Lowlands: De tiende editie

~

Stonede hiphop bij The Stereo MC’s

Goed geregeld

Maar waarschijnlijk beseft de organisatie dat zelf ook wel. Want het moet gezegd worden dat het festival loopt als een trein. Alles is tot in de puntjes geregeld. Misschien hebben ze het afvalprobleem nog niet helemaal oop de rails, maar lof voor de manier waarop men het met bussen af- en aanvoeren van festivalgangers onder controle heeft. Ook qua sanitair zat het in ieder geval voor de mannen wel goed, voor de vrouwen blijft het altijd moeilijk om voldoende faciliteiten te bieden. En wat betreft de muntprijs: die stond op 1 euro 75. Zelfs als dat een fikse prijsstijging is, zien wij dat toch niet. Alles is immers duurder geworden met de komst van de euro.

Vrijdag: Bravo beats Alpha

~

Dreadlock Pussy: de beste Nederlandse metal komt uit Limburg

Drie officiële festivaldagen dus, waarvan de eerste op vrijdag om vier uur van start ging. Met een toch ietwat afwijkende line-up in de Alpha-tent. Drie Nederlandse acts: Def P & The Beat Busters, Green Lizard en Brainpower, plus Nickelback als afsluiter.
De laatste speelde een echte strakke Amerikaanse rockshow met veel vuurwerk a la Metallica en speciaal neergezette verhogingen op het podium waarop men zo stoer mogelijk kon poseren tijdens het bespelen van de gitaar. De typische hardrock van de band is echter niet erg bijzonder en ook was het niet nodig hun hitje drie keer opnieuwe in te zetten.

Niet schaars

Toch was de act opvallend omdat het moeilijk is om een dergelijke band op het Nederlandse podium te kunnen aanschouwen. Eens per jaar is al een ruime schatting. Dat kan niet gezegd worden van de andere drie acts. De Nederlandse gezelschappen trekken het hele jaar door het land. Als je naar een optreden van Brainpower wilt, dan kan dat altijd. Hetzelfde geldt voor Green Lizard en Def P. Daarom is het niet zo interessant om deze drie acts in de Alpha-tent te programmeren. Hun waar is niet schaars genoeg, om het maar eens in economische termen uit te drukken.

Gotan

Eén van de leukste acts van het festival speelde al om vijf uur op de vrijdag. Gotan Project kreeg de hele tent in beweging met haar tango-georiënteerde dansmuziek. Elektronica gemixt met klassieke instrumenten. Een fantastische violist en een zeer geonspireerde accordeonist kwamen volledig in evenwicht met de computer. Dit wordt een hele grote naam.

Kippevel

~

Independent hiphop van het Def Jux-label: Mr. Lif

Ook The Notwist uit Duitsland deed haar goede naam eer aan. De band speelde vooral werk van het prachtige album Neon Golden, dat het erg goed zal doen in de jaarlijstjes. En volkomen terecht, want deze pareltjes doen hun werk nog beter op het podium dan op de plaat. Opzwepende doch ingetogen semi-elektronische prachtmuziek met een zanger die technisch niet uitblinkt, maar wel garant staat voor een uur lang kippevel. Absolute klasse.

Essent

In India waren bands te zien die allen een zogenaamde Essent-award hebben gewonnen voor hun talent, iets wat aan This Beautiful Mess niet was af te zien. Geen goede live-band, laten we het daar maar op houden. Silkstone daarentegen is wel veelbelovend. Al een tijd lang gepromoot door Isabelle op 3FM en terecht, want de jongens gaan di-rect Kane achterna ;-)

Overbodig

Ook leuk was El Tattoo Del Tigre. Een zeer humoristische mengeling van stijlen met een goed spelende bigband en onder andere een stel zwarte diva’s en een ultragladde latino. Black Rebel Motorcycle Club wist iets minder te overtuigen. De heren speelden een harde strakke set, maar de vonk ontbrak een beetje. Die vonk ontbrak niet bij de Belgische folkartiest Flip Kowlier. Hij speelde een set met soms grappige en vaak prachtige liedjes. De covers van onder andere Nirvana waren echter wel een beetje overbodig.

Zaterdag: Rain, rain go away, come again some other day

De zaterdag was het best te beschrijven als regen, modder, modder en eh… nog eens modder. Vanaf een uur of acht in de morgen heeft het aan een stuk door geregend tot drie uur in de middag. Het gevolg was dat je geen stap kon zetten zonder tien centimeter in de modder te zakken. Met als resultaat: anderhalve dag zeiknatte voeten. Dat vergt veel van een mens. Maar goed, volgens optimisten komt na regen zonneschijn. Deze naïevelingen hadden allerminst gelijk, want telkens werd de grote kraan boven weer open gedraaid om ons festivalbezoekers weer even zeik- en zeiknat te maken.

Eendagsvlieg

~

Stuurbaard Bakkebaard: kraak- en piepmuziek met hoog rock ’n rollgehalte

Gelukkig begon om drie uur ’s middags een twee uur durende en zeer gezellige All Star Show, ter ere van het tienjarig bestaan van Lowlands. Waar je lekker droog kon genieten (de tot regenmantel verknipte vuilniszak mocht even uit) van de crème de la crème van de Nederlandse alternatieve muziekwereld. Dat betekent dus: Van Dik Hout, Def P, Rowwen Hèze, Skik, Brainpower, Ome “Broodje Poep” Willem en Krezip. Krezip!? Ja hoor, de van de Tilburgse rockacademie afkomstige gedoodverfde eendagsvlieg mocht haar grote hit komen spelen. Maar daar bleef het niet bij: de band mocht ook nog eens twee nieuwe nummers ten gehore brengen voor een langzaam leeglopende tent. Een dergelijke marketingtruc is aan het kritische Lowlandspubliek niet besteed.

Godfathers

Zaterdag was ook de dag van het grote Amerikaanse gitaargeweld. Puddle Of Mudd, Incubus en Korn speelden na elkaar. Puddle Of Mudd in de Golf en de andere twee in Alpha. Dit keer geen vuurwerk zoals bij Nickelback, maar toch veel snoeiharde muziek. Vooral bij Korn, de hoofdact van het festival. De nu-metalgodfathers zetten een fantastische show neer. De mensen die in de regen buiten stonden hadden prachtig zicht op de menigte die enorm uit zijn dak ging en de muziek en het geluid waren angstwekkend goed. Status verplicht.

Niet origineel

Incubus is inmiddels ook een band van formaat. Opgegroeid uit het alternatieve circuit tot absolute wereldband. De postgrunge van de heren is misschien niet altijd even origineel maar wel krachtig en energiek en bij vlagen bloedmooi. Misschien was de show iets te geregisseerd (inclusief het uittrekken van het shirt van zanger Brandon Boyd), maar dat is ze vergeven. Leuke band.

Spellbound

~

Hoorntjes in de lucht voor Dimmu Borgir

De echte die-hards, die bovengenoemde gitaarbands en hun aanhangers mietjes vinden, konden ondertussen genieten van een volledig over-the-top, theatraal en snoeihard optreden van de IJslandse death-metalband Dimmu Borgir. Perfect uitgevoerde metal vermengd met opera-samples en kamerbrede keyboards zorgden ervoor dat de complete Golf-tent spellbound by the devil was.

Zondag: Hawksley en de Noren

Normaal gesproken is niets lekkerder dan op zondag te beginnen met even lekker in het gras te liggen. Dat was echter onmogelijk door de enorme lagen modder die zich overal hadden gevormd. Zoiets is toch jammer voor een festival. Gelukkig was er weer genoeg muziek om naar toe te gaan.
Saybia, de nieuwste trots van Denemarken, speelde een mooie set. De gelijkenis met Starsailor is echter treffend. Misschien wel ietsje te treffend. Muziekkrant Oor vraagt zich in een recensie van de cd

The Second I Sleep

terecht af of deze band nog wel iets toevoegt aan het bestaande canon. Met de muziek is verder niets mis.

Betoverend

Hawksley Workman is een van de meest talentvolle aanstormende artiesten. Samen met zijn begeleidingsband The Wolves speelde hij een mooie, betoverende set. Workman heeft een fantastische stem en een intens gevoel voor drama. Hij stond dit jaar ook al op het Haagse The Music In My Head, waar hij de topper van het festival was. Je kunt hem over the top vinden, ik vind hem geweldig.

Inspiratie

~

Sproojesachtige pop uit Finland: 22 Pistepirkko

Jammer dat 16 Horsepower voor een deel tegelijkertijd speelde met DJ Shadow, wiens optreden op zijn beurt weer overlapte met dat van The Breeders. Helaas zullen dit soort dingen altijd voorkomen. 16 Horsepower was redelijk op dreef. De inspiratie was er wel, maar misschien was het tijdstip niet helemaal geschikt voor een band als deze. Wel veel afwisseling. Het ene moment speelden David Eugene Edwards en zijn muzikanten pure folk, terwijl op het andere moment de rockkranen op werden gedraaid. Soms een beetje mat, maar toch vooral bezwerend.

Psychedelisch

Het Noorse Motorpsycho, die hun band hadden aangevuld met een drietal blazers van het eerder op de dag spelende Jagga Jazzist, is een van de meest productieve bands ter wereld. Het laatste album Phanerothyme stond vol met prachtige psychedelische seventies-pop, en binnenkort komt er alweer een nieuw album uit, waarvan op Lowlands vast een voorproefje werd gegeven. En wat voor één: het hele optreden swingde de spreekwoordelijke pan uit. De blazers waren een geweldige toevoeging op een band die toch al uit virtuozen bestaat. Motorpsycho is precies wat je wilt zien op een festival als dit. En het slotnummer Vortex Surfer is een van de mooiste nummer ooit. Prachtig.

Dance

Het dansgenre was op Lowlands zoals altijd goed vertegenwoordigd: grote namen als Royksopp, Darren Emerson en DJ Tiësto waren mini-hoogtepunten op de voorgaande dagen, maar de ultieme toppers, en daarmee perfecte afsluiters, waren op zondag geprogrammeerd.

Levensgroot

~

Beuken met Speedy J

DJ Shadow kreeg in de media kritiek op de ondansbaarheid van zijn muziek. Dat viel echter best mee, en daarbij komt dat de muziek ook prachtig is om naar te luisteren. De bijna verlegen Californische DJ legde vooraf netjes uit wat hij van plan was: hij zou alleen eigen nummers gaan draaien. Gejuich klonk op bij de eerste bastonen, de eerste beats en de eerste scratches, die dankzij de mini-camera’s boven de pick-ups levensgroot te zien waren op drie schermen achter de DJ.

Murw

De perfecte DJ-set van Shadow leek vrijwel onmogelijk te evenaren, maar de Rotterdamse Speedy J bewees dat dit wel degelijk kon: waar Shadow zijn kracht haalt uit zoveel mogelijk variatie en verschillende samples, beukt Speedy zijn publiek anderhalf uur lang murw met steeds dezelfde technobeat. Vervelend? Geenszins: Speedy’s set was een continu evoluerend beest, een heerlijke techno-nachtmerrie die, ondanks de aanhoudende vierkwartsmaat, geen tien seconden hetzelfde klonk. Staand achter een zwart podium dat slechts de bovenkant van zijn gezicht liet zien, zweepte hij het publiek op tot een kolkend hoogtepunt. Beste optreden van het festival!

Samples

~

De broertjes DeWaele achter the weels of steel

Underworld is na een dergelijk concert toch wel een standaard afsluiter. Het tweetal speelde wel muziek van A Hundred Days Off, het in september te verschijnen nieuwe album, maar wie geen zin meer had in dance waren daar gelukkig nog de jaarlijks terugkerende broertjes De Waele. Zij deden hun fantastische sampleplaat As heard on radio Soulwax pt. 2 nog eens dunnetjes over in Golf. Een leuke afsluiter.

Obscuur!

Nou ja, afsluiter? Natuurlijk slaapt Lowlands niet al om een uur of elf. Het festival draait elke avond nog door tot een uur of vier. Er is altijd nog tijd voor een film of een avond dansen in de verschillende tenten, en Lowlands houdt niet op bij de muziek. We hebben het nog helemaal niet over theater, cabaret of dans gehad. Er is van alles te doen. Lowlands gaat zelfverzekerd op weg naar aflevering twintig. Als men het lef maar houdt om ook artistiek interessante artiesten te programmeren en de obscurtiteit niet te schuwen. Eén Pinkpop in Nederland is meer dan genoeg.