Dinotopia: New Horizons en The Election

Het verhaal van Dinotopia heeft een lange geschiedenis. Het verhaal begon als een serie geïllustreerde boeken van James Gurney over een verloren eiland dat gedeeld wordt door mensen en dinosaurussen. Het boek Dinotopia: A Land Apart From Time verscheen in 30 landen en 18 talen. Er werden 2 miljoen stuks van verkocht. Gurney schreef na dit succes nog twee boeken. In 2002 besloot Hallmark Entertainment 86 miljoen dollar te steken in een serie over Dinotopia. Dit leverde Hallmark een Emmy Award op voor beste special effects.

Goed tegen kwaad

Nu is het tijd voor Nederland om kennis te maken met het vervolg op de miniserie. Deze dubbel-dvd bevat twee films van elke ongeveer anderhalf uur over “vooruitgang en wedergeboorte” en over “goed tegen kwaad en jong tegen oud”. Dat klinkt op zich best diepgaand, maar de serie wil maar niet robuust worden. Er zit telkens onomwonden een goedkope moraal achter het verhaal. Dat doet het ongetwijfeld bij het Amerikaanse publiek erg goed, bij ons zorgt dit toch echt voor niet dan irritatie.

The neverending story

Ondanks dat Dinotopia voor de visuele effecten een Emmy kreeg, ben ik hier toch iets minder over te spreken. Ook een televisieserie moet geloofwaardig overkomen om de kijker daadwerkelijk in het verhaal te betrekken, al begrijp ik dat een budget veel minder groot is dan bij een speelfilm. Als ik naar de serie kijk zie ik duidelijk dat de acteurs anders zijn belicht dan hun digitale achtergrond. Dat is slordig. Het doet me regelmatig denken aan een klassieke film als The Neverending Story. En deze film komt toch echt uit 1984 en ik zou verwachten dat in de tussentijd vooruitgang is geboekt. Bij Dinotopia is dit zeker niet het geval en je wordt dus regelmatig wreed uit het verhaal gescheurd.

Nooit echt boeiend

De serie doet mij niet echt veel. Sprekende dinosauriërs maken op mij sowieso geen overtreffende indruk, maar als ik dan ook duidelijk kan zien dat ze door een computer gegenereerd zijn kan ik er al helemaal niets meer mee. Het op zich al moralistische verhaal verliest dan helemaal zijn kracht. De goede muziek van Trevor Jones, die onder andere de score voor League of Extraordinary Gentlemen schreef, kan hier helaas ook geen verbetering in aanbrengen. Ik heb mijn best gedaan om me in het verhaal te laten trekken, maar helaas is de serie nooit echt boeiend.

Conclusie

De omschrijving “visual candy” is nog steeds van toepassing op Dinotopia. De twee nieuwe afleveringen zijn in essentie niet slecht, maar de beperkte visuele effecten en de brave moraal slaan het verhaal stuk. De serie kijkt daardoor niet lekker en sleept je zelden mee. Dinotopia is lekker zoet, maar drie uur lang “candy” is echt te veel.