Sorry voor dit interview
.
Vrijdagavond, een uitgestorven Tivoli, Utrecht. 8WEEKLY heeft een afspraak met de West-Vlaamse band ~
Nu hoopt Wannes Cappelle met zijn West-Vlaamse muziek uiteindelijk op een punt te komen waarop de taal geen barrière meer oplevert. In Nederland vindt hij het dan ook erg leuk als men na afloop naar hem toekomt en zegt: ‘Ik vond het heel erg mooi, maar ik heb er niks van verstaan.’ Dat de muziek de emotie van het lied overbrengt. Iets wat hem ook steeds meer bezig houdt. Als cabaretier waren zijn eerste nummers vooral gericht op de teksten. De muziek was daarvoor slechts een omlijsting. Nu richt hij zich steeds meer op de muziek. De teksten blijven van belang, maar worden een minder prominent onderdeel van het geheel. Wat hem betreft mag zijn muziek dan ook niet alleen in Nederland uitgebracht worden, maar staat hij net zo lief straks in Oezbekistan in de hitlijsten.
Misschien dat deze verschuiving van de tekst naar de muziek ingegeven wordt door de berichtgevingen in de pers. Wannes Cappelle vindt het vervelend voor de overige bandleden dat Het Zesde Metaal voornamelijk met zíjn naam geassocieerd wordt. Steeds weer wordt de aandacht in de pers op zijn persoon toegespitst, terwijl ze toch echt met zijn allen de nummers samenstellen. Het zijn dan wel zijn teksten, en de eerste muzikale opzet komt van hem (vaak in samenwerking met Joris Caluwaerts), maar daarna heeft de hele groep zeggenschap over de uiteindelijke arrangementen. En juist door de verschillende achtergronden en invloeden van de diverse bandleden levert dat juist het uiteindelijke geluid op van Het Zesde Metaal.
Het wordt langzamerhand tijd om op te gaan treden. Snel nemen Joris en Wannes nog even de setlist door. Uiteraard weer onder veelvuldige excuses richting interviewer. Gelukkig toont die zijn grootmoedigheid en staat zijn kostbare tijd af aan het doorspreken van de setlist. Wat hem een opgelucht dankwoord van de twee bandleden oplevert.
On stage
Roosbeef
Ondertussen is de zaal van Tivoli al redelijk gevuld geraakt en zien we even later Wannes Cappelle het podium betreden met zijn gitaar. En onder het geroezemoes van een veelvuldig de week doornemend publiek begint hij solo aan zijn eerste nummer. Ondanks de schijnbare ongeïnteresseerdheid van het, voor Roosbeef samengestroomde, publiek ontvangt hij hiervoor na afloop toch nog een warm applaus. Hierdoor aangemoedigd komen ook Joris Caluwaerts en Yannick Peeters het podium op en kan het feest pas echt beginnen. Hoewel Het Zesde Metaal in kleine bezetting niet de volle kracht van de volledige groep kan evenaren is het publiek aangenaam verrast. Velen vragen zich echter wel af waar ze nu eigenlijk naar luisteren. Een vraag die Wannes Cappelle had voorzien en als snel geeft hij aan uit West-Vlaanderen te komen. Die taal blijft een vreemd iets voor het ongeoefende gehoor van de luisteraar.
Al met al vormt Het Zesde Metaal een lekkere opwarmer voor Roosbeef. Na een zestal nummers ten gehore te hebben gebracht is de zaal, ondanks taalbarrières én door sommigen niet begrepen humor, lekker opgewarmd voor de hoofdact. En zoals al gezegd, ook daar zal Wannes Cappelle zijn opwachting doen. Utrecht staat een vriendelijk en amusant avondje Belgisch dialect te wachten. Daar kunnen ook de, soms net zo onverstaanbare, teksten van Roosbeef niets meer aan veranderen. Duidelijk is wel dat er nog steeds vruchtbaar samengewerkt kan worden tussen Nederland en België. Of we de Schelde nu uitdiepen of niet. Er is nog hoop.
Het Zesde Metaal en Roosbeef spelen in september en oktober nog een aantal keer samen in Nederland:
18 september: Watt, Rotterdam
26 september: Patronaat, Haarlem
2 oktober: Luxor, Arnhem
3 oktober: Paard van Troje, Den Haag
Pexels 
