Alles behalve een zoethoudertje

, kun je je als artiest opnieuw toeleggen op het arbeidsintensieve proces van het opnemen van een langspeler. Als je echter voelt dat de tijd daarvoor nog niet rijp is, maar er wel nieuw materiaal voorhanden is, bestaat er gelukkig zoiets als een EP.

Roos Rebergen, zangeres en frontvrouw van Roosbeef, bevond zich in deze situatie. Ze besloot niet te wachten tot het momentum voor een nieuwe langspeler er was. Ze bundelde zes liedjes onder de naam Warüm, die tevens het startschot voor een theatertour vormden. 8WEEKLY stelde haar enkele vragen over de nieuwe plaat en de bijbehorende optredens.

Na twee LP’s, brengen jullie nu een EP uit, vanwaar deze keuze?
‘Ik had nog niet het gevoel dat we klaar waren voor een nieuwe plaat, maar ik wilde toch graag al iets uitbrengen. Ik schrijf niet echt met een bewust doel, zoals een nieuwe plaat, voor ogen; nieuwe liedjes dienen zich altijd wel aan. Deze vorm is dus eigenlijk ideaal als je geen plaat uit wilt brengen, maar toch nieuwe liedjes wilt laten horen.’

Jullie hebben deze EP grotendeels zelf geproduceerd. Naar wat voor sound waren jullie specifiek opzoek?

‘Omdat het een EP is, had ik het gevoel dat het allemaal best rauw mocht zijn. Niet dat ik of de band ooit heel gepolijst zullen klinken, maar voor deze EP hadden we voornamelijk een live-feel in gedachten. Wat foutjes mochten dus best hoorbaar zijn, want het moest een spontaan en niet al te gestileerd geluid worden.’

Met de afwezigheid van een producer zal de besluitvorming tijdens het opnameproces soms een uitdaging zijn geweest, hoe ging dat in zijn werk?
‘Dat was soms best lastig. Ik weet meestal wel hoe ik wil dat iets klinkt, maar het is vaak lastig om dat uit te leggen en de juiste woorden te vinden. Uiteindelijk lukt het dan wel door te proberen, maar ik weet niet of ik deze werkwijze voor een nieuwe plaat snel weer zou kiezen, haha.’

Op de track ‘Leven van kunstenaar’ is een bekend sentiment te horen, waarbij nogal minachtend over kunst wordt gedaan. In hoeverre heb je dit soort afwijzingen zelf meegemaakt?
‘In mijn persoonlijke omgeving heb ik dat nooit echt zo gevoeld. Mijn ouders komen zelf uit deze sector, en hebben me altijd gestimuleerd om muziek te maken. Ik kon ook repeteren op de boerderij waar we woonden, dus ik heb me nooit echt geremd gevoeld. Wel herken ik natuurlijk onbegrip van andere mensen die het maar niks vinden, maar daar leer je wel mee omgaan.’

Je teksten lijken een gelukkig huwelijk van een poëtische adem en een gevoel voor rake observaties. Hoe ga je te werk bij het schrijven van teksten?
‘Eigenlijk begint het vaak met een soort oerkreet, haha. De eerste contouren van de melodie weet ik dan al, en ik weet al half waar de tekst over gaat en wat ik wil zeggen. De basis ontstaat dus eigenlijk vanuit intuïtie en een bepaald gevoel. Later maak ik dat natuurlijk wel af, dan komt het verstand iets meer om de hoek kijken.’

Hoe zijn de reacties van het publiek tot nu toe op het nieuwe werk?
‘Heel goed, nog beter dan eerst eigenlijk. Vooral na de show zijn mensen heel erg enthousiast. Ik denk dat dat komt omdat de theatertour die we nu doen best puur is. We gebruiken vooral akoestische instrumenten, en laten de liedjes horen zoals ze zijn, zonder al teveel opsmuk.’

Over de nieuwe show gesproken, volgens het persbericht kunnen we de ‘geboorte van een nieuw liedje’ verwachten. Dat lijkt me nogal ambitieus?
‘Haha, nou, dat is meer marketing dan een goede omschrijving van de show hoor. Je wilt natuurlijk toch dat er mensen komen kijken. Maar we gaan niet echt stante pede nieuwe nummers schrijven. Het slaat er meer op dat we gestripte varianten van bestaande nummers spelen, die lijken op de demo’s die we ooit opnamen. De nadruk ligt dus niet op de aankleding, maar echt op het liedje.’

Wat kunnen we van jullie in de toekomst verwachten?
‘Voorlopig staat er vooral heel veel spelen op het menu. We spelen veel in België de komende tijd en doen natuurlijk de theatertour. Met een nieuwe plaat ben ik nog niet echt bezig, maar dat komt wel weer.’