Een onderhoudende film voor jongeren
.
Iedereen die zich afvraagt waarom een nieuwe Spider Man nodig is heeft gelijk. De film weet nergens zijn bestaansrecht overtuigend neer te zetten. En dat is vooral jammer van het talent van Andrew Garfield.
The Amazing Spider Man heeft niet alleen een nieuw gezicht achter het masker, maar ook een nieuwe toon. Andrew Garfield als Peter Parker is niet de nerd die Toby Maquire speelde in de drie recente films. Garfield is eerder een gefrustreerde puber, vooral een underdog, een jongen die trekjes heeft van eerdere karakters uit zijn carrière. Hij maakt van Spider Man een jongen ontdaan van alle mythes, iemand die maar langzaam afrekent met zijn diepere twijfels.
Maar helaas is de stijl van de film jonger dan de serie met Maguire. De film speelt zich grotendeels op school af, en in de dialogen is tienerhumor nooit ver weg. Blijkbaar is de doelgroep van de filmstudio een jong publiek dat minder binding heeft met de oude Spider Man. Martin Sheen en Sally Field zijn in rollen van uncle Ben en aunt May vooral heel moralistisch en voeden het rechtschapen gevoel in de tienerharten. Het langzaam leren kennen van Peter Parkers krachten zorgt voor goedgemaakte freerunning- en skatescènes, maar krijgt geen lading. Het is slechts episch smulwerk voor jongeren.
~
Maar na het zien van The Amazing Spider Man vraagt het oudere publiek zich nog steeds af wat nou de reden is dat deze film zo snel na de andere serie komt. Het is niet de beste Spider Man en ook niet de beste Garfield. The Amazing Spider Man is geen hoogvlieger en al helemaal geen klassieker, maar voor het jonge publiek een prima onderhoudende film.
© Hans Roggen 
Filmdepot 
