Muziek / Achtergrond
special: Lia Ices - Ices

Exotisch niemendalletje

.

Jagjaguwar heeft als label al een indrukwekkende naam opgebouwd met vrouwelijke artiesten, zoals Sharon van Etten en Angel Olson. Lia Ices maakte in 2011 voor dat label Grown Unkown, waarop haar lenige stem de basis vormde voor stilistisch uiteenlopende nummers.

Haar tweede release op Jagjaguwar is weelderiger in zijn exotische klanken, maar raakt vaak verstrengeld in zijn eigen overdaad. Openingsnummer ‘Tell me’ voelt met zijn tropische percussie en fluitjes aan als oppervlakkige feelgoodmuziek met een dun indie randje; het is bij wijze van spreken nog net geen Enya. Andere nummers hebben dezelfde jungle van effecten, waar Ices met haar stem nog een weg door probeert te banen. Haar zangvaardigheid is zeker niet slecht, maar muzikaal gezien verliest haar stem het vaak van de overdaad van onnodige effecten. Wat ook niet helpt, is dat de sfeer zweverig is en niet echt van toon varieert. Die zweverigheid kan je zelfs letterlijk nemen als je Ices’ artist statement leest, waarin ze vliegen en het ontstijgen van de aarde noemt als inspirerende thema’s. De enige lichtpuntjes zijn ‘Thousand Eyes’ en ‘How We Are’. Die laatste weet met zijn langzame opbouw en verrassende verloop nog het meest te overtuigen. De ruimtelijkheid die in andere nummers wordt gesuggereerd, komt nog het best tot uitdrukking in de pieken en dalen die Ices met haar sierlijke stem op- en afgaat, en wanneer zij op momenten nog aan Grimes doet denken.