Pluk de Dag met Rent
Carpe diem! Geniet, heb lief en leef alsof er geen morgen meer is, want iedere dag kan je laatste zijn. De musical Rent, gespeeld door de afdeling muziektheater van het Fontys Conservatorium Tilburg, weet op ingenieuze wijze een beeld te schetsen van het leven van een groep kunstenaars en hun problemen. Het lukt de Fontys studenten om dit beeld met minimale middelen op een ontwapenende manier aan het publiek over te brengen.
~
Iedereen gaat daar echter anders mee om en dat vormt de rode draad in de relatie tussen songwriter Roger en danseres Mimi. Mimi probeert van ieder moment te genieten: “Alleen maar nu, alleen maar wij / Geen schuld, geen spijt / Je tijd is zo voorbij […] Alleen maar vandaag!” Roger daarentegen zegt het vuur kwijt te zijn en durft zich niet te binden uit angst om de liefde te verliezen. In plaats daarvan probeert hij de ultieme song te schrijven. Pas op het einde beseft Roger dat een leven vol angst en zonder liefde eigenlijk helemaal geen leven is en vindt hij zijn lied. Roger is echter niet de enige die vanwege zijn ziekte zijn emoties wegstopt.
Documentairemaker Mark distantieert zich van het leven doordat hij alles indirect, door de lens van zijn camera ervaart. Hij is er zich maar al te bewust van dat hij zijn beste vrienden zal overlevenUiteindelijk leert hij om zijn dromen te volgen en alles uit het leven te halen.
Ook filosoof Collins en de drummende drag queen Angel laten iedereen zien wat echte liefde is tot daar een abrupt einde aan komt.
Overtuigend Spel
Dat Rent door studenten gespeeld wordt, doet geen enkele afbreuk aan de kwaliteit of effectiviteit van de voorstelling. Hun jeugdige enthousiasme en talent werkt juist ontwapenend en draagt bij aan de thematiek van Rent.
Vooral de rollen van Roger, Collins en Angel worden zeer overtuigend neergezet. De rol van Roger, bijvoorbeeld, wordt heel klein gespeeld zonder grootste gebaren en overdrijving zodat de emotie net onder de oppervlakte blijft en daarmee sterker en geloofwaardiger wordt. Hierdoor maakt de echte emotionele uitbarsting, halverwege de tweede acte waarin Roger ruzie heeft met Mark en afscheid neemt van Mimi, des te meer indruk.
Door het goede samenspel en de soms overweldigende muzikaliteit van de acteurs valt het amper op dat er enkele scènes geschrapt zijn uit het origineel. De enige opmerking die ik bij de voorstelling zou willen plaatsen heeft niet direct met de acteurs te maken, maar met de vertaling naar het Nederlands. Er zaten relatief veel Engelstalige zinnen in die niet goed te vertalen waren en soms simpelweg verkeerd geïnterpreteerd werden. Ook bepaalde woordspelingen en nuances van het Engels zijn als het ware lost in translation, wat erg jammer is.
Podiumkunst
~
Met minimale middelen wordt echter maximaal effect bereikt. Erg inventief is bijvoorbeeld hoe de namen van de personages in het wit op de zwarte vloer staan geschreven en hoe er tijdens het verhaal met wit krijt lijnen worden getrokken die de relaties tussen de personages uitbeelden. Met enkele tafels en stoelen of een stuk plastic wordt heel simpel, maar effectief een andere sfeer gecreëerd.
Filmmaker Mark is ook de hele tijd bezig met zijn camera. Wat hij filmt is vaak te zien op het grote projectiescherm en ook tijdens de laatste scène flitsen beelden van de personages over het scherm. Deze combinatie van media zorgt voor een interessante dynamiek tussen de acteurs onderling en tussen cast en publiek.
Samenvattend kan gezegd worden dat de studenten van de afdeling muziektheater er zeer goed in zijn geslaagd om met eenvoudige middelen een indrukwekkende voorstelling op de planken te zetten. Aan acteer- en zangtalent is geen gebrek en de personages worden overtuigend neergezet waardoor de thematiek van Rent duidelijk naar het publiek wordt gecommuniceerd wordt en de emotionele impact groot is. Iedereen in het publiek moet zijn geraakt door het spel en de muziek.
Omdat de voorstelling een project is van het Fontys Conservatorium, is het helaas niet meer mogelijk om Rent nu nog te zien.
