Film / Films

Intrigerende kindervriend

recensie: Charlie and the Chocolate Factory

Tim Burton is een eigenzinnig regisseur, die in de afgelopen twintig jaar een prachtig oeuvre heeft opgebouwd. Hij maakte onder andere een overtuigende vleermuis van Michael Keaton, zette een marsmannetjeshoofd op Pierce Brosnan in Mars Attacks!, tekende voor een hommage aan de mislukte regisseur Ed Wood, en nam met Sleepy Hollow de verfilming van Irvings beroemde korte verhaal voor zijn rekening. Nu komt hij met Roald Dahls Charlie and the Chocolate Factory, dat in 1971 al eens verfilmd werd door Mel Stuart. Waar Gene Wilder in Stuarts versie Willy Wonka speelde, vertolkt nu Johnny Depp deze excentrieke eigenaar van de snoepfabriek.

~

Willy Wonka nodigt na het uitschrijven van een wedstrijd vijf kinderen uit om kennis te maken met de nieuwste lekkernijen uit zijn chocoladefabriek. Charlie Bucket (Freddie Highmore) is een van de winnaars. Hij komt uit een merkwaardig nest. Zijn vader (Noah Taylor) werkt tegen een karig loon in een tandpastafabriek. Moeder (Helena Bonham Carter, Burtons echtgenote) kookt dagelijks koolsoep (“Met een blaadje minder blijft koolsoep koolsoep”). Zijn vier grootouders wonen bij het gezin in, maar liggen de hele dag in bed. De vier andere winnaars van de gouden toegangskaartjes zijn schoolvoorbeelden van een verkeerde opvoeding. Charlie gaat met een dikke Duitse snoeper, een aan televisiekijken verslaafd jongetje, een ambitieus meisje met volwassen ideeën en een verwend Engels dochtertje van een zakenman op bezoek in de fabriek. De door Wonka uitgeschreven wedstrijd krijgt uiteindelijk met Charlie een terechte winnaar. Hij blijkt niet voor de hoofdprijs te gaan, maar blijft trouw aan zijn ouders en grootouders.

Hoewel Burton alle elementen uit Dahls verhaal getrouw een plaats geeft, neemt Burton ook de vrijheid om een aantal zaken toe te voegen. Wonka’s vader (Christopher Lee) is in Burtons versie tandarts, en vader en zoon hebben al jaren geen contact. Ze ontmoeten elkaar in een van de laatste scènes en vallen elkaar op een knullige manier in de armen. Charlies grootouders krijgen meer reliëf dan bij Roald Dahl. Burton lijkt de oude besjes te gebruiken om waarden als hoop en vertrouwen in zijn film te vervlechten.

~

Kindervriend

Burton heeft een prachtige fabriek laten maken in een landschap met veel bruintinten, waar een rivier van chocoladewater doorheen stroomt. Johnny Depp zet daarbij een zonderlinge Willy Wonka neer. Zijn witte gezicht, hoge stem en barokke kostuum maken van hem een geslepen kindervriend, die zijn eigen voordeel najaagt en tevens diep in de kinderzielen van zijn bezoekers kan kijken.

Kinderen kunnen hun hart ophalen aan de goede Charlie en mogen de vier andere kinderen uitfoeteren en veroordelen. Ze kunnen zelfs nog wat leren van de egocentrische Willy Wonka. Voor volwassenen is het vooral een visueel aantrekkelijke film. Naast de prachtige enscenering heeft Burton in de film veel aandacht besteed aan talrijke kleine cinefiele knipogen (Kubrick!). Ook de muzikale intermezzo’s zijn van grote klasse: de Oempa-Loempa’s, de arbeiders in de fabriek, stappen net zo gemakkelijk in het robotpak van Kraftwerk als dat ze de lichten van Jeff Wayne en zijn Electric Light Orchestra volgen.

Er is de afgelopen dagen in de media veel gespeculeerd over de hoofdpersoon in deze verfilming. Een andere bekende kindervriend zou voor een gedeelte model hebben gestaan voor Willy Wonka. Volgens de regisseur en de acteur berust de gelijkenis met de eigenaar van Neverland echter op louter toeval. Het is voor de bezoeker van de film Charlie And The Chocolate Factory wel een aardige bijkomstigheid. Depp toont zich in ieder geval een goede gegadigde voor een verfilming van de avonturen met kinderen van dit verbouwde en gevallen voormalige Amerikaanse rolmodel.