A.I. Artificial Intelligence

~

Aan de lange lijst teleurgestelde kritieken die A.I. al heeft ontvangen, kunnen we er nog een toevoegen. Jammer jammer jammer. A.I. is een heel mooi sprookje over een moderne Pinokkio, het ziet er allemaal prachtig uit, maar Spielberg heeft de tranenkraan te ver opengezet. Het verhaal van de robot David moest koste wat kost een happy end krijgen. Stanley Kubrick wilde hier een film over maken, maar gaf het uit handen omdat hij Eyes Wide Shut ook wilde doen. Spielberg mocht aan de slag en trok alle registers open.

De kindrobot David (Haley Joel Osment) vervangt het echte zoontje van Monica en Henry. David is een experiment: de eerste robot met gevoelens. Door middel van een speciale reeks woorden kan Monica haar pseudo-kind David programmeren om van haar te houden als een moeder. David luistert eerst niet-begrijpend naar de reeks woorden, maar dan gaat er plotseling een knopje om: die vrouw is zijn moeder! En wat wil hij graag dat zij ook van hem houdt!

Uiteindelijk komt David in Manhattan, waar de torens van het World Trade Center nog wel overeind staan, maar tot zeker veertig verdiepingen onder de zeeoppervlakte ligt. De poolkappen zijn gesmolten. Het levert mooie plaatjes op, maar het voegt alweer weinig toe. In Manhattan moet David afscheid nemen van zijn niet erg nuttige reisgezel Gigolo Joe (Jude Law), die opgepakt wordt wegens moord. Eerder zagen we al dat hij volledig onschuldig is, maar blijkbaar hoeft Joe zich niet te verdedigen en kan hij meteen de versnipperaar in.
In Manhattan gaat het mis. Niet met David, want die vindt zijn Blauwe Fee, maar met het verhaal. In eerste instantie lijkt het nog goed te gaan met A.I.. Als David zijn Fee heeft gevonden, daalt er een serene stilte neer over de film, waarna een voice-over ootmoedig vertelt hoe het afliep.

Was het daar maar afgelopen met David. Zo was het mooi, zo was zijn zoektocht weliswaar niet zo positief geeïndigd, maar toch alleszins bevredigend en sentimenteel. Melancholiek bijna. Maar nee, daar moet Spielberg ineens de ijstijd inluiden, E.T. uit de oude doos halen en ervoor zorgen dat David nog één keer zijn moeder kan zien, voor wie hij dan een echt jongetje kan zijn. Jammer jammer jammer. A.I. ziet er bij vlagen overweldigend mooi uit, maar met een einde als dit voelt iedereen zich bekocht. Het is maar goed dat Kubrick niet kan zien wat zijn collega ervan gemaakt heeft.