Land of the Blind

De hele film is één grote aanklacht tegen alle dictaturenstaten en grootheidswaanzinnigen die ze besturen. Van Pinochet tot Mobutu en van Ceausescu tot de Noord-Koreaanse filantroop Kim Jong Il. Van elk van hen heeft Robert Edwards (die zelf het script schreef) iets verwerkt in een van zijn belangrijkste personages in de film: de president van een fictief land. Hij houdt zijn land (lijkend op de VS) in een ijzeren greep en maakt elke vorm van oppositie ongedaan.

Daarnaast heeft hij een passie voor films (net als Kim Jong Il), Franse woorden en gebruiken (Mobutu) en protserige zuilen en kitscherige kunst (zowel Mobutu, Kim Jong Il als Ceausescu waren er fan van). Zijn enige tegenstander van formaat is guerrillaleider Thorne (gespeeld door Donald Sutherland). Met hulp van binnen uit van een hoge officier (Ralph Fiennes) weet deze charismatische oproerkraaier de president af te zetten en zonder schaamte zelf plaats te nemen in het paleis.

Uit de bocht

De film is dan pas op de helft en moet eigenlijk nog beginnen. De toon is in ieder geval gezet en die is prettig: luchtig en met een dikke knipoog. Daarna schiet de film echter uit de bocht: Thorne komt aan de macht en denkt met zijn progressieve en revolutionaire houding de mensen voor zich te winnen. Dit heeft het tegenovergestelde effect. Zijn personage neemt houdingen aan van Pol Pot en Castro.

“What’s better then a big juicy steak?” vraagt Thorne een paar keer om zich heen. Elke keer geeft hij zelf het dubbelzinnige antwoord: “Nothing!”. Dit wordt de lijfspreuk om ‘zijn’ mensen te indoctrineren. Zodra hij dus aan de geur van macht geroken heeft, bewandelt hij hetzelfde pad als zijn voorganger. Tegenstanders worden om zeep geholpen of verbannen. Zelfs de eerder genoemde hoge officier moet wijken, omdat hij Thorne er terecht op gewezen heeft dat hij eigenlijk in niets verschilt met de president die hij heeft afgezet vanwege alleenheerschappij.

Deze vicieuze cirkel heeft meer tijd nodig dan de anderhalf uur die de film duurt. Als kijker heb je het gevoel dat de tijdsprongen te groot zijn. Waar en wanneer werd Thorne gegrepen door macht, als wapen om zijn volk te onderdrukken? Heb ik dat gemist of kon het beter verteld worden? Net nadat hij de president heeft afgezet, zien we hem namelijk al de dictator uithangen, terwijl hij daarvoor zo’n sympathiek persoon was.

Goede hoofdrollen

Land of the Blind is daardoor een erg kortgehouden film en wil duidelijk teveel (van dik hout in korte tijd planken zagen). Dat is jammer voor een film die verder zijn doel wel treft. De hoofdrollen zijn hilarisch: vooral Tom Hollander als de president en Lara Flynn Boyle als zijn vrouw zijn heerlijk over-the-top. Het mag gezegd worden dat ze in het eerste deel van de film de echte grote sterren (Sutherland en Fiennes) van het doek spelen. Fiennes en Sutherland herpakken zich in het tweede deel en weten de film toch nog enigszins geslaagd af te leveren aan het publiek. Edwards had alleen wel wat meer tijd moeten vrijmaken om zijn verhaal te verbeelden.