Sous le sable

Het huwelijk van Marie (Charlotte Rampling) en Jean (Bruno Cremer) is altijd kinderloos gebleven. Hun huwelijk heeft daar nooit onder geleden, de relatie van Marie en Jean lijkt uitstekend te zijn. Samen gingen ze elk jaar naar het hetzelfde zomerhuisje in het zuidwesten van Frankrijk. Als ze op het strand zijn, besluit Jean te gaan zwemmen, terwijl Marie in de zon blijft liggen. Als ze ontwaakt uit een korte slaap merkt ze dat Jean nog altijd niet is teruggekeerd. Na een korte tijd van wachten roept ze hulp in.

Af en toe

Echter, ook na een zoektocht blijft haar man onvindbaar. Radeloos gaat ze terug naar Parijs, vertwijfeld over de werkelijke toedracht van de verdwijning. Is Jean verdronken, heeft hij misschien zelfmoord gepleegd of heeft hij haar verlaten? Zonder een dood lichaam leeft haar man, meent ze, en ze gedraagt zich alsof hij nog steeds in haar omgeving is. Zo zien we op het scherm haar man nog af en toe verschijnen. Deze rol van Bruno Cremer stond niet vast aan het begin van de productie. De samenwerking beviel zo goed dat Ozon het script heeft omgegooid voor een grotere aanwezigheid van Cremer in de film. En zo zie je Jean verschijnen, waar Marie hem graag ziet in huis.

Dit portret van een vrouw die de dood van haar man niet accepteert had kunnen ontaarden in een portret van een geesteszieke, of had kunnen uitmonden in een klef melodrama over een rouwende. Maar François Ozon toont aan dat hij zijn stijl, die hij al uiteenzette in zijn luchtiger films als Sitcom en Les Amants criminels, zeer goed beheerst. Op het scherm zijn dan ook met minimale middelen alleen onderhuidse gevoelens te zien. Er wordt geen traan gelaten. Op die manier laat de regisseur de vertwijfeling zien en het ongeloof dat haar man dood is of, sterker nog: het geloof dat haar man nog leeft.

François Ozon heeft een mooie combinatie gevonden van Maries mentale toestand en de situaties van schijn en werkelijkheid. Zoals bijna al zijn films tot dusver, lijkt Sous le sable ook weer een vingeroefening te zijn. Het laat echter wel zien dat we hier met een toekomstige grootmeester te maken hebben.