Don Quichot tegen de elektriciteitsmasten

Deze keer wortelt Erlingsson zijn verhaal stevig in de IJslandse actualiteit. Buitenlandse multinationals hebben het eiland ontdekt als leverancier van goedkope energie. De elektriciteitscentrales en de aluminiumindustrie laten diepe sporen na in het landschap. Hoofdpersoon Halla pikt dat niet.

Pijl en boog

Gewapend met een pijl, boog en staalkabel vecht ze als een Don Quichot tegen elektriciteitsmasten. Na een kortsluiting legt ze de halve IJslandse economie plat. De autoriteiten maken jacht op de ecoterrorist die inmiddels de ‘bergvrouw’ is gaan heten. Halla weet na een spannende klopjacht de dans net te ontspringen en leidt een rustig dubbelleven als dirigent van het plaatselijke koor.

Wanneer ze bericht krijgt dat ze in aanmerking komt voor een adoptiekind, staat ze voor een lastige morele keuze. Moet ze het op blijven nemen voor Moeder Aarde of moet ze haar gevaarlijke strijd opgeven en zelf moeder worden.

Dat je ook anders naar de zaken kunt kijken, laat haar tweelingzus Asa zien (dubbelrol van Halldóra Geirharðsdóttir). Deze yogalerares kiest voor contemplatie en vrede met jezelf in plaats van harde daden.

Achtergrondmuziek

Voor regisseur Erlingsson is dit op het eerste gezicht conventionele verhaal een kapstok voor een soms surrealistische enscenering. De achtergrondmuziek plaatst hij letterlijk in de achtergrond, waarbij een driekoppige band in allerlei scènes opduikt als een Grieks koor. Een spannende achtervolgingsscène krijgt een absurde wending wanneer Halla zich vermomt als schaap. Zo zet hij het publiek vaker op het verkeerde been door snel te schakelen tussen thriller, komedie en melodrama.

Als kijker dien je wel een antenne te hebben voor de droogkomische Scandinavische humor in Woman at war. Wie de ontvangst op de juiste golflengte heeft afgesteld, beleeft een uniek en geestig avontuur over milieuproblematiek en klimaatverandering. Er zijn niet veel regisseurs die dat Erlingsson nadoen.