Crossing Border: de zaterdag

Toy

Noem het shoegaze, psychedelica, krautrock, rock ’n roll. Toy speelt liedjes en repeterende grooves, bedolven onder een lawine van white noise. Straffe kost om het nog broodnuchtere Crossing Border-publiek mee te onthalen. Of die lawine opzettelijk in gang is gezet of dat men bij het soundchecken overmoedig is geworden is onduidelijk. Hoe het ook zij: onder deze omstandigheden blijft de band niet helemaal overeind. ‘Left Myself Behind’ en afsluiter ‘Kopter’ zijn behoorlijke nummers, maar kunnen de conclusie dat Toy gewoon niet zo’n interessante band is niet falsifiëren.

Spiritualized
Ook shoegaze, psychedelisch, etc. maar zeker wel interessant: Spiritualized. De band rond Jason Pierce is al sinds de jaren tachtig actief en heeft de nummers dus voor het uitzoeken. Met acht breed uitgesponnen nummers, voor de helft afkomstig van de laatste release Sweet Heart, Sweet Light, weet de band van begin tot eind te boeien. Aan de presentatie van Pierce is dat niet te danken, hij laat het aan de spacey projecties over om de show ook visueel interessant te houden. Anders dan bij de studio-versies worden bijna alle nummers vanavond in een warm bad van synths ondergedompeld. Dat komt de godvruchtige ballad’Life Is A Problem’ bijzonder ten goede. Andere hoogtepunten die niet onvermeld mogen blijven:’Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space’, waarin ‘I Can’t Help Falling In Love With You’ nog even voorbij komt dobberen en ‘ Take Your Time’  dat gestaag naar zijn climax toewerkt.  

Poliςa
Beneden, naast de bar heeft 3voor12 zijn eigen podium waar bands die toch al optreden een kortere sessie spelen. Het is een mooie gelegenheid om Poliςa mee te pikken. Het is een wat apart geval, dat Poliςa: de band werd pas samengesteld nadat Channy Leanaugh met Ryan Olsen het debuut Give You the Ghost had opgenomen. Leanaugh wordt nu bijgestaan door een bassist en twee drummers. Leanaugh is een indrukwekkende verschijning, met haar sensuele stem, Helicon 5 voice processor en die mooie ogen. De band maakt een eigentijdse variant op triphop, al is op de een of andere manier het label ‘r&b’ aan hen gaan kleven. Live klinkt Poliςa om begrijpelijke redenen minder elektronisch en gelaagd dan op het debuut, maar de stemmanipulaties van Leanaugh zijn live extra gaaf. Bovendien zijn de twee beste nummers uit de set nog niet uitgebracht en dat schept vertrouwen in de toekomst.

Viv Albertine

Viv Albertine’s optreden is een combinatie van literatuur en muziek. Ooit speelde ze in de punkband the Slits, een soort Bananarama zonder banaan. Nu brengt ze drie liedjes van haar eerste solo-album The Vermillion Border, te weten ‘Don’t Believe’, ‘ I Want More’ en ‘Confessions of a MILF’. De muziek staat in dienst van de teksten, die persoonlijk, doordacht, humoristisch en confronterend tegelijk zijn. Het is een boeiende performance die wordt gevolgd door een voordracht uit een boek waaraan ze werkt en dat de titel Clothes Clothes Clothes, Music Music Music, Boys Boys Boys moet gaan krijgen. Afgaande op de voordracht belooft dat een ranzig boekje te worden.

Andrew Bird
Voor de afsluiter van het festival begeeft 8WEEKLY zich voor het eerst naar The Royal, de grote zaal van de Koninklijke Schouwburg. Daar treedt Andrew Bird op. In zijn composities combineert Bird allerhande ouderwetse stijlen op een manier die alleen in de 21^ste eeuw denkbaar is. De man kan zingen, viool spelen en fluiten als de beste en dat zullen we weten. Bird maakt meteen indruk met ‘Hole In the Ocean Floor’. Bird speelt een vioolpartij die hij direct opneemt en loopt terwijl hij een tweede partij inspeelt en zo verder. Het is de manier waarop hij vanavond veel van zijn nummers uitvoert, verder begeleid door een viermansband. Het leeuwendeel van dat materiaal is terug te vinden op Break It Yourself, dat erg om zijn vioolarrangementen draait. Ook bij het recentelijk verschenen minialbum Hands of Glory wordt even stilgestaan en van het oudere Andrew Bird & the Mysterious Production of Eggs horen we ook nog een paar nummers. Na veertien werkjes sluit Bird Crossing Border af met de Townes Van Zandt-cover’If I Needed You’. Het was mooi, maar of we hier nu een echt goed, of een heel knap optreden hebben gezien, daar zullen de fans en de overige bezoekers het niet helemaal over eens zijn.