‘Ik ben nog niet uitgewoond hoor’

Hoe de stiekeme vraag – wat is het leven als hoer? – beter te stellen dan aan twee bejaarde hoeren. De documentaire Ouwehoeren zit propvol anekdotes, bijdehante bejaardenseks en humor. 

Hilarisch als het duo Fokkens is, het lijkt voor de regisseurs een behoorlijke opgave om door te dringen tot het hart van de vrouwen. Niet alleen de constante stroom bijdehante opmerkingen maar ook de recht-door-zee redenaties van de zussen geven hun verhaal een lichte tragiek. Door steeds verder terug te gaan in hun leven krijgt de camera meer te zien van de tweeling.

Louise gaat als eerste aan het werk in de jaren zestig. Haar man was eigenlijk een loverboy avant la lettre. Zonder dat Willem, een moetje, haar had geslagen was ze toch niet de prostitutie in gegaan. Er is spijt over de kinderen, die ze naar een pleeggezin stuurde. Maar spijt over het werk zelf? Je wordt met de nek aangekeken en er voor uitgescholden, ‘dus wees het dan ook maar’. Dat wordt nog maar eens duidelijk als een Christelijke organisatie Martine probeert te helpen om uit de prostitutie te stappen. Het wordt steeds meer duidelijk dat ze niet helemaal ongedwongen achter het raam zit, maar als de enige oplossing ligt in het afgeven van haar bankpas aan de organisatie kiest ze ervoor om het zelf op te lossen.

Ouwehoeren is een documentaire waarin ongeloof zich afwisselt met vertedering. Het unieke historische kijkje in de Wallen en natuurlijk de onvervangbare tweeling maken Ouwehoeren tot absoluut kijkgenot. Schröder en Provaas zijn erin geslaagd om meer dan voyeurisme een nuchtere reflectie op de sociale rol van de hoer te geven. Bovendien zullen maar weinig mensen de bios uitkomen zonder regelmatig onbedaarlijk te lachen.