Vervelend cheesy
.
Other Life van de Canadese singer-songwriter Sean Nicholas Savage was de grootste guilty pleasure van vorig jaar. Bermuda Waterfall is echter niet fout genoeg om indruk te kunnen maken.
Wie Other Life voor het eerst opzet, barst spontaan in lachen uit. Wie nog niet in een deuk ligt om de mengelmoes van de zwoelst mogelijke r&b en foutst mogelijke synthesizerdeuntjes, zal zeker niet meer bijkomen wanneer Sean Nicholas Savage begint te zingen. Met veel pathos en niet zelden vals bezingt hij de geneugten en verschrikkingen van de liefde.
Oorworm
Toch gaat onder al die kitsch heel aanstekelijke popmuziek schuil. Wie één keer ‘Chin Chin’, ‘Other Life’, ‘More Than I Love Myself’ of een willekeurig ander nummer op Other Life hoort, heeft een heuse oorworm te pakken die dagen rondzwerft in je hoofd. Op Bermuda Waterfall zijn het slechts ‘The Rat’ en ‘Heartless’ die dit effect bewerkstelligen.
De ruiten staan nog steeds op springen wanneer Sean Nicholas Savage begint te zingen, maar het voelt inmiddels wat misplaatst. Muzikaal is het namelijk allemaal wat langzamer en vooral wat minder fout geworden. Dit betekent overigens niet dat de pop van Savage helemaal vrij van kitsch is. Bermuda Waterfall is nog steeds ontzettend cheesy, maar nu op een vervelende manier — niet spannend en overdreven genoeg meer om er plezier aan te kunnen beleven.
