Het verschil tussen mensen en (andere) dieren

Albert heeft deze vaardigheid nooit echt gebruikt en nu is hij verslaafd aan alle mogelijke drugs. Voor het eerst draagt hij de gevolgen van zijn levensstijl. Hij is erachter gekomen dat het zo niet langer kan en spreekt met twee vrienden af in een vakantiehuis ergens aan de Middellandse Zee. Zij weten echter niet wat er van ze wordt verlangd. De drie zijn goede vrienden van vroeger en zij zijn erheen gelokt met de smoes om gezellig met zijn drieën vakantie te vieren. Eef is zelf een drugsdealer, die ook aan Albert drugs heeft verkocht. Roel is een vader die een column schrijft en zijn leven niet helemaal meer ziet zitten. Als ze erachter komen waarom ze naar het vakantiehuis zijn gestuurd, stribbelen ze eerst tegen, maar uiteindelijk besluiten ze Albert toch te helpen. Dit gaat niet zo gemakkelijk, aangezien de man nooit heeft ervaren hoe het is om jezelf te onthouden van iets waar je lichaam zo naar smacht.

Filosoferen

In Hond wordt heel wat gefilosofeerd. De personages praten over de mens, en wat deze anders maakt dan (andere) dieren. Verder worden onderwerpen als vrijheid ter discussie gesteld. Zo zegt Eef dat vrijheid eigenlijk vooral te maken heeft met de beperkingen die iemand heeft, zodat hij of zij niet in de weg staat van andermans vrijheid. Deze onderwerpen spelen een belangrijke rol in de voorstelling en worden gelukkig niet vervelend lang. Ze zijn interessant om naar te luisteren en zetten je aan het denken.

Ondanks dat het onderwerp van Hond vrij zwaar is, wordt er toch vaak gelachen. Zo is Albert een reclameman en vertelt hij Roel welke verschillende soorten trucjes je kunt gebruiken om schoenen te kunnen verkopen. Zo kun je je richten op jongeren die stoer willen zijn, of op gezinnen die opeens compleet zullen worden door het dragen van de schoenen. Elk mogelijk scenario komt naar voren en alles beeldt hij vol overgave uit. Dit is erg grappig gedaan en een goede afwisseling op de serieuze, filosofische scènes.

Fleurig decor

De voorstelling wordt gespeeld op een erg fleurig, druk decor. Overal zijn posters, stukken kranten en teksten opgeplakt. Het is onmogelijk alles meteen te zien en naarmate de voorstelling vordert, is het mogelijk steeds nieuwe dingen te ontdekken. De teksten die op de muren staan, kunnen gelinkt worden aan het thema, zoals de zin: ‘Protect me from what I want’, die goed zou kunnen slaan op Albert en zijn drugsverslaving.

Tijn Docter, Harpert Michielsen en Freek Brom die respectievelijk Roel, Eef en Albert spelen, zijn goed op elkaar ingespeeld en weten in hun manier van spelen een goede balans te vinden tussen de serieuze en minder serieuze scènes. Vooral Tijn Docter speelt zijn rol als iemand die alles goed voor elkaar lijkt te hebben, maar van binnen instort, goed te spelen. Aan het begin is te zien dat er iets met hem aan de hand is, maar dit is subtiel genoeg; het antwoord wordt niet op een presenteerblaadje aangereikt. Qua verhaal zit het stuk goed in elkaar. Samen weten de acteurs de voorstelling naar een hoger plan te tillen. Hond is dan ook, van begin tot het eind, een lust voor oog en oren.