We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Koel en dromerig
.
Als Alvvays een persoon zou zijn, dan was het dat dromerige maar hippe schoolmeisje op wie je als puber verliefd was. Zo iemand die oude platen verzamelt en een wazige blik heeft, ook al is dat niet te zien vanwege de Clubmaster die ze constant draagt.
Alvvays uit Toronto is zo’n manic pixie dreampopband met een zwaar nostalgische vibe. De band is minder stoer dan de Dum Dum Girls en minder hoekig dan de Howling Bells of Veronica Falls. Het muzikale sjabloon is echter wel duidelijk: melodische gitaren met een rauw randje, een poppy tempo en natuurlijk een vrouwelijke zangeres die met haar stem schippert tussen emotioneel en onderkoeld. Met Molly Rankin heeft Alvvays een chanteuse die deels kwetsbaar en oprecht is, maar ook ironisch en gevat speelt met die concepten.
Muzikale oorwurm
Openingstrack ‘Adult Diversion’ galmt heerlijk je boxen uit met aanstekelijke pop-energie. Een springerige gitaar zorgt voor een aanstekelijk loopje waar Rankin haar verleidelijke stem over laat glijden, waarna het refrein ervoor zorgt dat je weer een muzikale oorwurm te pakken hebt. De prille en jeugdige zoetheid van de nummers staat in contrast met Rankins koele ondertoon, waardoor de nummers niet te sentimenteel worden. Ook speelt ze met haar stem. Zo zingt ze op ‘Archie, Marry Me’ op het randje van vals, maar het werkt omdat het de tragikomische tekst, over iemand die wanhopig wacht op haar geliefde, perfect aanvult.
Intelligent en catchy
Alvvays beschikt zeker over indie pop-potentieel. Ze weten de balans te vinden tussen catchy en intelligent. Op momenten ademen de teksten de spitsvondige melancholie uit van Camera Obscura of de liedjes van Stuart Murdoch. Zo is er het troostende ‘Ones Who Love You’, wat klinkt als een muzikaal gebedje voor als je denkt dat niemand om je geeft, totdat je beter naar de tekst luistert.
De vraag is echter na hoeveel luisterbeurten de verliefdheid voorbij is. Alvvays is misschien wel een aantrekkelijke vangst, maar biedt op de lange termijn weinig nieuws. Op het moment dat je betwijfelt of jullie wel voor elkaar gemaakt zijn, heeft zij het vast al uitgemaakt en is ze ervandoor gegaan met die nonchalante gast in de leren jas die luistert naar The Black Angels. Dromerigheid moet nu eenmaal vluchtig en ongrijpbaar blijven.
Alvvays
Album: AlvvaysLink: Polyvinyl Records
Link: Transgressive Records
Link: Royal Mountain Records
Misschien ook iets voor u
De straat als voorpremière
.
Prijs: 17,50
Bladzijden: 56
ISBN: 9789462081499
Misschien ook iets voor u
Facetten van een vriendschap
In Drie vriendinnen schrijft de Israëlische Miri Rozovski over de vriendschap tussen drie vrouwen. Mooi is het verschil dat langzaam zichtbaar wordt tussen de zelfperceptie van de drie vrouwen en dat wat anderen over hen denken.
Het is opvallend hoe klein de rol van vriendschap is in de literatuur, film en kunst. Vaak staat een liefdesgeschiedenis centraal, waarbij de vrienden van de geliefden tweede viool spelen – bij de downs in de relatie vangen ze degene met het gebroken hart op en voorzien hem of haar van raad, advies en steun; bij de ups verdwijnen ze uit beeld. Er is misschien zelfs meer aandacht voor huisgenoten dan voor vrienden.
Alleen daarom al moet Miri Rozovski’s Drie vriendinnen verwelkomd worden. Niet alleen wijdt Rozovski een flinke roman aan de beste vriendinnen Balli, Naäma en Sjlomkits, ze laat ook zien hoe gecompliceerd hun onderlinge relaties zijn. Hoe lastig het soms is vrienden te zijn, en hoe waardevol de mooiste momenten zijn.
Laagjes
We volgen Balli, Naäma en Sjlomkits vanaf hun puberteit de volwassenheid in. Rozovski kleurt haar hoofdpersonages eerst grof in, en begint daarna steeds meer laagjes aan te brengen. Wanneer de vrouwen opgroeien en ouder worden, verandert ook hun omgang met elkaar. Ze hebben meer of juist minder contact. ‘Het is moeilijk te achterhalen wat veroorzaakt dat mensen naar elkaar toe of uit elkaar groeien, welke schaduw van de wind, of welke vlaag van herinnering,’ wordt daarover opgemerkt. Het paradijs van een ongecompliceerde omgang, hun jeugd, raakt steeds verder uit beeld, maar herinneringen blijven opborrelen.
Rozovski’s verhaal speelt zich af aan het einde van de vorige eeuw, de jaren ’80 en ’90, vooral in de grote steden Jeruzalem en Tel Aviv. Belangrijke gebeurtenissen uit die tijd, zoals de eerste Palestijnse Intifadah, dringen de leefwereld van de vriendinnen binnen – en daarmee komen ze ook de roman in, zonder die echter compleet te sturen. Politiek is slechts nog een facet in de vriendschap tussen Balli, Naäma en Sjlomkits, al is het een facet dat vooral verdeeldheid bevordert.
Geen latent ideaal
Vriendschap is ‘iets waaraan je je vast kunt houden, een kristalhelder stukje realiteit, niet een ongrijpbaar, latent ideaal.’ Dat is een mooie omschrijving, op het vreselijke barbarisme ‘een stukje realiteit’ na dan. Misschien is dat onderdeel van Rozovski’s stijl, die sowieso erg uniek is. Haar lange, niet altijd even grammaticale zinnen staan soms tussen de lezer en de tekst in. Het is moeilijk om aan te geven of dit te wijten is aan Rozovski of aan vertaalster Sylvie Hoyinck, al suggereert de staat van dienst van die laatste dat we hier niet te maken hebben met een slechte vertaling.
Uitgeverij Wereldbibliotheek heeft met Drie vriendinnen een Israëlische roman uitgegeven die niet over politiek gaat, en dat is een verademing. Een roman over vriendinnen, dat is ook een verademing. Drie vriendinnen is een eerlijk en integer boek, helaas in een niet helemaal passend jasje.
Prijs: 24,95
Bladzijden: 352
ISBN: 9789028425552
Misschien ook iets voor u
Elk enthousiast uitroepteken waard!
.
Het 28-koppige (!) Fire! Orchestra haalt weer alles uit de kast en komt met een viertal geweldig gecomponeerde, moderne jazzrockuitspattingen vol pracht, maar ook bizarheid en vervreemding. Bij wijlen adembenemend, en zeker een hoogtepunt van 2014.
Exit! Orchestra is terug, en dat verdient elk uitroepteken dat het krijgen kan! De groep, met als bekendste lid de Zweedse saxofoonheld Mats Gustafsson (onder andere van The Thing), ontstond toen er in 2011 een compleet orkest toegevoegd werd aan het freejazz-trio Fire!. Een uitstekend idee, want dit omvangrijke gezelschap is terug met alweer hun derde plaat, vol geweldige composities, massale oerkracht en avontuurlijk gefreak: Enter.
Strakke grooves en losgeslagen freejazz
Enter bestaat uit vier ‘delen’, in de vorm van nummers van tussen de negen en achttien minuten. Er is een hoofdrol voor de bassist, Johan Berthling, die met zijn stuwende spel steeds een strakke basis legt waarover de rest van de leden hun gang kunnen gaan. Mocht je denken dat dit zuiver gaat om het martelen van instrumenten totdat de gekste geluiden eruit komen, dan zit je ernaast. Grote delen zijn zelfs behoorlijk toegankelijk, met meeslepende melodieën, fantastische grooves en door massaliteit ontketende oergevoelens. Neem het begin van het tweede deel, waarin enkele saxofoons zich op soepele wijze vermengen met een onweerstaanbare baslijn.
De kracht van de plaat zit dan ook juist in die balans tussen heftig experiment en losgeslagen freejazz enerzijds, en sterke thema’s en gefocuste composities vol dynamiek anderzijds. Enter doet zijn titel zelfs eer aan en is relatief verwelkomend, al is waardering voor wat herrie op zijn tijd noodzakelijk. Geregeld kreunen en gillen de saxofoons bijvoorbeeld, of wordt er halverwege het tweede nummer flink herrie gemaakt met elektronica die richting regelrechte harsh noise gaat.
Bezeten zang
Gillen en kreunen doen ook de vocalisten. Misschien wel het opvallendste element aan dit album is de unieke zang van deze twee zangeressen en de zanger. Neem bijvoorbeeld het openingsnummer, waarin Mariam Wallentins bezeten zang constant op het randje zit van gepaste bezieling en geforceerde dramatiek, maar wel nét aan de goede kant blijft. Met het moment waarop ze het samen met de saxofoon uitgilt in de letterlijkste zin van het woord, heb je bovendien meteen een intens hoogtepunt te pakken.
Ondertussen vliegen gevoelige blazersstukken, spetterende gitaarsolo’s en kakofonische adrenalinestoten je om de oren. Want er gebeurt soms zoveel achter elkaar dat je van gekkigheid niet meer weet waar je het zoeken moet. Het toegankelijke vierde nummer vormt hierop de uitzondering. Een zachtaardige, door bas en orgel gespeelde riff overheerst en zorgt voor een kalme sfeer. De drie vocalisten brengen gezamenlijk hun mooiste bijdrage aan het album, en wanneer de blazerssectie aanzwelt, creëert dit een ontwapenende harmonie. Zelfs wanneer het nummer eindigt in totale freejazz-chaos blijft het basisthema gestaag doorspelen.
Sloopkogels uitpoepen
Toch is er wel degelijk een moment dat het ensemble de plank misslaat: de aftrap van track drie, dat begint met keelgeluiden van Sofie Jernberg. Als je niet oppast, doemt het beeld op van iemand die drie minuten lang verwoede pogingen doet om een sloopkogel uit te poepen, en dat maakt het luisteren vooral ongemakkelijk. Sowieso komt dit lange tijd zenuwachtig piepende nummer langzamer op gang dan de rest, al is de wijze waarop de spanning gestaag stijgt, om vervolgens te eindigen in een heerlijke pot freejazz, wederom memorabel.
Wat dan ook blijft hangen, zijn de vele adembenemende passages die Enter telt. Sterker nog: dit kan tot de hoogtepunten van het jaar gerekend worden. Helaas vliegt Fire! Orchestra bij menigeen onder de radar door, en dat is zonde. Gaat dat horen!
Fire! Orchestra
Album: EnterLink: Rune Grammofon
Misschien ook iets voor u
De naakte psyche
In zijn boek In Therapie laat de vermaarde Amerikaanse psychiater Irvin Yalom op onthullende, ontwapenende en toegankelijke wijze zien hoe therapie in zijn werk gaat.
Series als In Therapie of Kijken in de ziel kennen een zekere mate van populariteit. We zijn nieuwsgierig naar wat er nu in therapie gebeurt en wat er te zeggen valt over een psychisch lijdende mens. Voor de meeste mensen rust er nog altijd een taboe op in therapie gaan. Therapie wordt ook vandaag de dag nog geassocieerd met mensen die (een beetje) gek zijn. Daarnaast is er voor de ‘moderne magiërs’ – de psychologen en psychiaters zelf – ook de nodige interesse. Wie zijn zij eigenlijk?
In Therapie is een geschreven naaktportret waarin Yalom al zijn angsten, verlangens, heimelijkheden en overwegingen ten opzichte van zijn cliënt Ginny uit de doeken doet. Zij op haar beurt doet dat ook. Al gauw blijkt dat Ginny geen ‘gemakkelijke’ cliënt is. Ze lijdt aan meerdere onzekerheden en neuroses, die ongecensureerd aan bod komen. Hierin wordt het seksuele niet geschuwd, nog zo’n taboe in de therapiekamer. In de handen van de gedreven en ervaren schrijver die Yalom is, levert dit een onderhoudend en goed leesbaar reisverslag van een therapeutische odyssee op.
Proces
Irvin Yalom behoort tot de school van de existentiële psychotherapie. Een op het humanisme gegrondveste therapievorm die onder andere de autonomie van de cliënt hoog in het vaandel heeft. De therapeut is dan ook eerder een procesbegeleider dan iemand die met opdrachten zogenaamd beter gedrag wil uitlokken. Daarnaast zal een existentieel therapeut zelden tot nooit vertellen wat je moet doen, dat druist namelijk lijnrecht in tegen het ideaal van autonomie.
Met een theoretische achtergrond die geworteld is in de existentiële filosofie is de therapeut op zijn beurt ook vrij. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes en heeft daarbij de verantwoordelijkheid voor het welbevinden van diens cliënt in de therapiekamer. Dit lijdt er in In Therapie toe dat Yalom zijn cliënt Ginny vrij laat te zwerven door haar innerlijke wereld van angsten, keuzes en psychisch leed. Hierin steekt vooral existentiële twijfel de kop op: waartoe dient mijn leven, of in het geval van Ginny: ‘Is Karl (haar partner die een belangrijke rol in het verhaal heeft, RE) wel de juiste man voor mij?’
Stroperig
Het is een unicum om van zo dichtbij een therapieproces mee te maken. Niet alleen komen gespreksgegevens aan bod, maar ook de vele gedachten en fantasieën die ze voor elkaar koesteren. Voor therapeuten is dit ontwapenend om te lezen, omdat vrijwel elke therapeut met fantasieën en gedachten over zijn cliënten rondloopt die beter bij de therapeut kunnen blijven. Daarbij speelt dat Irvin Yalom niet de eerste de beste is. Hij heeft met zijn boeken wereldwijd duizenden therapeuten geïnspireerd en beïnvloed.
Dat zal hij ook weer doen met In Therapie, met dien verstande dat het boek af en toe erg traag leest. Dit is inherent aan een proces dat nu eenmaal soms levendig en soms deprimerend is. Daartussen laveert de therapeut die betrokken is met zijn cliënt. De deprimerende episoden worden steeds talrijker en de lezer wordt niet zelden geconfronteerd met de stroeve momenten van Ginny en de dwalingen van Yalom. Daardoor is, ondanks de sprankelende schrijfstijl van Yalom en de prettig provocerende fantasieën van Ginny, dit boek niet de pageturner die je van Yalom gewend bent. In Therapie is vooral interessant voor mensen die werkzaam zijn in de hulpverlening, en voor lezers die een psychotherapeutisch proces van nabij willen ervaren.
Prijs: 19,95
Bladzijden: 320
ISBN: 9789460037498
Link: Balans
Misschien ook iets voor u
Mooie jazz/soul
De Zweedse Magnus Lindgren omgeeft zich op zijn album Souls met stemmen die er mogen zijn. Zo horen we in het titelnummer niemand minder dan Gregory Porter, die de compositie naar grote hoogte doet stijgen.
Lindgren heeft met Souls negen albums op zijn discografie staan. Als multi-instrumentalist speelt hij naast de saxofoon ook fluit, klarinet, Fender Rodes, wulitzer, en verder zingt hij in beperkte mate. Op dit negende album zijn acht van de elf composities mede van zijn hand.
Beroemde hofleverancier
Sommige van de liedjes op Souls voelen aan als een warm bad. Luister in dat kader naar ‘Dreaming in New York’, dat de luisteraar niet alleen door heel fijne zang van Rigmor Gustafsson, maar ook door de melodie laat meevoeren op de golven van een droom. Zo’n liedje omarmt de luisteraar als een warme sjaal. Het past helemaal in de context van het album, dat niet overal zo fluweelzacht aanvoelt, maar wel in het lazy gevoel blijft.
De hofleverancier van vocalen op dit album is de beroemde Gregory Porter, die naast het titelnummer ook ‘Small Stuff’ en ‘Broken Heart’ voorziet van zang. Dat is iets wat voor zijn fans zeker aanleiding zal zijn om dit album te kopen. Gelukkig krijgen ze daarbij een album dat naast die drie liedjes een mooie mengeling van jazz en soul ten gehore brengt — iets wat die fans zeker zullen waarderen en de wereld van Lindgren verder zal openen, ook buiten de landsgrenzen van Zweden.
Heerlijkheden
Op papier verwacht je misschien niet dat Roxette-zangeres Marie Fredriksson een opvallende jazz/soul-compositie volzingt. Toch is ‘On a Sunday’ een van de heerlijkheden van het album. In vijf van de composities klinkt echter de stem van Anna Christoffersson, en ze is daarmee degene die het vaakst te horen is op Souls.
De begeleiding van de liedjes is in handen van de band, bestaande uit gitarist Leonardo Amuedo, bassist Ira Coleman en percussionist Rhani Krija, die samen met Lindgren een fijn bed aan melodieën weven om de vocalen op te dragen. Slechts in twee composities is het alleen instrumentatie wat de klok slaat. Het door Stevie Wonder geschreven ‘Creepin’ en het door Lindgren zelf geschreven ‘Barcelona’ laten horen dat de band heel onderhoudend klinkt zonder de toevoeging van stembanden. Lindgren heeft daarmee een mooi jazz/soul-album gemaakt dat door de gastvocalen zeker zal opvallen.
Magnus Lindgren
Album: SoulsLink: Magnus Lindgren
Misschien ook iets voor u
Hoge standaard
Sinds 1998 maakt Seth Walker — soms met grote tussenpozen — albums. Sky Still Blue is zijn zevende album en verschijnt drie jaar na Time Can Change. De kwaliteit van zijn werk is van een hoge standaard.
Met When It Rains, It Pours debuteerde Walker in 1998. Met Sky Still Blue rijgt deze sympathieke singer-songwriter een nieuwe parel aan zijn discografie. Het is zijn zevende opgenomen werk, maar op de binnenkant van de hoes schrijft Walker zelf dat het album nummer acht is. Het zou interessant zijn om te weten welk album ontbreekt in de lijst van zijn liefhebbers, maar helaas wordt het volledige oeuvre niet vermeld.
Veranderende leefomgeving
Seth Walker beweegt zich tussen de blues, soul en jazz in. Met zijn nieuwste album schuurt hij weer vaker tegen de soul en jazz aan dan ooit tevoren. De stem van Walker klinkt vaak ook als die van een crooner. Dit alles maakt deze artiest steeds interessanter, aangezien hij niet in een hokje te stoppen is. Walker is blijkbaar ook wars van wat er in de mode is en gaat stevig zijn eigen weg.
Zijn muziek lijkt te veranderen met zijn leefomgeving. Zijn geboortegrond ligt in North Carolina, vanwaar hij naar Austin verhuisde om onderdeel te worden van de blues scene in Texas. Vervolgens verlegde hij zijn grenzen naar Nashville, om voorlopig te eindigen in New Orleans. In ‘The Big Easy’, zoals zijn huidige thuisbasis ook wel genoemd wordt, ontpopt Walker zich steeds meer tot een rootsmuziek-troubadour. Wat is gebleven zijn de zoete melodieën waarop Walker zijn liedjes baseert. De waardering die is opgebouwd in de muzikale kringen mag nu wel eens worden omgezet in publieke belangstelling.
Dezelfde bijzondere hoge klasse
Tien van de elf liedjes zijn van de hand van Seth Walker. De ene cover is het Van McCoy-nummer ‘Either Way I Lose’. Walker heeft een bijzondere hand van liedjes schrijven. De bijzonderheid zit hem vooral in het feit dat je zijn albums vaak achter elkaar kan beluisteren zonder dat de liedjes gaan vervelen. Dat is maar weinig componisten gegeven. Steeds lijkt er iets meer of wat anders te komen bovendrijven vanuit zijn teksten en melodieën. En dat geldt overigens voor een groot deel van zijn oeuvre.
Het album opent met ‘Easy Come, Easy Go’ in een laidback blues-stijl, zoals we de muziek van deze artiest al een tijdje kennen. Het daarop volgende ‘Trouble (Don’t Want No)’ is het boegbeeld van het album waarmee Walker de aandacht trekt. ‘Grab Ahold’ trekt Walker naar de crooner-hoek. Of Sky Still Blue een voorzichtig hoogtepunt genoemd mag worden is ook na tien keer beluisteren nog niet te zeggen. Wel is het album van dezelfde bijzonder hoge klasse als zijn voorgangers.
Seth Walker
Album: Sky Still BlueLink: Seth Walker
Misschien ook iets voor u
Ruimtekomedie in superuniversum
Zelfs voor superheldenstandaarden is dit een van de vreemdste films die dit jaar in première gaat. Dat werkt uitstekend op de lachspieren, maar van emotie of diepgang hoeft niet veel verwacht te worden.
Peter Quill (Chris Pratt; The Lego Movie), beter bekend (door hemzelf) als Star-Lord, is een ruimteboef die wordt ingehuurd om een mysterieus voorwerp te vinden. Er zijn echter meer kapers op de kust en binnen de kortste keren vindt hij zich in een ongemakkelijke alliantie met mensachtige aliens, een boommens en een pratende wasbeer. Samen moeten zij verhinderen dat een buitenaardse legercommandant een hele planeet uitroeit.
Verwarrend en summier uitgewerkt
~
Daarnaast maken de filmmakers niet optimaal gebruik van de nieuwe wereld om hem interessant in te vullen. Visueel ziet alles er wederom fantastisch uit, vooral de wasbeer Rocket (stem van Bradley Cooper; The Hangover), maar veel personages krijgen nauwelijks een degelijke uitwerking. De slechterik Ronan (Lee Pace; The Hobbit) wordt beter gepresenteerd dan gerealiseerd en bijna alle secundaire personages, zoals dievenleider Yondu (Michael Rooker; The Walking Dead) zijn ronduit saai. Dit is het ergst bij Drax – een alien die geen metaforen kan begrijpen – omdat hij een van de vijf hoofdpersonages is. Zijn personage is zo tweedimensionaal dat hij de hele film lang niets meer wordt dan zijn schamele achtergrond en deze ene grap. Keer op keer knaagt het gevoel dat bij veel personages het uiterlijk belangrijker is dan het innerlijk.
Humor boven alles
~
Guardians of the Galaxy valt qua humor en visuele stijl precies samen met de eerdere Marvel-films en geeft net genoeg informatie over dat universum om essentieel kijkvoer te zijn voor iedereen die alle hierop volgende films wil begrijpen. De emotionele lading en gravitas die de andere films hebben (sommigen meer dan anderen) ontbreekt echter. De actie is geweldig, maar door de grappige, zelfspottende toon voelt het nooit alsof er veel op het spel staat. Het is de vraag of Marvel misschien toch iets te snel naar een van de vreemdere, minder bekende comicgroepen is gesprongen. Guardians of the Galaxy is een leuke ruimtekomedie, maar een middelmatige superheldenfilm.
Guardians of the Galaxy
Regie: James GunnJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Underground Railroad
Quilts, abstracte idealen en Amerika in de negentiende eeuw. Tracy Chevalier, auteur van onder meer bestseller Meisje met de parel, schreef een nieuw boek.
1850. De jonge Engelse quaker Honor Bright vertrekt met haar zusje, dat daar gaat trouwen, naar Ohio, Amerika om een nieuw leven te beginnen. Door tragische omstandigheden staat ze er echter algauw alleen voor en moet ze haar plek in deze nieuwe samenleving zien te vinden. Het leven daar is erg anders dan in Engeland en hoewel Honor zich algauw in een gemeenschap medequakers bevindt, heeft ze moeite om zich thuis te voelen. Met beeldende pen schrijft Tracy Chevalier over de immigranten die de binnenlanden van de Verenigde Staten in de 19e eeuw langzaam maar zeker ontgonnen en bewoonbaar maakten.
Abstracte waarden
Is het in het 19e-eeuwse Engeland een abstract gespreksonderwerp, in Amerika is slavernij politiek en economisch aan de gevoelige orde van de dag. De quakergemeenschap waar Honor deel van uit is gaan maken keurt slavernij af – in de noordelijke staten is slavernij inmiddels zelfs illegaal. Maar als in 1850 de Fugitive Slave Act wordt opgesteld, zijn ook de inwoners van Ohio verplicht tot hulp bij de opsporing van voortvluchtige slaven. Wanneer er op een dag een gevluchte slaaf aankomt bij de boerderij van Honors nieuwe familie, moet ze invulling geven aan de ‘quakerwaarden’ en het conflict daartussen: gehoorzaamheid aan de wet en haar nieuwe familie, of in praktijk brengen van het principe ‘al Gods schepselen zijn gelijk’. Vanaf dan wordt haar abstracte moraal danig op de proef gesteld.
Dit conflict verplaatst zich al snel naar het persoonlijke vlak als er steeds meer slaven om hulp komen vragen. Langzaam maar zeker raakt Honor nauwer betrokken bij de Underground Railroad, een netwerk van mensen en safe houses dat slaven helpt ontsnappen naar vrijheid in Canada.
Amoreel
Aan de bijna drie pagina’s tellende bronvermelding is te zien dat Chevalier zich geen moeite heeft gespaard om deze periode accuraat te beschrijven; van quakermanieren tot quiltpatronen. De laatste vluchtelinge zet een gedegen sfeerschets neer van het Ohio van Honor Bright.
Op het niveau van de karakters laat ze echter wel wat steken vallen. De personages maken nauwelijks ontwikkeling door, Honor en de andere karakters reageren ongeloofwaardig en zonder emotie op een aantal heftige gebeurtenissen, en de klagerige brieven naar Engeland passen niet bij de rol van bescheiden heldin die Chevalier haar protagonist heeft toebedeeld. Het einde is bovendien ondanks het moreel beladen thema amoreel en weinig heroïsch. Maar misschien is het zoals Honor zelf zegt: “Wanneer een abstract principe verstrikt raakt in het dagelijks leven, verliest het zijn helderheid en wordt het aangetast en verzwakt.”
De laatste vluchtelinge blijft bij het specifieke geval van Honor, zonder zich te wagen aan het universele. Het gebrek aan diepgang wordt echter goedgemaakt door de gedegen sfeertekeningen die De laatste vluchtelinge een prettig leesbaar zomerboek maken.
Prijs: 19,95
Bladzijden: 336
ISBN: 9789022960370
Link: Officiële website Tracy Chevalier
Misschien ook iets voor u
Reis van verleidingen
Een moderne treinreiziger kan soms zijn lot vervloeken bij een plotseling aangepaste dienstregeling of als hij door een vertraging zijn aansluiting mist. Maar denk dan aan de Griekse held Odysseus, die zoveel pech en beproevingen op zijn terugreis uit de Trojaanse oorlog tegenkwam dat hij tien jaar later pas thuiskwam: het beroemde verhaal over deze tocht der tochten gaat langs heksen, zeemonsters, verleidelijke nimfen, wraakzuchtige goden en bloeddorstige reuzen.
Bij een uitvoering van een verhaal dat zo oud en zo beroemd is als de Odyssee ligt de voorspelbaarheid op de loer. Door bijvoorbeeld meer aandacht te geven aan het verblijf van Odysseus bij de verliefde nimf Calypso dan aan de bekende passage met de cycloop weet deze voorstelling zich apart te zetten van andere interpretaties. Omdat het oorspronkelijke verhaal wel trouw wordt gevolgd is de voorstelling wel een beetje antimodern: behalve huisvrouw Penelope zijn alle vrouwen die Odysseus ontmoet gevaarlijke verleidsters die hem en zijn bemanning van het rechte pad proberen te krijgen. De meeste ontmoetingen tijdens zijn tocht hebben een seksueel tintje en de mannen moeten zich telkens losrukken van de (soms letterlijk) betoverende vrouwen.
De chemie tussen de dansers is gelukkig elektrisch, van de droomontmoeting tussen Odysseus en zijn vrouw tot de geweldige feestdans van de Faiaken tegen het einde van de voorstelling. De Odyssee is een spectaculaire en meeslepende voorstelling die door het hoge tempo en de expressie van de dans en muziek de toeschouwer echt weet mee te voeren op de reizen van Odysseus. Muziek en dans komen op een verbluffende en intelligente manier samen om de hoofstukken van het klassieke verhaal opnieuw tot leven te wekken, waardoor dit eeuwenoude verhaal weer een sprankelend avontuur is geworden.
Lonneke van Leth Producties, Asko|Schönberg en Rosa Ensemble - De Odyssee
Artiest: Lonneke van Leth Producties, Asko|Schönberg en Rosa EnsembleGezien op woensdag 13 augustus 2014 in Zuiveringshal, Westergasfabriek, Amsterdam
Misschien ook iets voor u