NFF: Van ‘Druk’ naar ‘ADHD’

De echte jongens film is geen film, maar een documentaire. Katinka de Waal filmde haar eigen zoon Melle, die wordt bestempeld als moeilijk, druk en met een gebrek aan concentratievermogen.

Katinka deelt haar persoonlijke ervaringen als bezorgde ouder met het publiek, waardoor je inzicht krijgt in de problematiek. Leraren hebben te weinig tijd om de drukke jongens te begeleiden en scholen oefenen veel druk uit op de ouders om hun kind naar het speciaal onderwijs te sturen. Begrijpelijk, maar het heeft direct invloed op de toekomstperspectieven van de drukke jongens. Daarnaast wordt impliciet kritiek geleverd op de CITO-toets, de vrouwelijke leerkrachten en het onderwijssysteem.

Stempels als ADHD en ADD passeren kort de revue. Katinka’s zoon heeft waarschijnlijk geen ADHD, misschien wel ADD en weigert medicijnen te slikken. Ook andere kinderen vertellen over de nadelen van de medicijnen, maar ontkomen er soms niet aan. Katinka huurt een coach in, die met zoon Melle elke dag rondjes in het park gaat rennen. Zo kan Melle zijn energie kwijt en kan hij zich makkelijker concentreren op school.

Verder dan de ervaringen van de ouders en kinderen gaat De echte jongens film niet. Het is boeiend en maatschappijkritisch gefilmd, maar wat is nou echt de oorzaak van de huidige situatie? Een lerarentekort alleen is te kort door de bocht. De achterliggende problematiek wordt soms even aangestipt, maar niet uitgewerkt. Dat is misschien een leuk idee voor de volgende documentaire, want inzichtelijk maken hoe de huidige situatie is ontstaan zou nog interessanter en relevanter zijn dan deze openhartige documentaire.