Zweeds feest

Om de Nederlands-Zweedse overgang te vergemakkelijken heeft Ekko ook nog voor een voorprogramma gezorgd. Twee in Utrecht getogen en in Amsterdam woonachtige jongedames, genaamd The Secret Love Parade, doen hun opwachting. Zichzelf begeleidend op toetsen en gitaar brengen ze voornamelijk liefdesliedjes ten gehore. Het is een sympathieke opwarming voor de hoofdact, maar veel meer ook niet.

Jong en wild

De veelal jonge vrouwelijke bezoekers houden zich rustig tijdens het voorprogramma. Als de flubberende pakken van Friska Viljor het podium betreden beginnen de dames echter opgewonden het podium te benaderen. Het is fascinerend om te zien hoe de wilde, net iets te lange haren van Daniel Johansson en Joakim Sveningsson bij de jonge vrouwen de hormonen door het lijf laten gieren. Zodra de bekende klanken van openingsnummer ‘On and On’ de zaal in stromen begint het publiek enthousiast op de muziek mee te bewegen. De toehoorders die tijdens het voorprogramma nog ingetogen stonden te luisteren en beleefd stonden te klappen veranderen langzaam in één grote deinende en glunderende massa.

De mannen van Friska Viljor stralen, zoals zo vaak tijdens hun liveoptredens, van levenslust. Met een lach van oor tot oor, veel onderlinge geintjes en interactie met het publiek belooft het een vrolijke avond te worden. Om dit te bereiken heeft de band echter wel voor de veilige weg gekozen. Met de release van hun nieuwe cd aanstaande zou het logisch zijn diverse nummers van hun nieuwe album te spelen. Deze inbreng blijft echter tot twee nummers beperkt. Voor de rest spelen ze gewoon hun oude, bekende materiaal. Materiaal waarvan de Zweden zeker weten dat het publiek ervan uit zijn dak gaat. Wat dat betreft hebben ze gelijk. Niet alleen de voor het podium geconcentreerde groep frisse, jonge, swingende meiden, ook menige mannelijke bezoeker gaat tegen het einde van de set letterlijk uit zijn dak. Niet gehinderd door het ontbreken van enig ritmegevoel zien we een jongeman een poging wagen om tijdens zijn aritmische gehup het plafond aan te tikken. Het afsluitende nummer ‘Shotgun Sister’ lijkt hij zich persoonlijk aan te trekken, getuige deze imitatie van een wegschietend projectiel.

Meer

Friska Viljor zweept de bezoekers ondertussen op door ze harder te laten meezingen dan het publiek de dag ervoor in Groningen. Dit heeft succes en ontlokt karakteristieke songteksten: ‘Laa, la, la, la, la’. De band en het publiek lijken tevreden. Zo tevreden, dat na de standaardtoegift – de drie nummers die toch al op de playlist stonden – Friska Viljor nog een tweede keer terugkeert op het podium. En hoewel de helft van het publiek hier niet op heeft gerekend zijn de overgebleven fans en de band tijdens deze extra toegift niet minder enthousiast. Het blijft dan ook nog lang onrustig in de stad…