Film / Films

Een goede dief in een slecht jasje

recensie: The Good Thief

Regisseur Neil Jordan staat niet bekend om zijn genrevastheid: The Company of Wolves (1984) was een combinatie tussen sprookje en horror, in Interview with the Vampire (1993) koppelde hij horror aan romantiek en The Crying Game (1992) was een mix tussen ontsnappingsdrama en… ja, wat eigenlijk? Ook The Good Thief (2003) is niet meteen in een hokje te plaatsen. De door hemzelf geschreven film is afwisselend een thriller over een minutieus geplande overval en een psychologisch drama over een verslaafde dief.

~

De legendarische dief Bob Montagnet (Nick Nolte) heeft zich na een arbeidzaam leven teruggetrokken in Zuid-Frankrijk met een heroïne- en gokverslaving. Als hij het aanbod krijgt om mee te doen aan een grote kraak in een casino aan de Franse Rivièra, kickt hij af en verzint een ingenieus plan. Ondertussen krijgt hij nog te maken met een Russisch hoertje, een Algerijnse jongen die hem verlinkt en een politieagent die tegelijkertijd zijn beste vriend is en hem op zal pakken zodra hij weer een misdaad pleegt.

Toevalligheden

~

Het klinkt als een vreemde mengeling, en The Good Thief is dan ook typisch zo’n film die op papier veel beter werkt dan als film. The Good Thief barst van de goede bedoelingen en interessante aanzetjes, maar deze worden nergens bevredigend ingelost. Jordan heeft zich schijnbaar aan de film vertild, en dat is jammer, want de personages worden mooi geschetst en het milieu waarin Montagnet zich beweegt – een grimmige onderwereld in de stralende Franse zon – is intrigerend genoeg om er ruim anderhalf uur te willen doorbrengen. Het helpt ook al niet dat de ontknoping aan elkaar hangt van zoveel toevalligheden dat elk beetje geloofwaardigheid dat in het eerste deel van de film is opgebouwd, als sneeuw voor de zon verdwijnt.

Misleiding

Distributeur Dutch Filmworks is de meester van de misleidende verpakkingen, want ik ken weinig filmliefhebbers die deze in een kartonnen slipcase verpakte en met goudopsnee gedrukte “Collector’s Edition” aan hun verzameling zouden willen toevoegen. Verder speelt Ralph Fiennes, op de hoes groot vermeld naast Nick Nolte, zo’n kleine rol in de film dat hij niet eens in de aftiteling wordt genoemd.

“Extra’s”

The Good Thief is een van die DFW-titels die op dvd vergezeld gaan van een nogal dubieuze extra feature: op de tweede schijf is een complete speelfilm te vinden, die verder niets met de hoofdfilm te maken heeft. Het gaat om The Winner, een bijzonder slechte film van Alex Cox waaraan verschillende bekende acteurs (o.a. Rebecca De Mornay) meededen. Het verwarrende verhaaltje over een man (Vincent d’Onofrio) die op mysterieuze wijze elke zondagavond veel geld weet te winnen in een casino, zou in handen van een betere regisseur misschien de moeite waard zijn geweest. Nu is het een prul dat je meteen weer kunt vergeten. Het helpt ook al niet dat de overige “extra’s” allemaal afkomstig zijn uit de electronic press kit van The Good Thief, oftewel losse interviewfragmentjes, beelden van de opnamen, een trailer en een “making of” die is samengesteld uit de fragmenten die we ook al los konden zien.

The Good Thief is geen standaard misdaadfilm, zoveel is zeker. Verwacht geen spannende overvallen a la Ocean’s Eleven, maar een psychologisch getint verhaal over een dief met problemen, en je zult niet teleurgesteld worden. In de film dan, want de toegevoegde “extra’s” stellen helemaal niets voor.