Lowlands 2013: de zondag

De kater wordt achtergelaten op de camping, en hoewel het rond een uurtje of één minder druk is dan op dezelfde tijd een dag eerder, loopt het terrein toch al aardig vol. Voor de echte vroege vogels is er in de ochtend al Tai Chi in de Lima, maar de meeste spieren worden pas een paar uur later warm gemaakt in de X-Ray. De energieke electropop van het in Stockholm gevestigde Kate Boy galmt uit de bunker. Met beatklappers als ‘Northern Lights’ en ‘In Your Eyes’ weten ze menig Lowlandsbezoeker uit hun brakke roes te halen. Hoewel Kate Boy ook niet op een wat later tijdstip had misstaan, krijgen ze de X-Ray flink aan het dansen op het toch nog vroege tijdstip.

Wegdromen met Kodaline, Mt. Wolf en Bonobo
In de Grolsch staan vlak na Kate Boy de mannen van Kodaline. Hoewel de slaap er net een beetje uitgedanst is, komt deze een beetje terug in de Grolsch. Niet dat de show slecht is, absoluut niet, maar de lieflijke songs met romantische teksten slaan nog niet echt aan in de halfvolle tent. Kodaline maakt prima muziek om nog even bij weg te dromen.

Dit geldt ook voor de droomfolk van Mt. Wolf in de X-Ray, de vervanger voor XXYYXX. Met gemakkelijke psychedelische elektronica en de sprookjesachtige stem van zangeres Kate Sproule brengt dit Engelse viertal de nogal weinige aanwezigen in vervoering. Vooral het nummer ‘Cry Wolf’ doet het goed. Omdat niet alles helemaal goed gaat (het geluid van de microfoon valt enkele keren weg) valt het op dat de leden van Mt. Wolf (nog) niet helemaal op elkaar ingespeeld zijn. Hoewel het hier en daar niet professioneel overkomt, is Mt. Wolf zeker een bandje met potentie.

Onderweg naar de Grolsch voor niemand minder dan Bonobo zien we bezoekers zichzelf inchecken bij een oranje paal van bedrijf Nedap met een speciaal Nedap polsbandje. Het Nederlandse bedrijf heeft zich dit jaar gevestigd op het festival met een speciaal doel: de mogelijkheid om door middel van een polsbandje met chip je vrienden terug te vinden op het festival. Hoewel de polsbandjes binnen no time op waren, zijn er veel bezoekers met een oranje bandje naast hun Lowlandspolsbandje. Ook bij Bonobo hebben tientallen bezoekers zich ingecheckt. De set van Bonobo met zang van Szjerdene moet er flink in komen. De meeste bezoekers wiegen nog net niet hun heupen op de dromerige dance van de Britse producer en zijn al gauw afgeleid van waar het eigenlijk om draait dat moment. De wat meer ritmische nummers slaan overduidelijk meer aan dan de rustige, experimentele dance.

Gitaarmuziek
Omdat de ogen toch echt open gehouden moeten worden, wordt de weg vervolgd naar een van de uiterste puntjes van het terrein: de Charlie. Hier staan de mannen van de Schotse indierock band Frightened Rabbit. De Charlie barst bijna uit haar voegen en al gauw blijkt dat deze sfeervolle tent aan het water te klein is voor de Schotten.

Midden in de set wordt er flink gedanst op ‘Old Old Fashioned’ en vol aandacht geluisterd naar ‘My Backwards Walk’ en de band kan hun geluk niet op. Hoewel de zang van Scott Hutchison niet altijd verstaanbaar is, blijft deze band een genot om naar te kijken en te luisteren. De band zal de volgende keer absoluut niet misstaan in een grotere tent, zoals de India. Net als Noah and the Whale zullen zij zeker de tent bijna vol krijgen. Noah and the Whale, die een paar jaar terug nog in de grotere Grolsch (!) stond, opent met een instrumentale versie van ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen zonder dat ze daarbij zelf op het podium staan. De lichten en de muziek doen hun werk en mensen zingen enthousiast mee. Wanneer de band hun eerste nummer in zet, valt de karakteristieke stem van zanger Charlie Fink op. Zijn zware stem is perfect voor de lome nummers van de band. De folky popmuziek van de Engelsmannen is verder behoorlijk veilig met hier en daar een paar uitschieters, zoals het hitje ‘L.I.F.E.G.O.E.S.O.N.’ en de cover ‘Digital Love’ van Daft Punk. Kwalitatief zetten ze een goede show neer, maar gezien het dalende enthousiasme van het publiek lijken de gouden tijden van de band in Nederland toch echt een beetje voorbij te zijn.

De laatsten van Lowlands 2013
In de Bravo is het tijd voor een show met grote verwachtingen, die van James Blake. De tent staat afgeladen vol en het is er snikheet, maar iedereen is vol verwachting wanneer de snoeiharde bas van ‘I Never Learnt To Share’ in wordt gezet. De toon voor de rest van de show is gezet. Blake combineert perfecte, interessante elektronica met breekbare vocals en houdt gedurende zijn hele show alle ogen strak op zich gericht. Oké, na ‘Limit to Your Love’ gingen hier en daar wat mensen naar buiten, maar dat mag de pret niet drukken. Magische show.

Op het terrein staat richting de Pressbarn een opvallend interactief kunstwerk, ‘De Kop van Poetin’, met een hamer en een heldenmeter er naast. Degene die het hardst kan meppen voor de vrijheid is een superheld. Met op Poetin hameren voor de vrijheid van de medemens laat Lowlands zien achter de actuele acties tegen de controversiële uitspraken van de Russische president te staan. Dat scoort zeker punten. Na een verfrissend biertje in de Pressbarn staat Foals in de Grolsch op het programma, een van de betere indierockbands die geprogrammeerd staan in deze tent. Na een uitzinnig intro laat deze band zien dat ze live nog sterker zijn dan op de plaat. Wat opvalt is dat ze ook een stuk harder rocken, wat een aangename verrassing is. Een van de hoogtepunten is ‘Spanish Sahara’, een nogal rustig nummer dat in een hoogstaand muzikaal orgasme eindigt. Raggende gitaren, toch nog een ingetogen zanger Yannis Philippakis en een meer dan enthousiast publiek. De energieke band bedankt het dansende publiek ‘dat toch al drie dagen aan het feesten is’ en sluit af met het luide ‘Two Steps, Twice’, waarin met een uitgebreide instrumentale outro nogmaals duidelijk wordt gemaakt wat de mannen in huis hebben. Tijdens deze show zijn de beruchte (veel Poolse) festivalgangers die plastic bekers rapen voor het eerst ronduit vervelend. We stonden bijna vooraan en zelfs daar duwen ze je nog net niet aan de kant om met een lichtje op hun hoofd de grond af te struinen naar lege bekers. Foals is absoluut een van de hoogtepunten deze dag, misschien wel van het hele festival.

Bij Franz Ferdinand wordt er in de Alpha lekker verder gerockt. De band maakt meer veilige indierock dan Foals en dat is te zien aan het aantal bezoekers in de Alpha. De tent staat lekker vol en het publiek is klaar om te feesten met de Schotten. De ultieme knaller is, en blijft, het oude vertrouwde ‘Take me Out’. Het enthousiasme van de bandleden steekt het publiek aan om ook na deze hit te blijven dansen. De nieuwe single ‘Love Illumination’ wordt dan ook uiterst goed ontvangen en de avond lijkt voor het merendeel van de aanwezigen niet meer stuk te kunnen. Franz Ferdinand zet een solide en toegankelijke set neer en heeft alles tot in de puntjes uitgedacht. De band geeft door de kracht van de show al een soort afsluitend gevoel van de Alpha op Lowlands 2013, waar toch nog echt Nick Cave & the Bad Seeds moeten optreden.

Met The Knife als afsluiter van de Grolsch tent heeft het festival een interessante naam te pakken. Omdat zij eerder een nogal vreemde show weggaven in Paradiso in Amsterdam waren de verwachtingen nogal verschillend voor de set op Lowlands. Misschien dat de Grolsch daarom juist stampvol staat met belangstellende bezoekers. Hoewel de show wordt geopend, of eigenlijk wordt opgewarmd, door een opvallende mannelijke en schreeuwende verschijning (“Waarom in godsnaam?” staat op veel gezichten gedrukt) valt het optreden in alle opzichten behoorlijk mee. De dansers in de blauwe pakjes zijn zo gek nog niet, de vocals zijn prima en de show zit er in. Het is kwalitatief gezien zeker niet de beste act van Lowlands, ook al zou je dat met zo’n naam in het rijtje van de elektronische programmering misschien wel verwachten, maar interessant is het wel. Misschien is het rumoer rondom hun liveshows juist wel goed voor de act, je weet nooit wat je moet verwachten.

Met nog eerst een paar dansjes in de Hacienda, de vervanger voor de Groovetube waar deze avond voornamelijk dertigplussers met een cocktail in hun handen met de voetjes van de vloer gaan, sluiten we Lowlands 2013 af in de Bravo met TNGHT en Noisia. Benieuwd wat Lowlands 2014 ons gaat bieden!