Theater / Voorstelling

Dans hippie dans

recensie: Hair (Stairway Productions)

Love, peace en happiness. Je wordt soms een beetje week van de klefheid die de musical Hair uitstraalt. Maar het publiek eet het en hunkert naar de tijden van Aquarius en Let the Sunshine in. De voorstelling over het wel en wee van een groep hippies lijkt gedateerd, maar sommige onderwerpen raken nog steeds de hedendaagse belevingswereld. Toch is daar geen heel duidelijke vertaling naar gemaakt. De musical ademt duidelijk hippietijd.

Wat meteen opvalt is de trage manier van opbouw van deze musical, wat heel goed pas bij de mooie spirituele uitstraling van de show. Maar dus veel minder snel en heftig dan het rockerige The Who’s Tommy, waarin de band ook nog eens prominenter aanwezig was op het toneel. Het zijn allemaal keuzes. De vaart in Hair komt vooral voort uit de rapheid waarmee de nummers achter elkaar worden gezongen en de dansen. Lange gesprekken hoef je niet te verwachten tijdens deze voorstelling.

Goede uitstraling

~

Hair is na bijna 35 jaar nog steeds vooral een muzikaal spektakel, waarin in deze versie ook oprecht goed en mooi wordt gezongen en geacteerd. Deze Amerikaanse cast heeft precies de goede uitstraling voor zo’n hippiestuk als deze. In de Nederlandse tour wordt de cast bijgestaan door René van Kooten en Chaira Borderslee, die beiden in de musical Aïda hebben gespeeld. Helaas moest Borderslee het af laten weten tijdens deze avond, maar ze werd prima vervangen door de Amerikaanse Kristen Hertzenberg, die zich – zo leek het – helemaal vrij voelde in haar doen en laten. Van Kooten speelt met wapperende lange haren één van de hoofdrollen (Claude, die verliefd wordt op Sheila en wordt opgeroepen om als soldaat in Vietnam te vechten) en dat doet hij uitstekend. Hij zit goed in zijn vel in deze rol. Tussen al die Amerikanen valt hij niet eens zo heel erg op, zelfs zijn Engelse accent is best oké.

Visuele lust

Regisseur David Gilmore heeft het weer voor elkaar gekregen om van zo’n klassieker weer wat leuks te maken. Dit keer niet alleen een visuele lust (dans, projecties, kleding), maar ook een muzikale. Gilmore heeft nu de mazzel dat hij samenwerkt met een veel betere en sprankelende cast dan tijdens Grease. Maar ook deze musical leunt weer op herkenbaarheid, daar waar het Nederlandse publiek graag behoefte aan heeft. Maar bovenal is het een uitbundige voorstelling, waarin uiteraard ook de boodschap van hoop en verlangen duidelijk wordt uitgedragen. Verder hoef je weinig diepgang te verwachten.

Meebrullen

Na een wat sloom begin weten de acteurs in Hair naar het eind toe het publiek helemaal mee te krijgen. Iedereen gaat los. Nog een keer lekker meebrullen met al die evergreens en de hippiesfeer inademen. Om vervolgens weer heel ontspannen en de liedjes nog naneuriënd de zaal te verlaten.

Hair toert nog tot en met 10 juli 2005 door Nederland.