Onderhoudende onderbroekenlol

Het uitgangspunt van The Hangover is eigenlijk zo sterk dat de film bijna wel moet tegenvallen. Verzin maar eens een geloofwaardige reden voor de aanwezigheid van een tijger in de badkamer. De scenarioschrijvers komen gelukkig een heel eind. The Hangover blijft lang verrassend en vooral ook grappig. Toch zijn lang niet alle mogelijkheden die de premisse biedt, benut. Die baby bijvoorbeeld wordt vrij snel bij zijn moeder afgeleverd en verdwijnt daarna uit beeld. De makers waren zeker bang dat de film anders te veel op 3 Men and a Baby zou lijken.

Mannelijke dertiger in de hoofdrol

Regisseur Todd Philips heeft een modernere komedie op het oog. In navolging van onder andere I Love You, Man en Wedding Crashers is The Hangover een duidelijke exponent van de bromance, een genre dat de laatste tijd de bioscopen niet uit is te slaan. Na de tienervariant uit de jaren negentig, waarin ook mannelijke vrienden de hoofdrol speelden (denk aan de American Pie-reeks) is het nu tijd voor de dertigers.

Een onvermijdelijk onderdeel van de bromance is de vriend die nooit is opgegroeid. Terwijl de hoofdpersoon beschikt over een carrière, een vriendin en een aangepast uiterlijk, is deze vrijgezelle vriend de schrik van elke trouwlustige vrouw gebleven. Hij is lui, onvoorspelbaar, grof, dol op onderbroekenlol, draagt te strakke t-shirts die zijn bierbuik benadrukken en hij laat zijn baard staan. Zie daar Zach Galifianakis als Alan. Ook de andere personages in The Hangover geven een aardig idee van de prototypen waartussen de Amerikaanse man blijkbaar te kiezen heeft. Phil (Bradley Cooper) is een gladjakker die het vrijgezellenfeest aangrijpt om nog eenmaal uit de band te springen. In het dagelijks leven is hij leraar, vader en echtgenoot. Stu (Ed Helms), de nerd, is door en door degelijk. Hij zit zwaar onder de plak bij zijn feministische, ontrouwe vriendin, die hij ten huwelijk wil vragen. Doug, de bruidegom, wordt door iedereen aardig gevonden. Hij speelt verder geen rol van betekenis, omdat er het grootste deel van de film naar hem wordt gezocht.

Pietje Bellcomplex

Alan, Phil, Stu en Doug verschillen op het eerste gezicht niet wezenlijk van de puberende ettertjes uit American Pie, die grofweg dezelfde stereotypen vertegenwoordigden. Het is verleidelijk om het succes van de bromance toe te schrijven aan het verlangen van de (Amerikaanse) man om een kwajongen te blijven. Trouwen lijkt in dit soort films altijd synoniem te staan voor onder de plak zitten. Toch hoeft niemand zich zorgen te maken over de toekomst van de ‘hoeksteen van de samenleving’. Als het erop aankomt zijn de personages uit The Hangover de braafheid zelve. Goed, de nacht in Las Vegas loopt wat uit de hand, maar vervolgens doen ze er alles aan om hun vriend op te sporen, hun fouten goed te maken en op tijd in de armen van moeder de vrouw te vallen. Die ze stiekem toch wel gemist hebben.