Kokadrielje zorgt voor enkele mooie momenten

Haast of De Kokadrielje is gebaseerd op het verhaal De Drie levens van Lucie Cabrol uit het boek Het varken aarde van de Engelsman John Berger. Op basis hiervan heeft Tom Blokdijk een tekst geschreven waarin het leven van Lucie, gespeeld door Lizzy Timmers, in een Frans bergdorp centraal staat. Ze is niet zo mooi en meisjesachtig als de andere meisjes. Door haar broer wordt ze pesterig Kokadrielje genoemd. Hij vindt namelijk dat ze net zulke vurige ogen heeft als dit beest, dat er van voren uit ziet als een haan en van achteren als een slang. Jean (Tom Struyf) voelt zich wel tot haar aangetrokken en Lucie brengt met hem de nacht door. Daarna wordt hij opgeroepen om te vechten in de oorlog en gaat hij op reis naar Zuid-Amerika. Pas vijftig jaar later komt hij terug en ontmoeten ze elkaar weer.

Tijd

Regisseuse Floor Huygen wilde met deze voorstelling , voor iedereen vanaf 9 jaar, ingaan op het verstrijken van de tijd. Ondanks dat tijd het uitgangspunt van het verhaal is, wordt dit gegeven op een subtiele manier in de voorstelling verwerkt. Zo wordt deze thematiek gesymboliseerd in het decor dat bestaat uit een tiental tafeltjes. Het grenenhout waarvan de tafeltjes zijn gemaakt, is verkleurd door het verstrijken van de tijd. Een treffend moment waarop de tijd voelbaar wordt gemaakt is wanneer de vijftig jaar dat Lucie en Jean elkaar niet zien, overbrugd moet worden. We zien dan hoe Jean zich omschminkt en Lucie een witte pruik opzet. Doordat het publiek zit te wachten tot ze verder spelen, wordt het zich bewust van de tijd die op dat moment verstrijkt. De thematiek is dus aanwezig, maar niet op een dominante manier. Huygen onthoudt zich van een mening, waardoor tijdsbeleving een heel open onderwerp blijft.

Afstand

Huygens’ uitgangspunt levert een schitterend verhaal op, maar dit verhaal speelt zich voor een groot deel af in de hoofden van de toeschouwers. Doordat de acteurs soms ook de rol van verteller op zich nemen en er gebruik wordt gemaakt van een voice-over, ligt de nadruk in de voorstelling op de tekst. Veel informatie kom je alleen via het gesproken woord te weten, waardoor je eigen fantasie veel ruimte krijgt. Deze aanpak vergt wel enige concentratie van zowel de kinderen als hun volwassen begeleiders in de zaal. Het handjevol aanwezige kinderen was hier redelijk goed toe in staat, maar dit zal niet voor al het jonge publiek gelden.
Jammer is wel dat er weinig beroep op je gevoel wordt gedaan. De momenten dat dit wél gebeurt, zijn namelijk ook meteen de mooiste momenten in de voorstelling. De dood van Lucies vader en bijvoorbeeld de twijfel van Jean of hij wel of niet met Lucie moet trouwen zorgen voor betrokkenheid bij de personages. Verder blijft het verhaal gevoelsmatig nogal op afstand en kijk je enkel naar een mooi sprookje.

Haast of De Kokadrielje is nog te zien tot en met 12 januari 2007. Zie: www.artemis.nl