Kille thriller

Nadat Martin Taylor (Channing Tatum) uit de gevangenis komt, kan zijn labiele vrouw Emily Taylor (Rooney Mara) haar geluk niet op. Dit geluk verandert echter snel in een nachtmerrie wanneer ze, onder invloed van een experimenteel medicijn, Martin doodsteekt. De beschuldigende vinger wijst al snel naar Emily’s psychiater Jonathan Banks (Jude Law), die haar het medicijn voorschreef.

Het oeuvre van Soderbergh schiet alle kanten op wat betreft genres: van grillig artistieke producties (Bubble) tot mainstream popcornvermaak (Ocean’s Eleven). Side Effects zit ergens in het midden. Enerzijds is het een psychologische thriller die je de verstoorde wereld van Emily inzuigt en felle kritiek levert op de farmaceutische wereld, anderzijds leeft Soderbergh zich uit met steriele shots waarmee hij een dromerige sfeer weet neer te zetten. De plotwendingen die uit de schrijverskoker van Burns komen, laten je tot op het einde toe raden hoe de film zal aflopen.

Kat-en-muis

Hoewel Soderbergh met Side Effects een mooie laatste productie aflevert, is het niet zonder schoonheidsfoutjes. Zo kunnen achteraf vraagtekens worden gezet bij enkele van die twists, en is het de vraag of het allemaal niet een tikje vergezocht is. De voornaamste kracht van deze thriller zit hem dan ook in het kat-en-muisspelletje dat zich afspeelt tussen Jonathan en Emily. Wanneer Jonathan alles op alles zet om zijn naam te zuiveren, dreigt het op onvoorziende wijze uit de hand te lopen. Tel daar nog de spookachtige soundtrack bij op en er mag gesteld worden dat Soderbergh zich niet hoeft te schamen voor deze (voorlopige) afsluiter van een indrukwekkende carrière.