Gezellige interactie op de Parade

15 augustus

Stap een keer voor zessen het terrein op. Je kan dan rustig nog wat eten bij één van de vele eettenten, voordat de eerste voorstellingen beginnen. En belangrijker nog – je weet zeker dat je een plek hebt. Een goed gevulde maag is nodig, want na het eten heb je alle tijd nodig om naast de voorstellingen ook een kijkje te nemen bij WAWAZDA, optredende artiesten, Bernie’s Lounge en Manuel.

Reizende Bioscoop – Hedendaagse Stadse Sprookjes

Gezellig en intiem met z’n tweeën in een DAF een bioscoopfilm kijken. Net als vroeger, samen met je liefje of met een goede vriend(in). Comfortabel is anders, maar leuk is het wel. Op een projectiescherm voor de auto wordt de korte film Hendrik vertoond en via de autoradio hoor je de dialogen. De film draait om Hendrik, die door een Elvis-pak van onopvallende man tot een echt sekssymbool transformeert. Dat is wat je kan verwachten als je in de kleine witte DAF van de Reizende Bioscoop stapt. Deze doorlopende voorstelling staat onopvallend tussen de grote kassa en de ijstent geparkeerd. Maar dit onopvallend autootje is de perfecte plek om legaal vreemdelingen in je tijdelijke auto te krijgen. Heb je geen zin om alleen te kijken, dan is het de manier om korte nieuwe contacten op te doen. Er is altijd wel een voorbijganger die in de auto wil stappen. Met maximaal drie andere passagiers kan je van de film genieten. Pas op dat het niet al te gezellig wordt, want de autoramen beslaan snel. (Mariëlla Pichotte)

Theatergroep Ponies – Ik heb u nooit een rozentuin beloofd

Foto: Marieke Duysters

Iedereen heeft wel een keer meegemaakt dat een feestje, ondanks alle goede bedoelingen van de gastheer, maar niet op gang kwam. De ongemakkelijke gedwongen sfeer om er toch iets van te maken en de zogenaamde etiquette waar iedereen zich aan moet houden, hangen dan in de lucht als een naderende stortbui. Zo ongeveer voelt het tijdens Ik heb u nooit een rozentuin beloofd. En dat is niet erg. Theatergroep Ponies houdt ons een spiegel voor met veel zelfspot. Ponies is een theatermakercollectief dat beeldende, fysieke en contrastrijke voorstellingen maakt. Met veel non-verbale communicatie en een enkel woord weten de acteurs een sterke voorstelling neer te zetten. Op sommige momenten gebeurt er zoveel op toneel, dat je ogen tekort komt om alle mimiek en non-verbale communicatie tussen de spelers te volgen. Tot het eind proberen de gasten hardnekkig de situatie te maskeren en te ontkennen. Een enkeling verschuilt zich achter een masker om zich maar niet bloot te hoeven geven, maar uiteindelijk gaan ze allemaal letterlijk met de billen bloot. (Mariëlla Pichotte)

14 augustus

Alsof er een ongeschreven kledingcode is uitgevaardigd voor de Amsterdamse
Paradebezoekers: regenjas, paraplu en bergschoenen. Heel even leek deze
uitrusting op maandag nodig, maar aan het begin van de avond bleef de regen
weg en konden alle beschermende kledinglagen worden afgeworpen. De bezoekers trokken zorgeloos weer hun eigen plan en probeerden
artiesten vol overgave toeschouwers hun tent in te lokken.

Tina de Bruin en Eva van der Gucht – Windmolenwonderland

Foto: Birgir van Severen

Nederland is ontevreden en dat is niet goed en ook helemaal niet nodig, vinden ’tevredenactivisten’ Pippi en Sally. De twee naïeve, jonge, boerse meiden zijn op hun fietsje door Nederland getrokken en geschrokken van wat ze daar aan ontevredenheid zijn tegengekomen. Jonge meiden in Steenwijk praten over het pijpen van jongens voor een breezer en Rotterdamse vrouwen kankeren op alles en iedereen. Windmolenwonderland van cabaretières Tina de Bruin en Eva van de Gucht biedt een vermakelijke aaneenschakeling van kleine, grappige scènes, afgewisseld met zang en ‘over de top’, clichématige danspasjes. Vooral de imitatie van de Steenwijkse meiden die een woordvloed van straattaal uitslaan (“Doe niet zo para, man! Hij is seiko brada.”) is goed getroffen en zet de toon van de voorstelling. Moeiteloos schakelen De Bruin en Van der Gucht van de twee jonge tevredenactivisten naar de verschillende typetjes die symbool staan voor het ontevreden Nederland. Aan het eind van de voorstelling draait een oer-Hollandse windmolen met zijn wieken en gloort er hoop aan de horizon als Pippi en Sally ons ervan hebben weten te overtuigen dat als we ook maar ietsje meer tevreden zijn met ons leven, het allemaal beter zal worden. (Karin van de Wiel)

13 augustus

Na een week regen, schijnt op zondag eindelijk de zon. En dat is niemand ontgaan. Het is een gezellige drukte op het paradeterrein. Er staan meterslange rijen voor de mobiele restaurants en kraampjes. Het is vechten om de laatste sushi. Maar het belangrijkste: de artiesten spelen voor volle tenten!

Suver Nuver – Ja tegen het jungleavontuur

Foto: Stephan van Hesteren

Al jaren maakt theatergroep Suver Nuver, bestaande uit Peer van den Berg, Dette Glashouwer en Henk Zwart, voorstellingen voor de Parade. Dit jaar komt Glashouwer met haar eigen voorstelling Ja tegen het jungleavontuur. De titel is de eerste zin uit een gedicht van Simon Vinkenoog dat pleit voor een volmondig JA, tegen zo’n beetje alles. En zo ook deze voorstelling. Met behulp van twee orgels neemt Glashouwer het publiek mee op een muzikale reis met als einddoel een groot gevoel van saamhorigheid. Glashouwer stelt zich kwetsbaar op in haar lelijke jurk met kunstborsten bevestigd op het achterwerk. Aanvankelijk twijfelen de toeschouwers wanneer zij hen uitnodigt een kerkelijk lied mee te zingen. Maar in de slechts dertig minuten dat deze one man show duurt, krijgt de sympathieke actrice het voor elkaar om haar publiek mee te krijgen. Ze laat ons mediteren en fragmenten uit de bundel van Johannes De Heer interpreteren. Met Dette Glashouwer is niets te gek. Volkomen tevreden verlaat men de zaal en zegt de rest van de avond alleen nog maar JA! (Sophie Janssen)

Ellen ten Damme – Live!

Ellen ten Damme is al een aantal jaar op de Parade te zien en telkens is haar show weer een groot succes. Dit jaar staat ze in de grote Werktheatertent en die is tot de nok toe gevuld. In 2005 liet Ten Damme haar bekende imitaties op Blondie en Marlene Dietrich zien, maar dit jaar is ze zichzelf. In afwisselend een witte en een zwarte catsuit speelt ze samen met haar driekoppige band eigen werk. De nummers zijn goed op elkaar afgestemd en gaan geleidelijk in elkaar over. De muziek is behoorlijk ruig en toch swingend. De zaal is enthousiast maar gaat pas echt los bij de laatste tien minuten van het optreden. In een razend snel tempo komen haar bekende coveracts voorbij. Ontzettend knap hoe ze enkel met de wissel van een pruik in één klap veranderd van de ene artiest in de andere. Als toegift laat ze nog even haar bekende handstand zien en zwiert ze aan de kroonluchter de zaal in. Ellen ten Damme heeft het, ook als zichzelf, helemaal. (Sophie Janssen)

12 augustus

Joelen en janken met Alex Roeka

“Een oorlog van klanken, schiet van de planken. Het is joelen en janken ineen.” Het is zomaar een regel van de nieuwe cd van Alex Roeka, Hadeskade. Al tien jaar schrijft hij poëtische en rauwe liederen, waarmee hij qua gedrevenheid en passie in dezelfde traditie opereert als Ramses Shaffy en Jacques Brel. Komende weken treedt hij twee keer op op de Parade in Amsterdam. Reden voor een interview.

Foto: Walter Linsewski

In mei verscheen Roeka’s vijfde cd, die onder meer een spetterend rocknummer bevat, Brand in het hart van de stad dat zó een hit zou kunnen worden als het door een groep als De Dijk of Bløf zou zijn uitgebracht. Maar zo’n groot publiek heeft Roeka nog niet, ook al krijgen zijn cd’s steevast goede recensies. “Ik denk dat ik daarvoor te eigenzinnige muziek maak. Het lijkt wel alsof veel muziek die nu wordt uitgebracht vanuit een marketingconcept wordt bedacht. Idols is daar een mooi voorbeeld van – terwijl ik zing wat mijn hart me ingeeft. Zoals het zou moeten zijn: muziek als ontlading van je gemoed”, vertelt Roeka.

En intussen geniet hij van kleine succesjes. Zo was hij deze zomer te gast in een Tour de France-programma met Mart Smeets, omdat Roeka een wielrenliefhebber is. En zo ontdekte hij welke impact tv heeft. “Op Schiphol werd ik door verschillende mensen herkend. Dat was me nog nooit overkomen. Ik heb mijn publiek mannetje voor mannetje moeten opbouwen.” Inmiddels heeft Roeka zo’n zestig liederen op cd gezet. Nummers waarmee hij vat op het leven probeert te krijgen, zoals hij dat zelf zegt. “Eigenlijk zijn ze een weerslag van mijn verbijstering over hoe wij als mensen bezig zijn: drinken, dromen, de liefde bedrijven, ontrouw zijn, elkaar verraden. Niet dat het altijd helpt, want je kunt nog zoveel songs over het leven schrijven, het blijft een ongrijpbaar fenomeen.”

Alex Roeka treedt op 16 en 20 augustus op in café Correct op het Paradeterrein om 22.45 uur. Op 26 en 27 augustus speelt hij op de UITmarkt in Amsterdam (Doelenzaal, podium 16, om respectievelijk vier en twee uur). Meer informatie is te vinden op zijn site. (Arnoud van Soest)

11 augustus

Nee, we gaan het niet meer over het weer hebben. Wel over de voorstellingen uiteraard en alles er omheen. Wist je trouwens dat je via de site van de Parade online kaarten kan bestellen? Scheelt je toch weer koukleumen in de rij voor een kaartje…

Anouk van Dijk dc – Shot

Foto: Jerry Remkes

Een grote witte dansvloer met daaromheen houten bankjes, waarop het publiek kan zitten. Het is de setting voor de dansvoorstelling Shot van Anouk van Dijk dc. en daardoor wordt de interactie tussen de dansers en het publiek bevorderd. De confrontatie (onderling en met het publiek) wordt voortdurend opgezocht door de vier energieke dansers. Vanuit verschillende hoeken van de tent komen de jonge dansers aanstuiven. Met ongelooflijk veel lenigheid en energie tonen ze hun kunsten. En is er een andere danser in de buurt dan wordt een confrontatie niet uit de weg gegaan. Het is als in het normale leven; je moet jezelf bewijzen en daarvoor moet je de strijd aangaan met de mensen om je heen. Deze strijd komt volledig tot uiting in deze 25 minuten durende voorstelling. Uiteindelijk wordt er ook heel geleidelijk toenadering gezocht tot elkaar en het publiek mag daar deelgenoot van zijn. Een shot in de roos… (Gerard van den Berg)

10 augustus

Het is toch opmerkelijk om te zien dat de regen en kou de vrolijkheid en gezelligheid niet van het terrein krijgt. Als het regent, snelt iedereen een tent in voor een voorstelling, verdringt zich bij de poffertjeskraam of schuift aan in één van de bars. En zodra het voorbij is, komt iedereen weer tevoorschijn alsof er niks is gebeurd. De modder en de plassen horen er nu eenmaal bij.

Marike Jager

Foto: Anna van Kooij

Het optreden van singer-songwriter Marike Jager is een rustpunt na een drukke dag op de Parade. De perfecte afsluiting om met een drankje in de hand na te praten over de voorstellingen. Door het jazzy tintje van haar nummers vergeet je de regen en voel je het voorjaar. De nummers klinken erg gevoelig, maar als je beter naar de tekst luistert, zit er toch veel kracht in. Soms zijn ze zelfs een beetje stoer. De liedjes komen van haar debuutalbum The Beauty Around, die in mei van dit jaar is uitgekomen. In een volgepakte cafétent staat ze samen met toetsenist Henk Jan Heuveling met wie ze sinds 2004 een duo vormt. Voor deze gelegenheid zit ook drummer Haye Jellema in het hoekje op het podium. Ondanks dat er veel mensen in de tent staan en het podium heel klein is, is het trio toch het stralend middelpunt. Of het door de muziek komt of de gevoeligheid waarmee Marike Jager haar nummers zingt – je moet even stilstaan en luisteren. We gaan zeker meer horen van deze singer-songwriter. (Mariëlla Pichotte)

Leonard en Jeroen – WAWAZDA

Wie van een gokje houdt, moet zeker langs WAWAZDA van Leonard en Jeroen. Je kan het niet missen. Van alle kanten op het terrein zie je de met een lichtjesslang versierde bouwsteiger al staan. Verscholen achter een wand van bruine triplexplaten verwelkomt Leonard als een echte kermisquizmaster de kandidaten. Jeroen staat eenzaam op 12 meter hoogte en gooit mysterieuze dingen door een groene stortkoker naar beneden. Je moet wel goed opletten, want voordat je “Wawazda?” kan zeggen, is het voorwerp alweer verdwenen achter een triplexschot. Wie het voorwerp raadt, mag van de prijzensteiger een prijs uitzoeken. Het lijkt alsof de mannen uit Tilburg hun zolders hebben leeggehaald met alles wat normaal op een kleedje op Koninginnedag ligt. Groene kikkers, zwarte plastic zakken, zakken meel, alles wat in de stevige blauwwitte tas van een bekende supermarkt past, wordt omhoog gehesen en gaat door de koker. In de prijzenkast staan naast de kermisprijzen ook triplextegels met een actiefoto van Jeroen. En die rolstoel bovenop de prijzenkast, is waarschijnlijk voor de weekwinnaar. (Mariëlla Pichotte)

9 augustus

Misschien is woensdagavond wel de beste dag om de Parade te bezoeken. Niet te druk, volop plaats bij voorstellingen en een goed zicht op alle artiesten die parade maken (zonder dat ze geruisloos opgaan in de menigte). Dat sommige voorstellingen dan maar half vol zitten, is jammer voor de artiesten, maar wel zo rustig voor de kunstminnende bezoekers die op deze manier kunnen genieten zonder gebral van dronken cultuur-no-no’s.

Tg Casco i.s.m. Theaterproletariaat en ZEP – Sorry, volgende keer bij ons

In deze voorstelling bevinden we ons in een zwoele nachtclub. Juda Goslinga heet iedereen welkom en onder leiding van de band zingt hij hitgevoelige liedjes. Net als je je afvraagt of je wel in de juiste voorstelling zit (want dit ging toch over twee mannen met foute kapsels?) komen Don Duyns en Dick van den Toorn in trainingspak het podium opgerend.

Foto: Ringel Goslinga

Gerry en Carlo zijn twee ‘foute’ maten met schuine opmerkingen en een vals (want te mooi) zelfbeeld. In plat Amsterdams bespreken ze ‘de vrouwtjes’ terwijl ze aan een goddelijk lichaam werken op de loopband en trilplaat. In de nachtclub flirt “lekker ding” Goslinga er intussen met zijn goede zangstem lustig op los met het publiek. Ook maken we kennis met de onzekere Marja en betweter Coby. Alle vier de typetjes zijn hilarisch en lachwekkend, mede door de kleding en kapsels. De vrouwen dragen pakjes zo strak dat het niets van de mannelijkheid der acteurs verhult.

Het is lastig te zeggen wie de uitblinker van deze voorstelling is. De beide topacteurs die vier perfecte typetjes neerzetten of Goslinga die zingt, acteert en animeert? Laten we het maar op een gouden trio houden. (Diana van der Sluis)

Het Spinvis-orkest met Simon Vinkenoog – De Suikerklok

Foto: Marte

Hoe later de avond, hoe beter de duistere voorstelling van Spinvis tot zijn recht komt. Hoewel het normaal al een en al absurdisme is met de teksten van de zingende taalkunstenaar, is het nu ook surrealisme wat de klok slaat. De suikerklok welteverstaan. Op twee grote schermen worden videobeelden van weleer vertoond. Een gezin op vakantie in Frankrijk in de jaren zeventig, het beeld van een goochelaarsvrouw die ongelukkig aan haar einde komt, een man in Indiaas tovenaarsgewaad… De voice-over vertelt over een zoektocht naar de suikerklok. En natuurlijk is alles gelardeerd met de bekende Spinvis-liedjes.

Spinvis wordt ondersteund door Hans Dagelet in de rol van zwarte flamingo met trompet en dichtersopa Simon Vinkenoog. Hij brengt met witte, lange lokken en grijze pantalon tot ver boven zijn middel opgetrokken enkele van zijn teksten ten gehoor. Met zijn vege lijf doch aandoenlijk enthousiasme steelt hij niet alleen de show, maar ook alle harten. En hij is ook degene die de voorstelling op het nippertje redt van een soort Spinvis-moeheid. (Diana van der Sluis)

7 augustus

De regen die Piet Paulusma had voorspeld heeft gelukkig Amsterdam overgeslagen. De motregen die tegen de avond even valt, kan je moeilijk regen noemen. Gewapend met paraplu en sjaal lieten de echte Paradebezoekers zich niet kennen.

De Varkensfabriek – Spreekuur

Foto: Jean van Lingen

Mohammed Azaay en Karim el Geunnouni zijn een van de vaste gasten van de Parade in Amsterdam. Dit jaar zijn ze aanwezig met hun nieuwe show Spreekuur. In een snelle talkshow interviewt het duo omstebeurt een nogal aparte gast op de rode poef, zoals Meneer Vrijpostig van de eenmanspartij OAMWSWHE (Opzouten Alle Marokkanen, Wij Surinamers Waren Hier Eerst), de dove rapper Farid of de Marokkaanse ontwerper Aziz. Zoals Azaay en El Geunnouni op hun hesjes laten zien, hebben ze ruggengraat. De mannen weten dat ze met sommige grappen het publiek shockeren, maar ook dat ze zeggen wat veel mensen denken. De grappen over Marokkanen zijn voor de Hollanders net op het randje. Velen weten niet of zij wel hard mogen lachen, maar lachen is echt toegestaan en het liefst op de Marokkaanse manier: hard en met een lange uithaal. Vanaf september gaat het duo het land door met een avondvullende voorstelling van Spreekuur. Bereid je maar voor op nog hardere en directere grappen over hun eigen vaderlandgenoten. (Mariëlla Pichotte)

Mark Sloof – Opsmuk

Hoe over de top en hysterisch kan je in een half uur maken? Mark Sloof laat het zien. Eerder dit jaar stond hij nog op het Internationale Theaterscholen festival, oftewel het ITsfestival, in Amsterdam en nu op de Parade in dezelfde stad. Snel pratend en gillend komt Sloof op en vertelt over wat hij bij America’s Next Topmodel heeft gezien. Net zo hysterisch als hij opkomt, verdwijnt hij ook weer. Wie wel eens naar de comedy Will & Grace kijkt, moet bij het zien van Sloof meteen denken aan huisvriend Jack. Of dichterbij huis – een hysterische Gerard Joling. De verschillende korte sketches die Sloof doet, hebben allemaal te maken met uiterlijk vertoon en schoonheid. De overdreven manier van reageren gaat soms ook ten koste van zijn grap. Wanneer hij een denkbeeldige persconferentie en -interview geeft, geeft hij te snel antwoord op de denkbeeldige vragen. De sketch verliest hierdoor iets in geloofwaardigheid. Net op het moment dat je denkt “ik heb er geen kracht meer voor”, door de pijn in je buik van het lachen, stopt de voorstelling. Soms is de timing van Sloof toch wel perfect. (Mariëlla Pichotte)

Tips

Tijdens de Parade in Amsterdam zijn ook voorstellingen te zien, die wij eerder zagen, zoals: De Vicky Vinex Roadshow (tijdens Festival aan de Werf), Bandloopt 42 (tijdens De Parade in Rotterdam vorig jaar), Op onze zenuwen (tijdens De Parade in Amsterdam vorig jaar) en Een Magistrale Stralende Zon (tijdens Over het IJ Festival vorig jaar). En check uiteraard ook onze lijst met voorstellingen die we op de Parade in Rotterdam zagen.