Muziek / Achtergrond
special:

Lowlands 2013: de zaterdag

Mozes and the Firstborn uit Eindhoven in de India. Dat wordt terugrennen naar het begin van het terrein. De jonge band hebben een strak repertoire, waar veel ervaren Nederlandse rockbands nog wat van kunnen leren. ‘Headache’ is een van de absolute toppers van de set waarin het talent van de jonge honden het best naar voren komt. Totaal iets anders is de show van The Opposites in de Alpha. De verbazing over de keuze om deze gasten in de grootste tent van Lowlands te programmeren werd al gauw weggenomen toen de hele Alphatent nokkievol stond met feestende mensen. Niet helemaal mijn ding, maar eerlijk is eerlijk: The Opposites zijn deze dag de eerste act die een feestje weten neer te zetten!

Terug naar de X-Ray is het tijd voor een feestje van een ander kaliber: hardgaan met de goedbesnorde mannen van het Utrechtse John Coffey. De bunker, waar voorheen vaak alleen elektronische underground acts werden geprogrammeerd, barst al bijna uit haar voegen wanneer we aankomen. Wat opvalt, is de variatie van mensen die naar de opzwepende en zeker snoeiharde liveshow is gekomen: van stoere rockers tot lieve meisjes. Allemaal zijn ze razend enthousiast en schreeuwen ze mee. Helemaal wanneer zanger David Achter De Molen in een opblaasboot over het publiek heen zoeft. Één ding is zeker: John Coffey rockt de X-Ray tot een losbandig en zwetend gekkenhuis en bewijst hiermee dat de bunker niet alleen bedoeld is voor elektronische muziek.

~

Tijd voor avondeten betekent tijd voor een rasechte Lowlandshamburger! Of nou ja, eigenlijk van de LaPlace, maar wel speciaal voor Lowlands gemaakt. Na het bestellen van een broodje goddelijkheid blijkt het een andere burger te zijn dan dé Lowlandsburger die jarenlang de brakke bezoeker een uiterst goede dienst heeft geleverd. Desalniettemin is het alsnog een prima broodje die genoeg energie geeft voor een sensatieshow van Empire of the Sun in de Grolsch-tent. Met vier danseressen, een over the top decor en zonder Nick Littlemore (iets met niet uit zijn bed willen komen voor minder dan een miljoen) komt de Australische Luke Steele met veel bombarie èn in glitterpak op. De hits zijn sterk, ‘We are the People’ en ‘Walking on a Dream’ doen nog net iets onder voor de allernieuwste: ‘Alive’. Het is nog even de vraag of deze wel gespeeld wordt, wanneer Steele plots na een “thank you” van het podium verdwijnt. De begintune wordt even later ingezet en de Zonnekoning van Lowlands is terug. Al met al lijkt de show van Empire of the Sun net op een goed in elkaar gezette videoclip. Aan elk detail is gedacht; de robotesque danseressen, het uitgebreide decor en die bekende Empire of the Sun sound. Misschien is het hier en daar tevens een beetje fout te noemen, met die overdaad aan glitters, maar het past bij de show. Zonder Littlemore heeft Steele een prima optreden geleverd, dus laat die Littlemore maar lekker in zijn bedje liggen voor dat geld.

Chvrches in de India staat reeds te trappelen om te beginnen. Een jonge band waarbij vooral het instrumentale aspect heel sterk is. Jaren ‘80 synth beats wisselen af met ritmische drums. Het stemgeluid van zangeres Lauren Mayberry is op de schelle uithalen na an sich goed aan te horen, maar wanneer Doherty (synth) haar voor een nummer overneemt, blijkt dit een aangename afwisseling te zijn. Chvrches levert dansbare electropop met hier en daar een donker wavetintje, een relaxed bandje voor het begin van de avond. Even later in de Grolsch heeft het publiek duidelijk zin in een feestje. Niet zomaar één, maar in een feestje met Major Lazer.

De laatste jaren gaat er geen editie van muziekfestival Lowlands voorbij zonder dat het binnen no time is uitverkocht. Niet een maand van tevoren, niet twee maanden van tevoren, maar al een half jaar van tevoren en ook nog eens binnen enkele uren. Lowlands is hot. uit Eindhoven in de India. Dat wordt terugrennen naar het begin van het terrein. De jonge band hebben een strak repertoire, waar veel ervaren Nederlandse rockbands nog wat van kunnen leren. ‘Headache’ is een van de absolute toppers van de set waarin het talent van de jonge honden het best naar voren komt. Totaal iets anders is de show van The Opposites in de Alpha. De verbazing over de keuze om deze gasten in de grootste tent van Lowlands te programmeren werd al gauw weggenomen toen de hele Alphatent nokkievol stond met feestende mensen. Niet helemaal mijn ding, maar eerlijk is eerlijk: The Opposites zijn deze dag de eerste act die een feestje weten neer te zetten!

Terug naar de X-Ray is het tijd voor een feestje van een ander kaliber: hardgaan met de goedbesnorde mannen van het Utrechtse John Coffey. De bunker, waar voorheen vaak alleen elektronische underground acts werden geprogrammeerd, barst al bijna uit haar voegen wanneer we aankomen. Wat opvalt, is de variatie van mensen die naar de opzwepende en zeker snoeiharde liveshow is gekomen: van stoere rockers tot lieve meisjes. Allemaal zijn ze razend enthousiast en schreeuwen ze mee. Helemaal wanneer zanger David Achter De Molen in een opblaasboot over het publiek heen zoeft. Één ding is zeker: John Coffey rockt de X-Ray tot een losbandig en zwetend gekkenhuis en bewijst hiermee dat de bunker niet alleen bedoeld is voor elektronische muziek.

~

Tijd voor avondeten betekent tijd voor een rasechte Lowlandshamburger! Of nou ja, eigenlijk van de LaPlace, maar wel speciaal voor Lowlands gemaakt. Na het bestellen van een broodje goddelijkheid blijkt het een andere burger te zijn dan dé Lowlandsburger die jarenlang de brakke bezoeker een uiterst goede dienst heeft geleverd. Desalniettemin is het alsnog een prima broodje die genoeg energie geeft voor een sensatieshow van Empire of the Sun in de Grolsch-tent. Met vier danseressen, een over the top decor en zonder Nick Littlemore (iets met niet uit zijn bed willen komen voor minder dan een miljoen) komt de Australische Luke Steele met veel bombarie èn in glitterpak op.

De hits zijn sterk, ‘We are the People’ en ‘Walking on a Dream’ doen nog net iets onder voor de allernieuwste: ‘Alive’. Het is nog even de vraag of deze wel gespeeld wordt, wanneer Steele plots na een “thank you” van het podium verdwijnt. De begintune wordt even later ingezet en de Zonnekoning van Lowlands is terug. Al met al lijkt de show van Empire of the Sun net op een goed in elkaar gezette videoclip. Aan elk detail is gedacht; de robotesque danseressen, het uitgebreide decor en die bekende Empire of the Sun sound. Misschien is het hier en daar tevens een beetje fout te noemen, met die overdaad aan glitters, maar het past bij de show. Zonder Littlemore heeft Steele een prima optreden geleverd, dus laat die Littlemore maar lekker in zijn bedje liggen voor dat geld.

Chvrches in de India staat reeds te trappelen om te beginnen. Een jonge band waarbij vooral het instrumentale aspect heel sterk is. Jaren ‘80 synth beats wisselen af met ritmische drums. Het stemgeluid van zangeres Lauren Mayberry is op de schelle uithalen na an sich goed aan te horen, maar wanneer Doherty (synth) haar voor een nummer overneemt, blijkt dit een aangename afwisseling te zijn. Chvrches levert dansbare electropop met hier en daar een donker wavetintje, een relaxed bandje voor het begin van de avond. Even later in de Grolsch heeft het publiek duidelijk zin in een feestje. Niet zomaar één, maar in een feestje met Major Lazer. Een aantal jaren terug nog te zien in de Bravo, maar nu blijkt zelfs de Grolsch te klein te zijn voor de dansbare hits van de dancehall dj. In de tent is het sowieso veel te druk en ook buiten de tent valt er amper te lopen. Volgende keer de Alpha?

We verkiezen Moderat boven de klappers van Major Lazer. De toon wordt reeds bij opener ‘This Time’ gezet. Na een uur lang adembenemende minimal droomtechno (is dit een begrip? vanaf dit weekend wel) in een tent vol genietende mensen is het meer dan de juiste keuze geweest om naar Moderat te gaan. Bij ‘Bad Kingdom’ lijkt een groot deel van het publiek echter wat in te kakken, evenals bij de rest van de wat tragere songs. Terwijl bij dit soort minimale tracks juist je aandacht wordt getrokken om er met alle concentratie naar te luisteren. Persoonlijk kwam juist bij deze nummers de puurheid van de muziek goed naar voren. Hard dansen doen we later wel.

Hard dansen? Jazeker, bijvoorbeeld bij dj Koze in de X-Ray vlak na Job Jobse. Een megavolle bunker met dansende en zwetende mensen. Buiten de lijntjes house om je vingers bij af te likken. Een perfecte afsluiter van de Lowlandszaterdag.