City Jazz Leeuwarden
City Jazz is na vier jaar inmiddels een begrip in Leeuwarden. De podia zijn rond het Gouverneursplein opgebouwd en bevinden zich op de doorlooproute van het UITFestival wat zorgt voor extra bekijks. Met veel jong talent en grotere namen als Jules Deelder en The Cool Quest kan de echte Jazz Cat zijn hart ophalen aan het Gouverneursplein.
Op deze zonnige zondagmiddag zijn veel mensen op de been en zitten de terrasjes aan het Gouverneursplein vol. Echte levensgenieters verschuilen zich achter grote bellen bier . The Big Mill Band & Young Talents trapt om twee uur ’s middags af. Het publiek moet nog wat loskomen en omdat er vanwege de Uitmarkt nog veel andere dingen in stad zijn, is de doorstroom erg hoog. Pas vanaf een uur of vier is er echt drukte op het gouverneursplein. De doorgewinterde soul-funkband Yanesh! – een collectief rond leadzangeres Yanesh Sjoerdstra – geeft een strak optreden weg op het hoofdpodium. Ondanks dat het gouverneursplein nog niet bomvol staat, begint het publiek langzaam te ontdooien op de strakke grooves en de ijzersterke stem van Yanesh. Omdat frontvrouw Yanesh het na vier jaar wel welletjes vindt, is dit helaas het laatste optreden van dit succesvolle Leeuwarder collectief.
Lenige vocalen
Na dit afscheid draaien alle gezichten naar het kleinere stormpodium. Een band vol jong talent genaamd Time laat hier haar licht schijnen. Dit grote gezelschap met een zanger, twee zangeressen en een blazerssectie is ontstaan als eindexamenband van toetsenist en bandleider Jurgen Gerlofs. Vooral de eerste zangeres komt wat onzeker over en toont weinig interactie met het publiek, waardoor de band wat langzaam op gang komt. Pas als zanger Jord het stokje overneemt, maakt de band echt indruk. Hij staat in vuur en vlam, waardoor de band ook veel sterker gaat spelen. Met zijn Alain Clarke-achtige timbre en puike falsetstem weet Jurgen nummers als ‘Unaware’ van Allan Stone erg overtuigend neer te zetten. De zin ‘’We can’t stretch it any farther’’ slaat dan ook zeker niet op Jurgens lenige vocalen.
Als de laatste hoge noten zijn weggeëbd begint het zo rond etenstijd toch een stuk rustiger te worden op en rond het Gouverneursplein. Erg jammer want het indie jazz-trio Matster laat zich van zijn beste kant zien. Hun op jazz geïnspireerde instrumentale muziek heeft veel weg van filmmuziek. De titel van het openingsnummer ‘Polanski’ verwijst uiteraard naar de beroemde regisseur voor wiens oeuvre bandleider en drummer Mats Voshol een groot zwak heeft. Desondanks weten zij het kleine publiek te boeien met de vele tempowisselingen en nummers die als een schijnbaar wiegeliedje beginnen om uit te monden in een orgastisch gebulder.
Dansen met je knuffelbeer
De grote publiekstrekker dit jaar is onbetwist Jules Deelder met zijn Deeldeliers. Het plein staat vol en gretige blikken staren naar het podium om een glimp van dit duistere fenomeen op te vangen. De nachtburgemeester komt geheel in stijl op met een enorme joint tussen zijn lippen. Met Bas van Lier op orgel, Boris van der Lek op saxofoon en Erik Kooger op de drums heeft Deelder een zeer ervaren trio om zich heen verzamelt. Dit is dan ook duidelijk te merken. Met hun soulvolle jazz weten zij het publiek in een mum van tijd te betoveren. Er wordt zowaar gedanst, iets wat we eerder deze dag nog niet hebben gezien. Bij het tweede nummer – de klassieker ‘St. James Infirmary’ – trekt onze dichter de stoute schoenen aan en begint te zingen. Niet altijd even toonvast maar dat lijkt het publiek niet te deren, hij heeft wel swing. De uitmuntende instrumentale vaardigheden van de bandleden, waaaronder een orgelsolo van van Lier, tillen het nummer naar een hoger plan.
Tussen de nummers door is er tijd voor humoristische dialogen tussen Deelder en van Lier. Ook een declamatie van Deelder’s gedicht ‘Het Leven’, met de daarbij behorende schunnigheden, wordt niet geschuwd. Toch draait het vanavond om de muziek. Het voor vandaag toepasselijke nummer ‘Blues on a Sunday’ wordt ter plekke even aan de set-list toegevoegd. Bij het laatste nummer ‘The Hooker’ gaat het hele plein uit zijn dak. Een klein meisje dat nog even op mocht blijven doet vooraan het podium in haar pyjama een aandoenlijk dansje met haar knuffelbeer. Ze heeft waarschijnlijk geen idee wat de titel betekent, maar dat maakt ook niet uit.
Als afsluiter is deze vijfde editie The Cool Quest uitgenodigd op het hoofdpodium. Deze funky hiphopband kun je kennen van optredens bij 3FM en DWDD. Helaas zijn er nogal wat technische mankementen bij het aanvangen van de band: veel gepiep en gekraak en de saxofoon is onhoorbaar voor het publiek. Het duurt even voordat dit op orde is en dat zorgt ervoor dat veel mensen doorlopen naar het UITFestival. Het verdere verloop van hun optreden is prima maar wel een beetje tam. Dit maakt The Cool Quest niet de gedroomde afsluiter van vanavond en de Deeldeliers het eigenlijke hoogtepunt van deze swingende zondag.
Pexels 
Monique Vermeulen 
band speelt strak en bijna alle toppers van Lobi Da Basi passeren vanavond de revue. Ook een wat rustiger nummer als ‘Sta Me Toe’, met nota bene een inleidend verhaal van meer dan twee minuten, wordt goed ontvangen. Het publiek lijkt oprecht geïnteresseerd in wat de rapper te vertellen heeft. Nergens zakt het in of lijkt de band op de automatische piloot te spelen . Een belangrijke rol is hier weggelegd voor zijn broer O-Dog, die meermaals het publiek tot helemaal achterin weet op te zwepen. Met zijn aanstekelijk enthousiasme vormt hij een geheim wapen binnen de band. Wanneer tot slot festivalklapper ‘Zandloper’ ten beste wordt gegeven, is de beer los. Iedereen slaat op verzoek van O-Dog de arm om degene naast hem of haar, om als een grote Lobi Da Basi-familie af te sluiten. Ook ondergetekende gaat voor de bijl en legt zijn notitieblok weg. Vanavond was liefde zeker de baas.
