Piekerende pubers

Er valt genoeg te piekeren voor de altijd slaperig ogende Lucas; over zijn ruziënde ouders of zijn eigen opspelende hormonen bijvoorbeeld. Hij en z’n beste vriend Nacho zijn behoorlijk geobsedeerd door alles wat met seks te maken heeft, maar zodra er daadwerkelijk een leuk meisje in de buurt komt laten hun versiertechnieken het afweten. Hun ongemakkelijke gestamel tegen vrouwelijke leeftijdsgenootjes is grotendeels geïmproviseerd en komt daardoor erg authentiek over. Met de mooie, warme shots van de stoffige, winderige omgeving wordt een dromerig maar lamlendig sfeertje gecreëerd.

Beginnend regisseur en scenarioschrijver Alexis Dos Santos koos voor een realistische setting en zit de personages dicht op de huid, waardoor de film een heel intiem karakter heeft. Er is veel met een handcamera gefilmd, waardoor de beelden soms desoriënterend werken. Alsof je als kijker beneveld bent door lijmdampen, om maar wat te noemen. Het afwisselen van Super8-film met digitaal materiaal en de duidelijke montage dragen eveneens bij aan deze ervaring. Delen worden soms nét lang genoeg getoond om een gevoel op te wekken, waarna het beeld alweer verspringt of overloopt in een nieuwe situatie, met een nieuw gevoel. Zo ga je al snel mee in de stemmingswisselingen van de tieners. De personages worstelen letterlijk en figuurlijk met zichzelf en elkaar, en willen soms niets liever dan hun leven ontvluchten. Toch is er ook troost te vinden; bij familie of vrienden, maar vooral in de muziek, die in deze film een belangrijke rol speelt.

Humor en hoop

Veel recente Argentijnse films (bijvoorbeeld La ciénaga en El abrazo partido) bevatten een zekere troosteloosheid, en dat geldt ook voor Glue. In deze broeierige film is er echter meer ruimte voor humor en hoop – er schemert zelfs tederheid door. Het is duidelijk merkbaar dat de film met liefde gemaakt is. Het verhaal is dan ook gebaseerd op de jeugdervaringen van Dos Santos zelf.

Glue is weer een mooie aanvulling op de Nuevo Cine Argentino, die het internationale filmpubliek al een aantal jaren weet te verrassen met jonge, veelbelovende regisseurs die ondanks de kleine budgetten indrukwekkende en originele films afleveren. Het Hubert Bals Fonds helpt regelmatig bij de financiering van de vaak kleinschalige projecten, en speelt zo een belangrijke rol bij de bloei van de Argentijnse cinema. Hopelijk kan deze verder groeien en op eigen benen leren staan, want er is aan jong talent geen gebrek.

Deze film vormt samen met Un matin bonne heure en La perrera de Tigers on Tour, een selectie van het afgelopen IFFR die tot en met februari volgend jaar op tournee is door de Nederlandse filmhuizen. Klik hier voor meer informatie en voor het bestellen van kaartjes.