Adèle schittert opnieuw

Erell (Adèle Exarchopoulos uit La vie d’Adèle) is een pubermeisje in een klein Frans dorp. Binnen haar vriendenkring – die enkel uit jongens bestaat – is ze met haar jongensachtige gedrag en kleding ‘one of the guys’. Ze hangen rond, drinken, blowen en gooien eens een ruit in. Voor haar zieke moeder is Erell is een voetveeg voor haar eigen frustraties. Erell loopt vrijwel altijd rond met een camera. Ze filmt zichzelf, haar ouders en haar vrienden.

De homevideo’s van Erell geven de kijker een kijkje in haar eigen ziel, die van haar gezin en die van haar vrienden. In het eerste beeld laat ze zien hoe verstikt ze zich in haar omgeving voelt. Andere beelden zijn dan weer heel grappig en aandoenlijk. Zo filmt ze zichzelf als ze op bed springt en als ze met rendieroren en een rendiersnuit op rare gezichten trekt. Ze maakt ook haar ongenoegen kenbaar als ze tegen de camera klaagt over de manier waarop ze behandeld wordt door haar moeder. Daarnaast toont ze de kijker haar jongensvrienden uit wie ze filmend soms meer persoonlijke informatie krijgt dan de jongens zelf zouden willen geven.

Halfbakken thema’s
De verschillende thema’s bieden veel mogelijkheden. De omgang van een gezin met een zieke moeder, de puberteit van een dochter die zich niet geliefd en niet op haar plaats voelt, een vader die geen partij wil en durft te kiezen en daarbovenop is er nog de gespannen gezinssituatie door de dochter die al jaren vermist is en gedurende de film ineens weer voor de deur staat, zwanger en met een vriend. Debuterend Regisseuse Nolwenn Lemesle doet er allemaal veel te weinig mee.

Alle bovenstaande thema’s worden behandeld, maar alle halfbakken. Op geen van de onderwerpen wordt echt diep genoeg in gegaan. De verhaallijnen sleuren daarmee wat doelloos door de film. Lemesle werpt in de film nogal wat vraagstukken op, maar de antwoorden erop zijn onduidelijk of geheel niet aanwezig. Het hoe en waarom van de verdorven band tussen Erell en haar moeder blijft voor de kijker vooral gissen. De uitstapjes die Erell met haar vrienden en heel soms met haar vader en ouders samen maakt, geven de film wat meer inhoud, maar lang niet voldoende. Het is allemaal te oppervlakkig en te weinig dynamisch.

Ster in wording

In La vie d’Adèle schitterde Adèle Exarchopoulos als sensuele jongvolwassene en nu zet ze de rol van dorps jongens-meisje al even sterk en ogenschijnlijk gemakkelijk neer. Het toont haar veelzijdigheid en haar acteertalent. Met haar mimiek weet ze werkelijk iedere emotie van Erell perfect te uiten. Als de 19-jarige niet nu al één van de grootse sterren van het Franse doek is, dan is ze wel één in wording.

Zelfs het uitstekende optreden van Exarchopoulos biedt echter te weinig compensatie voor de vele onvolkomenheden in de film. Filmmaakster Lemesle zal vast als doel hebben gehad om de stuurloosheid van een puber levend in een beklemmende omgeving te tonen. Door de thema’s niet genoeg te volmaken, wordt de film echter vooral een incompleet verhaal. Heel streng beoordelend kan zelfs gesteld worden dat ze vooral haar eigen stuurloosheid met deze film laat zien. En dat is jammer, want de film toont best potentie, maar het komt er in z’n geheel lang niet voldoende uit.