Oeverloze fantasie

“Als ik toch eens in haar hoofd zou mogen kijken. Dat heb ik vaker bij mensen. Dan zou ik het liefst een mes pakken en het bovenste topje van de schedel eraf snijden om zo een kleine glimp op te kunnen vangen van de film die zich daarbinnen afspeelt.” Dit zegt één van de twee vrouwen bij het zien van een meisje in de verte. Het geeft meteen aan waar de voorstelling over gaat. Cinema Interno: soms zou je zo graag willen weten wat er zich in het hoofd van iemand anders afspeelt. Wat zou het meisje denken? Wat voor leven zou ze leiden? De twee jonge vrouwen (gespeeld door Yvonne van den Eerenbeemt en Ghieslaine Tijsterman) brainstormen erover alsof ze een film aan het maken zijn. De hele voorstelling zijn ze op weg naar het meisje, dat ze Julia noemen – en hoe dichter bij ze komen, hoe meer ze over haar verzinnen. Zo creëren ze langzaam maar zeker een soort sprookje om haar personage heen.

Grappige situaties
Tijdens de reis komt de toeschouwer ook steeds meer te weten over de relatie tussen de twee vrouwen. Ze kennen elkaar al lang en weten van elkaars gebreken. Zo plaagt de een de ander nog steeds met het feit dat zij vroeger erg gestotterd heeft. Eigenlijk voeren ze een constante strijd met elkaar. Deze leidt tot humoristische sketches, zoals een battle waarin ze proberen elkaars moeder de grond in te boren, met opmerkingen als: “Jouw moeder is zo dik, dat wij allemaal op dit moment in haar staan” of “Jouw moeder is zo dun dat haar pyjama maar één streepje heeft.”
De voorstelling is vaak een aaneenschakeling van komische situaties. Daardoor worden sommige grappen iets te voor de hand liggend. Zo bestellen ze op een gegeven moment iets te eten, waarbij de raarste gerechten naar voren komen. Nadat ze daar een paar minuten mee bezig zijn geweest, roepen ze tegelijkertijd dat ze gewoon een Big Mac Menu willen. Dit is weinig verrassend. Als ze dit soort humor achterwege hadden gelaten, waren de echt goede grappen sterker over gekomen.

Mooie muziek
Naast humoristisch, is de voorstelling ook heel meeslepend. Er wordt volop gebruik gemaakt van muziek. Sjors van den Eerenbeemt zorgt voor het geluid en bespeelt verschillende instrumenten. De muziek is zorgvuldig gekozen en vormt een belangrijke aanvulling op de brainstorm over Julia; steeds als het verhaal een nieuwe wending neemt, past ook de muziek zich aan. Maar wat de voorstelling vooral zo indrukwekkend maakt, is de zang van de vrouwen. Er zit zoveel gevoel in hun stem, dat het je als toeschouwer wel moet raken. Vooral Yvonne van den Eerenbeemt zingt heel gepassioneerd. Ze heeft een ongelofelijke kracht in haar stem, maar kan ook heel ingetogen zingen. Zelfs als ze op de schoot van haar tegenspeelster ligt, presteert ze het haar stem foutloos en met veel emotie in te zetten.

Het kleine zaaltje van de Roode Bioscoop is heel intiem en heeft daardoor van zichzelf al veel sfeer. Deze wordt nog versterkt door door de humoristische momenten, mooie muziek en indrukwekkende zang van Theatergroep Julia’s Junkyard. Cinema Interno is een plezier om naar te kijken en te luisteren en voert je weg naar een wereld vol fantasie. Zeker een aanrader om een keer naartoe te gaan.

Cinema Interno is nog te zien t/m 10 mei. Voor meer informatie en speeldata, klik hier.