The Salton Sea
Het kan gebeuren dat je een film ziet waarvan je het bestaan niet kende, zo’n film die je zonder enkele verwachting bekijkt. Zo’n film waarvan je na tien minuten al denkt: waarom kent niemand dit? Zo’n film is The Salton Sea. Bij mijn weten nooit in de Nederlandse bioscopen te zien geweest, of in ieder geval heel snel verdwenen. En dat is doodzonde.
Val Kilmer speelt Tom van Allen, of is het nu Danny Parker? Na een intrigerende opening, waarin we Val/Tom/Danny in slow motion trompet zien spelen in een brandende kamer, worden we ingeleid in zijn verrotte leven: hij is een junkie die weinig meer doet dan dagen en nachten lang doortrekken met een stel vrienden en een grote voorraad methedrine. Maar na een poosje wordt duidelijk dat Danny (laten we hem maar zo noemen) geen gewone junk is: we zien hem een dealer aan de politie verlinken, die hem op hun beurt weer waarschuwen dat hij maar beter kan vertrekken omdat een van zijn vijanden op vrije voeten is en wraak wil.
Klassiek
Danny heeft geld nodig en probeert een laatste deal te maken met de schurk Pooh Bear. Was de film tot nu toe al prima te verteren, vanaf dit punt trekt de kwaliteit richting briljant. Pooh Bear (gespeeld door een onherkenbare Vincent D’Onofrio) wordt geïntroduceerd in een bizarre scène waarin hij en een stel vrienden de moord op president Kennedy naspelen met behulp van twee duiven en een radiografisch bestuurbare auto. Pooh Bear komt aan zijn bijnaam vanwege zijn neus – die heeft hij namelijk niet meer dankzij overmatig gebruik van verdovende middelen. D’Onofrio speelt Pooh Bear zo goed dat deze meteen kan worden opgenomen in de reeks klassieke filmmisdadigers waar ook Pacino’s Scarface en DeNiro’s Al Capone toe behoren.Methode
Er zitten zo veel goede scènes en bijzondere situaties in The Salton Sea en de film is zo goed gestructureerd dat ik verbaasd was toen ik merkte dat de film gebaseerd was op een origineel scenario en niet op een roman. Het is opmerkelijk hoe subtiel en onnadrukkelijk Kilmers personage verandert van junk naar informant naar iets heel anders en dat is voor een groot deel te danken aan het geweldige script van Tony Gayton en de regie van D.J. Caruso. Deze zegt in de summiere extra’s op de dvd dat hij op zoek was naar een methode die de strakke voorbereiding van Alfred Hitchcock combineerde met de losse, op improvisatie gebaseerde werkwijze van John Cassavettes. En blijkbaar is hem dat gelukt: de acteerprestaties van de hele cast zijn indrukwekkend en de jonge regisseur krijgt van zijn acteurs alle lof voor zijn ongewone manier van werken.
Meth Anonymous
In de twee korte documentaires die de dvd bevat, wordt naast het acteerwerk ook nog ingegaan op de production design en de research die schrijver en regisseur voor de film deden in rehabilitatieklinieken en Meth Anonymous(!)-bijeenkomsten. Het is jammer dat de schijf niet meer achtergrondinformatie bevat, maar gelukkig zijn de film en bijgeleverde extra’s indrukwekkend genoeg. The Salton Sea is een pareltje dat het verdient om ontdekt te worden.