Une affaire de goût

Zodra het lente wordt zie je ze weer, man en vrouw in hetzelfde trainingspak lekker aan het recreëren. De buitenwereld mag weten dat ze een team zijn. Hij weet wat zij denkt, en zij weet wat hij wil. Een volledige symbiose is dan ook het ideaalbeeld van vele mensen. In alle glorie vergeten we het deel van onszelf dat we overmoedig hebben opgeven… dat was toch maar een façade. Voordat je het weet kun je niet met of zonder iemand leven. Het hoe en waarom van dit alles ben je vergeten. Het enige wat je nog kunt is doorzetten, vaak tegen beter weten in.

Niet wetend waar dit alles zal eindigen, besluit je zoveel mogelijk in elkaar op te gaan. Hoe meer we op elkaar gaan lijken, hoe kleiner de kans is dat je alleen achterblijft. Meningen, ideeën, smaak en taalgebruik worden van elkaar overgenomen. De zaken waaraan je je ergert probeer je de wereld uit te helpen met stiekeme kleine psychologische machtsspelletjes. Want hoeveel geld of macht je ook hebt, iemand naast je te hebben die denkt, voelt en proeft zoals jij, is een mooiere beloning dan al je succes en geld.

Frédéric Delamont (Bernard Giradeau) is zo iemand die veel macht en geld heeft. Als succesvol industrieel lijkt het hem aan niets te ontbreken. Zijn vele geld wordt, met zijn fantastisch esthetisch vermogen, naar behoren uitgegeven. Niets protserigheid, maar alles in stijl. Als culinair liefhebber bezoekt hij vaak dure restaurants. Wanneer hij daar op een dag Nicolas Rivière (Jean-Pierre Lorit) ontmoet, is hij van hem onder de indruk. Hij biedt Nicolas een bijzondere baan aan, namelijk die van voorproever. Het is Nicolas’ taak om het menu uit te kiezen en te beoordelen of het geschikt is voor de delicate smaak van Delamont. Tevens moet Nicolas 24 uur per dag beschikbaar zijn. Ter vergoeding krijgt hij een vorstelijk loon en alle luxe die een man zich maar kan wensen. Zijn vriendin Béatrice is daar minder blij mee, ze denkt dat Nicolas zal veranderen in een kapitalistische kontkruiper. Nicolas lijkt zich daar weinig van aan te trekken en blijft naar behoren zijn functie uitoefenen.

Voor Delamont is het niet gauw goed. Hij probeert van Nicolas een tweede Delamont te maken. Wanneer ze voor de spiegel staan, merkt Delamont op dat ze ook lichamelijk gezien al op elkaar beginnen te lijken. Naarmate Delamont meer van Nicolas eist, des te meer Nicolas zich met Delamont identificeert. Nicolas krijgt dezelfde smaak, gaat in hetzelfde huis wonen… ze worden bijna inwisselbaar De mannen voeren een psychologische machtsstrijd, waar helaas geen winnaar kan zijn.

Une affaire de Gôut is een uiterst geraffineerde film. De mentale druk die de twee mannen op elkaar uitoefenen, wordt van meerdere kanten belicht. Op deze manier ontstaat er een knap beeld van de machtsspelletjes, die zowel door Delamont als Nicolas worden gespeeld. De macht en hopeloosheid van de twee wordt uiteindelijk bepaald en beheerst door hun egoïsme, hard maar waar.