Miss Potter

Beatrix Potter is de dochter van een rijke familie en heeft maar twee passies: schilderen en verhalen vertellen. Wanneer zij met haar tekeningen en verhalen naar twee sceptische uitgeverbroers stapt geven deze haar ‘konijnenboekje’ aan hun jongste broertje Norman onder het mom ‘verpest hij het dan maakt het niet uit’. Haar werk blijkt echter een groot succes te zijn. Al snel gaan haar verhalen als warme broodjes over de toonbank. Maar dit is natuurlijk niet gepast voor een dame van goede afkomst. Haar moeder is dan ook faliekant tegen haar praktijken en zou haar liever gehuwd zien met een heer van stand. Het wordt dan ook nog erger, wanneer Norman Beatrix ten huwelijk vraagt en zij hiermee instemt.

Feelgood-ingrediënten

Dat Miss Potter bedoeld is als een kerstfilm, is goed te merken. Het mierzoete verhaal is in de sneeuwrijke kerstsetting merkbaar gemikt op toegankelijk familiesentiment. Het feministische toontje ligt er duimendik bovenop en de boodschap is dan ook duidelijk: een vrouw is niet van een man afhankelijk om te slagen in het leven. Beatrix weet steeds meer haar eigen boontjes te doppen en haar beste vriendin, Norman’s zus Millie, is volstrekt tegen het huwelijk. Ondanks deze ‘onafhankelijkheid’ wordt wel nog even tussen neus en lippen door gezegd dat je de liefde van een man toch wel echt nodig hebt. Het verhaal heeft weinig om het lijf maar weet wel met een luchtige toon te vermaken. De film wordt geïntroduceerd als ‘het levensverhaal van Beatrix Potter’, maar is slechts een fragment uit haar lange en ongetwijfeld interessante bestaan. Centraal staat haar liefdesgeschiedenis met Norman Warne en het drama dat daarop volgt. Met grappige karikaturale personages is een poging gedaan om een balans te vinden tussen drama en komedie, wat voor het gemiddelde publiek goed zal werken. Feelgood-ingrediënten van de onderste plank dus.

Papieren vrienden

Enigszins voorspelbaar, maar lief en fantasievol gemaakt. Dat somt het beste op wat Miss Potter te bieden heeft. Voor diepgaande doorsneden van de Victoriaanse maatschappij en de rol die vrouwen hierin spelen hoef je deze film niet te bezoeken. Het vrijgevochten karakter van Beatrix Potter en Millie Warne wordt slechts oppervlakkig belicht en staat vooral in dienst van de humoristische zijde van het verhaal. Hoewel bekend is dat Potter een voor haar tijd onafhankelijke en vrijgevochten vrouw was, is de film niet altijd even geloofwaardig. Aan de worsteling die zij schijnbaar moet voeren met haar ouders wordt in sneltreintempo voorbijgegaan, en de bezwaren van de maatschappij lijken al helemaal overgeslagen. Wat er overblijft is een kortstondige liefdesgeschiedenis en een klein inzicht in het leven van de vrouw die vooral troost vond in het creëren van haar eigen vrienden op papier.