Hopen en dromen in Bangladesh

Veertien jaar geleden gingen Thomas Doebele en Maarten Schmidt naar Dhaka, Bangladesh. Destijds had Oxfam Novib ervoor gezorgd dat kinderen daar gratis naar school konden en de twee makers filmden hen. En daarom werk ik was een feit. Nu, veertien jaar later, gaan ze terug om te kijken wat er van de kinderen terecht is gekomen.

De situatie is nog altijd vrij hopeloos. En daarom werk ik, 14 jaar later toont met name ellende, een hoopvolle uitzondering daargelaten. Het werkt relativerend en geeft een inkijk in een praktisch uitzichtloze situatie: al het salaris gaat op aan zorg voor de familie.

Deze status quo is indrukwekkend, de documentaire niet zo. De interviews zijn nogal droog, ondanks de persoonlijke verhalen. Dat het leven in Bangladesh zwaar is, onmenselijk misschien, is bekend. Het onderwerp is zwaarmoedig, maar niet meer bijzonder.