Leine ontroert en praat openhartig

een veel betere ambiance voor deze originele artieste uit Nederland. Ondanks de kleine hoeveelheid publiek, een halve zaal van zo’n 75 man, weet Leine met haar band een overtuigend en geïnspireerd optreden neer te zetten. Na afloop hebben we een gesprek met deze veelzijdige artieste en blikken vooruit op haar nieuwe programma.

Het is geen solo-optreden, zoals zo vaak, maar Leine heeft ook haar band meegebracht. De band bestaat uit gitarist Michiel Stam, drummer Finn Kruyning (ook in Moss) en de akoestische bassist Michael Strats. Marjoleine Reitsema betreedt als eerste het podium en speelt een eerste set van haar liedjes, zichzelf begeleidend op akoestische en elektrische gitaar. Het tweede liedje ‘Being Green’ zingt Leine ontroerend: het liedje verhaalt over Kermit de Kikker; hoe het is om groen te zijn.

Na drie akoestische liedjes waagt Leine zich aan haar twee maanden geleden gekochte elektrische gitaar en laat ons met ‘When I Rise’ en ‘Second Chance’ horen hoe ze nog steeds gevoelig klinkt, ook met dit versterkte instrument.

De band betreedt het podium voor een set van vijf songs die de vele kanten van Leine laten horen. Of Leine nu alleen speelt of met haar band, akoestisch of elektrisch, ze blijft fier overeind. Met recht wordt zij omschreven als een multi-getalenteerd artiest.

Najaarsshow met Ingmar Heytze

Met dichter Ingmar Heytze zal ze in het theaterseizoen, dat in het najaar start, langs de theaters in Nederland trekken. ‘Ingmar Heytze zal niet bij de shows aanwezig zijn; hij gaat niet mee, omdat hij reisvrees heeft. Wel zal hij in beelden aanwezig zijn, zodat hij er toch virtueel bij is.’ vertelt Leine na de show.

De première/try-out van de show was in de Kleine Komedie op 18 mei j.l. In 2010 komt het vervolg: ‘We doen we zo’n 24 shows in twee en halve maand en dat is wel heftig.’ De show draagt de titel Elders in de wereld.

‘Het was mijn idee. Zijn gedichten en zijn proza, heel mooi. Niet over-poëtisch, geen moeilijke zinsbouw, heel duidelijk met een kern van waarheid. Ik heb al vaker zijn poëzie op muziek gezet. Bij zijn bundelpresentatie heeft hij mij gevraagd om drie gedichten te bewerken en op muziek te zetten.’ Schrijven in het Nederlands is niet anders voor Leine. ‘Maar zingen wel, dat is wel heel anders dan in het Engels. Ook al heb je een harde klank, je moet er zoveel mogelijk gevoel in leggen.’

Op haar website kan de bezoeker ook kiezen voor de grafische praktijken van Leine. Nu trekt ze door het land ter promotie van haar debuutalbum Truth Be Told. Daar komt ook het werk bij met Ingmar Heytze. Toch is ze niet bang dat haar publiek het niet meer kan volgen. ‘Ik wil dingen doen waar ik enthousiast van wordt. Voor mijn grafische werk heb ik nu bijvoorbeeld niet veel tijd, maar ik vind het belangrijk om te laten zien wat ik doe en kan. Ik maak nu wel uitzonderingen voor mensen waar ik bijvoorbeeld al eerder geboortekaartjes voor heb gemaakt; bij een volgend kind doe ik dat weer. Maar de muziek staat momenteel op de voorgrond.’

Voorkeuren en invloeden

Als ze moet kiezen tussen solo- of bandoptredens is ze duidelijk: ‘Met een band is leuker; dan kan je grappen met elkaar maken. Ik hoop dat ze het ook met mij uithouden. Het is een andere dynamiek die je op het podium brengt en als het werkt is het leuk en goed voor het publiek.’

‘Ik heb een keer met een strijkorkest opgetreden, dat is ook heel gaaf. Maar daar is niet altijd budget voor. Als het budget er wel zou zijn gaat de hele trukendoos open hoor.’

Andrew Bird, die ze aanhaalde bij ‘Being Green’, beschouwt ze als een groot voorbeeld. ‘Ik bewonder hem heel erg om zijn muziek. Wat ik van hem zie is geweldig. Hij zit midden in de muziek, het zit in zijn aderen. Geen pretenties maar gewoon voor de muziek, heel geconcentreerd en heel krachtig spelen. Dat zie je ook bij Scandinavische bandjes en artiesten.’

Wat de Nederlandse pop betreft, heeft de 34-jarige artieste waardering voor Roosbeef: ‘Ik vind haar heel goed in wat ze doet, maar het is wel beperkt, na een paar nummers weet ik het wel. De Kift vind ik heel goed, maar dat is wel wat rauwer en ze gaan het experiment aan.’ En internationaal: ‘Ik luister graag naar Motorpsycho en Sigur Rós, maar ook naar moderne componisten als Schönberg.’

Met een blik vooruit

Met ‘The Vow’ komt een wervelend einde aan de set met band. Leine blijft met haar akoestische gitaar achter om de muzikale honger te stillen met ‘New Years Day’. Maar het publiek laat haar niet gaan voordat er toegiften zijn gespeeld. De geplande toegift ‘Familiar Grounds’ is al niet te versmaden en met de blik naar het volgende seizoen en het nieuwe programma worden de concertbezoekers naar huis gestuurd met ‘Eendagsvlieg’. Leine laat het publiek achter met hoge verwachtingen voor het theaterprogramma Elders in de wereld.