Leids Film Festival 2011

DEEL 1 | DEEL 2

Lees nu de recensies van: We Need To Talk About Kevin | Happy, Happy | Terri | Restoration

De terreur van een kind

We Need To Talk About Kevin
Lynne Ramsay • VK/VS, 2011

Al vanaf dat Kevin een baby is, voelt zijn moeder Eva geen affectie voor hem. Hij krijst de hele dag door en bovendien ontstaat er geleidelijk aan een verwijdering tussen Eva en haar man Franklin, die gek is op het jongetje. Het heden en verleden wisselen elkaar af in de film en tonen waar het uiteindelijk allemaal naar toe leidt: het bloedbad dat Kevin aanricht op school.

De film valt op door het camerawerk en het behoedzame acteren. De kleur rood komt vaak terug en is net als in Nicolas Roegs Don’t Look Now een onheilspellend teken. Maar vooral de band tussen moeder en zoon staat centraal, die van begin af aan een spanningsboog kent. Als peuter weet Kevin zijn moeder al te tarten en zijn ouders tegen elkaar uit te spelen. Wanneer Eva haar zorgen tegenover haar echtgenoot uit, wuift hij die achteloos weg. Moedeloos moet ze toezien hoe de sociopathische Kevin het gezin langzaamaan kapot maakt.

De film overtuigt door een sobere sfeer die soms hypnotisch aandoet: realiteit en nachtmerrieachtige dromen vloeien in elkaar over. De haat-liefdeverhouding die Eva (een intense rol van Tilda Swinton) met haar kind heeft, is invoelbaar. Het kwaadaardige karakter van Kevin ligt er in zijn kindjaren te dik bovenop, maar wordt gecompenseerd door een sterke rol van Ezra Miller (Afterschool) als Kevin in zijn puberteit. Hij vertolkt de jongen zowel dreigend als eenzaam en de ambigue band tussen moeder en zoon is hier op z’n sterkst.  De uiteindelijke escalatie komt wat geforceerd over, maar desalniettemin is We Need To Talk About Kevin een uiterst verontrustende en grimmige ervaring — eentje die laat zien hoe een moeder en haar kind onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn zonder nader tot elkaar te komen. (Suzan Groothuis)
Terug naar boven

Nieuwe zingeving

Happy, Happy (Sykt lykkelig)
Anne Sewitsky • Noorwegen, 2010

Kaja staat positief in het leven- althans, dat probeert ze. Wanneer ze haar nieuwe buren ontmoet, wordt ze echter met haar neus op de feiten gedrukt. Haar man gaat liever jagen dan tijd doorbrengen met zijn gezin en ze hebben al ruim een jaar geen seks meer gehad. Door het contact met haar buren — die in Kaja’s ogen perfect zijn — leert zij weer genieten en toegeven aan haar verlangens. Zo sluit ze zich net als haar buren aan bij een koor, ondanks dat ze zo vals zingt als een kraai. Wanneer de liefde oplaait tussen Kaja en haar buurman, lijkt ze eindelijk de aandacht te krijgen die ze zo nodig had. Maar de werkelijkheid ligt een tikje complexer dan Kaja voorzien had…

Happy, Happy is wat de titel doet vermoeden: een lichtvoetig komisch drama, waarin het draait om relaties en gelukkig zijn. Intermezzo’s van een mannenkoor versterken de luchtige toon. De film is gesitueerd in een Noors sneeuwlandschap waar weinig te beleven valt. Niet verwonderlijk dus dat de hoofdpersonen dromen van een ander, spannender bestaan. Kaja leert door de buurman weer wat gewaardeerd worden en wat genieten is. Dit leidt tot wat humoristische momenten, zoals een scène waarin Kaja impulsief haar beha opwipt wanneer de buurman langs haar huis wandelt. Natuurlijk komt hun geheime affaire uit en veroorzaakt dit de nodige escalatie. Maar ook de partners blijken over hun geheimen te beschikken: ieder voor zich heeft zo zijn onderliggende wensen en verlangens. Uiteindelijk draait het om de vraag hoe je richting kunt geven aan je leven en met wie je je leven wilt delen.

Agnes Kittelsen overtuigt als de positieve Kaja, maar de film ontstijgt de middelmaat niet. De verhaallijn is vrij dun, de overige personages weinig boeiend. De band tussen de zoontjes van de twee gezinnen vormt bovendien een irrelevante verhaallijn, die verder niet uitgewerkt wordt. Zo zijn er wel meer hiaten te vinden in het scenario en blijf je als kijker achter met een film die sympathiek oogt, maar nergens origineel of verrassend is. (Suzan Groothuis)
Terug naar boven

Pyjamatiener

Terri
Azazel Jacobs • 2011

Terri is een aparte jongen. Hij woont bij zijn dementerende oom, komt altijd te laat op school en draagt structureel een pyjama. Gewoon, omdat dat comfortabel zit. Bovendien is hij zwaarlijvig, wat leidt tot menig pesterij. Zijn dalende cijfers en aparte gedrag baren zorgen bij de schooldirecteur mr. Fitzgerald (een rol van John C. Reilly, ook te zien in We Need To Talk About Kevin). Voortaan moet Terri zich iedere maandag bij hem melden voor een sessie, net als de andere outsiders op school. Dan gebeuren er onvoorziene dingen in Terri’s eigenzinnige leven: hij sluit vriendschap met de mooie Heather, die verguisd wordt na het verrichten van seksuele handelingen in de klas. Ook het contact met mr. Fitzgerald, die ook zo zijn problemen blijkt te hebben, leidt tot een persoonlijke band.     

Het verschil met Terri en andere tienerfilms is dat de hoofdpersoon weigert zich aan te passen. Er is geen sprake van een transformatie van nerd naar hunk, die uiteindelijk het mooiste meisje uit de klas voor zich wint. Terri blijft zichzelf, al trekt hij voor een begrafenis wel een zwarte pyjama aan. De kracht van de film ligt hem in de puurheid van de jongen. Terri is teder in het verzorgen van zijn oom en verlegen met meisjes. Wanneer nota bene hij versierd wordt door het mooiste meisje uit de klas, slaat hij zijn handen voor zijn ogen. Het tempo van de film ligt laag en sommige scènes zijn lang uitgesponnen, wat de aandacht niet altijd vasthoudt. Anderzijds past die langzame tred goed bij het bedaarde karakter van Terri zelf. Terri is vreemd, maar oprecht en liefdevol. Terri is de vriend die we stiekem allemaal wel zouden willen hebben. (Suzan Groothuis)
Terug naar boven

Antieke passie

Restoration (Boker tov adon Fidelman)
Yossi Madmony • Israël, 2010

Na het overlijden van zijn zakenpartner staat meubelrestaurateur Yaakov Fidelman er alleen voor. De vraag is of hij de zaak kan behouden, want hij heeft noch het geld, noch de middelen. Totdat zich onverwachte hulp aandoet in de vorm van een nieuwe werknemer, de jonge Anton. Anton ontdekt een oude piano in de winkel, die weleens veel geld waard kan zijn. Maar met de komst van Anton verandert er meer: gaandeweg ontstaat er een vriendschap met Fidelman, die met zijn eigen zoon Noah een stroeve band heeft. Noah heeft andere plannen met de zaak, wat zorgt voor een spanningsveld tussen vader en zoon. De situatie wordt nog complexer wanneer blijkt dat Noahs zwangere vrouw een oogje op Anton heeft. Ondertussen komt Fidelman erachter dat zijn zakenpartner niet altijd even zuiver was. En wat zijn eigenlijk de beweegredenen van Anton om in een stoffige oude winkel te werken?

Het Israëlische Restoration is een film die zich verre houdt van politieke ideologieën. Familiebanden staan centraal, die onder druk komen te staan door de komst van een vreemdeling. De rol van Fidelman maakt de meeste indruk: koppig en niet direct sympathiek, maar wel met een liefde voor zijn zaak en de spullen die er in staan. Met zorgvuldige precisie worden oude meubels opgeknapt en getransformeerd tot pronkstukken. Langzaamaan wint de jonge Anton het vertrouwen van Fidelman en wordt hem het vak bijgebracht. Maar in plaats van zijn film klein en subtiel te houden, wil regisseur Yossi Madmony te veel. Hij schippert tussen drama en thriller, met als gevolg het ontstaan van verschillende verhaallijnen die onvoldoende uitgewerkt worden. De affaire tussen Anton en Noahs vrouw is bovendien zo voorspelbaar ingezet, dat deze bijna lachwekkend wordt. Restoration hangt met losse eindjes aan elkaar. Dat is jammer, want de film beloofde bij aanvang meer. (Suzan Groothuis)
Terug naar boven