Nieuwe dvd’s

Block Party

(Michel Gondry, 2005 • A-Film)

Block Party is een concertregistratie van een door komiek Dave Chapelle georganiseerde hip-hop optreden in Brooklyn. Chappelle wordt in de film gevolgd terwijl hij voorbereidingen treft voor het feest. De registratie is zonder veel kunstgrepen gefilmd en is in dat opzicht ver verwijderd van Gondry’s gebruikelijke speelse stijl (denk hierbij aan zijn vernieuwende clips voor Björk en The White Stripes). De film ontleent zijn dynamiek voornamelijk door montage waarbij de voorbereidingen en de optredens door elkaar lopen en verbonden worden door Chapelles komische intermezzo’s. De film bevat optredens van Erykah Badu, Jill Scott, The Roots en de speciaal voor het optreden hervormde Fugees. De structuur is soms wat rommelig, maar Gondry weet de sfeer wel goed te vangen. In interviews komt nog eens naar voren dat de muziek vooral in het teken staat van verbroedering. Anti-Bush-boodschappen worden af en toe geuit, zoals in een fragment over de rappers Dead Prez, maar de film wil bovenal vermaken. Als extra’s zijn er nog wat extra concertregistraties, wat filmpjes die achtergrond bieden en een uitgebreide making of.

Saint Martyrs of the Damned

(Robin Aubert, 2005 • De Filmfreak)

Saint Martyrs of the Damned is een heus camphorror-spektakel uit het Franssprekende deel van Canada. Maar Auberts film is zo door Amerikaanse tekens overspoeld dat je de regisseur ervan kan beschuldigen dat hij regionale aspecten laat schieten voor het brengen van een hommage aan de bizarre Americana van Carpenter, Lynch en Tarantino. De film volgt sensatiejournalist Flavien Juste die met een collega op pad wordt gestuurd om mysterieuze verdwijningen te onderzoeken in het dorpje Saint Martyrs of the Damned. Daar aanbeland raakt hij al snel zijn z’n partner kwijt en komt hij in contact met vreemde figuren (het stereotiepe trailertrash-volk dat gemeengoed is geworden in films over kleine geïsoleerde gemeenschappen).

Naarmate hij verder op onderzoek uitgaat, komt hij achter een bovennatuurlijk complot dat bestaat uit geheime kloonprojecten, dwalende geesten en corrupte notabelen. Aubert weet visueel te imponeren door goed opgebouwde shots en een strakke montage. Maar Saint Martyrs of the Damned werkt niet als overtuigende horror, doordat de film vanaf het begin al lijkt op een parodie. De film hanteert bizarre elementen die tussen pastiche en echte gruwelijkheid inzitten. Als de ironie opeens serieus wordt doordat Aubert het verhaal een dramatische lading geeft, is het al te laat. Verder heeft de film veel onnodige subplots, waardoor je al snel je interesse verliest. Als extra bevat de dvd een interview met Aubert.

Les Parrains

(Frédéric Forrestier, 2005 • De Filmfreak)

Parallel aan de standaard Hollywoodgenres waar iedereen zijn buik vol van lijkt te hebben, lopen er per land stromingen die dezelfde formules uitkauwen, licht aangepast met regionale narratieve kruiden. Neem Frédéric Forrestiers Les Parrains, een misdaadkomedie bedoeld voor de liefhebbers van formulefilms met een Frans tintje. Les Parrains is een heist-film, waar drie ex-criminelen wegens omstandigheden weer worden gedwongen om zich aan een kraak te wagen. Het verhaal gebruikt alle clichés van het genre en je krijgt als snel het idee dat je de plots en narratieve zijwegen (een spannende inbraak, botsende persoonlijkheden en romantische intrige) al van mijlen ver aan ziet komen. Toch verrast Les Parrains op een zeer teleurstellende wijze door bepaalde zaken helemaal niet meer uit te werken. Het is haast alsof Forrestier geen geloof meer had in de platgetrapte paden die Les Parrains aandoet. Hij probeert het tempo erin te houden met een funky soundtrack en een snelle montage, maar de film heeft geen pakkende geintjes en lijdt onder de oncharismatische acteerprestaties van een ongeïnspireerde cast.

De overval waar de film naartoe werkt is een van de saaiste kraken die je je maar voor kunt stellen, terwijl het plot gaandeweg verdwijnt in een einde waar er weer ruimte lijkt te zijn voor een overbodige opvolger. Les Parrains mist de zwarte humor van Guy Ritchie’s misdaadkomedies en de stijl van de Ocean’s Eleven-serie. Maar misschien is dat niet zo gek voor een regisseur wiens voorgaande film een vehikel was voor Zweedse spierbundel Dolph Lundgren. De dvd bevat geen extra’s.