitgevoerd voor de CIA en is toen zijn eigen weg gegaan. Zijn recruiter en voormalige chef Nathan Muir (Robert “the Mummy” Redford) wordt op het
matje geroepen en gevraagd om een profielschets te geven van Bishop.

Tijdens het verhaal van Muir wordt het één en ander duidelijk over Bishop. De CIA wil Bishop opofferen voor het grote doel (handelsmissie van president naar China) en daar is Muir uiteraard niet blij mee. Hij doet dan ook een poging om via de pers de beslissing te beïnvloeden. Dat lukt niet echt en dus speelt hij zijn eigen spel met zijn collega’s die nu zijn tegenstanders zijn. (Aardig detail is dat het Muir’s laatste werkdag is, hij gaat met pensioen. De ideale situatie om nog lekker dwars te liggen tegenover je bijna ex-collega’s.) Zijn contacten met de ambassadeur in Hong Kong en wat criminelen komen daarbij goed van pas.

De strijd die Muir voert tegen zijn eigen CIA om Bishop te redden is zeer interessant. Je kunt je natuurlijk wel afvragen in hoeverre zo’n situatie daadwerkelijk plaatsvindt, maar los daarvan is het een zeer geslaagde film. De vaart komt er pas in in het tweede deel van de film. Daarvoor wordt het verhaal duidelijk maar soms te traag opgebouwd. Maar dit is volgens de makers waarschijnlijk nodig om een goed beeld te scheppen van Bishop en de situatie waarin hij is verzeild.

Ik twijfel niet aan de intelligentie van de gemiddelde 8WEEKLY-lezer. Daarom verklap ik ook niets als ik zeg dat het een echte Amerikaanse film is. Met een dito einde natuurlijk. Maar de manier waarop dit einde tot stand komt is toch wel aardig.