Skulls biedt maar weinig

Stel je eens voor: je wordt uitgekozen voor een elitegezelschap. Al je wensen worden ingewilligd, van de mooiste auto, de meest mooie vrouwen tot volledige betaling van je studie. Wie o wie zou zo’n aanbod afslaan!?
Luke Mcnamera (Joshua Jackson, Dawsons Creek) krijgt dit aanbod voorgeschoteld en slaat het natuurlijk niet af. Je bent student, zit krap bij kas en als je wordt uitgekozen voor zo’n gezelschap zeg je natuurlijk geen nee. Luke wil rechten gaan studeren en “the Skulls” (de al zeer sinister klinkende naam voor dit gezelschap) betaalt alles voor hem, en geeft hem tevens alles wat zijn naïeve hartje begeert. Niks dan voordelen denkt Luke.

Althans zo lijkt het. Nadat Luke helemaal gek is gemaakt met de mooiste geschenken (dure horloges, chique hoertjes, snelle auto’s) beseft Luke dat niet alles zo perfect is zoals het lijkt. Luke’s beste vriend besluit, als Luke toegelaten wordt tot “the Skulls”, om maar volledig door te draaien. Hij sloopt een ruit van een van de mooie auto’s, jat van alles en nog wat, dringt binnen in het onderkomen van “the Skulls” en besluit open en bloot (onder het oog van alle beveiligingscamera’s) een beetje rond te wandelen en wat fotootjes te maken. Bad idea.
Hij wordt dan ook prompt vermoord en dit is het moment waarop Luke iets begint te vermoeden. Hij besluit om samen met de hulp van een waar Mission Impossible 3-team de beveiligingstape te achterhalen waarop de moord staat van zijn beste vriend. Luke wil verder niks meer te maken hebben met “the Skulls” maar zo gemakkelijk gaat dit niet. ‘You live by the rules, you die by the rules’ luidt immers het motto van het gezelschap. Uiteindelijk lukt het Luke natuurlijk allemaal wel. Niet zonder horten en stoten, toegegeven. Maar de afloop van The Skulls staat al vast.

Het enige dat zo’n film zou kunnen redden zijn een paar hele goede acteerprestaties en een paar goeie plotwendingen. Maar The Skulls redt het duidelijk niet. De film begint leuk, met een grappig concept (welke student zou deze dingen niet willen die Luke aangeboden krijgt?) Maar naarmate de film vordert worden de gebeurtenissen allemaal zo ongeloofwaardig dat het niet meer leuk is. Regisseur Rob Cohen kent het woord originaliteit niet, en laat de film rechtstreeks afstomen op een zeer standaard happy end. Joshua Jackson kan hier ook niks aan veranderen en de tijd dat hij in een goede film gaat spelen lijkt erg ver weg.
Zeer matig allemaal.