Zussen hebben vermakelijk onderonsje
Onder de naam ToneelMeesters brengt Joop van den Ende Theaterproducties vanaf dit seizoen klassieke toneelteksten voor een groot publiek. Hans Croiset is artistiek leider van dit project en hij koos om te beginnen voor Moeder Courage van Brecht en 3Zusters van Tsjechov. Deze laatste klassieker mocht het spits afbijten en is ook onderdeel van een ander nieuw initiatief binnen ToneelMeesters namelijk het project Cum Laude. Toneelstukken die binnen dit kader vallen worden uitgevoerd door de grootste talenten onder de pas afgestudeerden van de drie grote toneelscholen in Nederland. 3Zusters is met haar vele personages een ambitieuze keuze, maar na twee uur vlot theater is het wel duidelijk dat we hier met de beste leerlingen van de klas te maken hebben.
 |
| Foto: Roy Beusker, Speer Fotografie en Deen van Meer. |
3Zusters gaat over drie zussen en hun broer in een gehucht in Rusland. Olga (Anne Lamsvelt), Masja (Lien De Graeve) en Irina (Tanya Zabarylo) groeien op in Moskou en dromen van een spannend en betekenisvol leven. Aan hun zorgeloze jeugd komt een einde als ze met het gezin naar een provinciestad verhuizen. Na de dood van hun ouders loopt hun leven bergafwaarts. Dromen komen niet uit en zo teleurgesteld in het leven als ze zijn, kunnen ze alleen nog maar praten over Moskou.
Anton Tsjechov schreef zijn stuk over de drie ongelukkige zussen aan het begin van de twintigste eeuw. Veel mensen vinden het stuk dan ook ouderwets en hebben moeite om mee te gaan in de vurige wens van de zussen om terug te gaan naar Moskou. Een veel voorkomende reactie in deze tijd waar alles kan, is dan ook: “als je zo graag naar Moskou wil, dan ga je toch gewoon!”. Maar gek genoeg roept deze enscenering helemaal niet die irritatie op. De scènes waarin de zussen elkaar vertellen hoe graag ze naar Moskou willen, hebben meer iets van een onderonsje. Ze maken de indruk dat ze eigenlijk helemaal nooit van plan waren om terug te gaan. Het praten over Moskou is niets meer dan weemoedig kletsen over vroegere tijden. De zusjes hechten er waarde aan om elkaar te herinneren aan hun jeugd want dat biedt troost. En zo wordt het thema familie opeens belangrijker dan het verlangen naar een beter leven.
 |
| Foto: Roy Beusker, Speer Fotografie en Deen van Meer |
De meisjes willen dan wel niet zo heel graag weg, maar dat wil niet zeggen dat ze het niet zwaar hebben. Het ene ongeluk na het andere overkomt ze: brand, ongelukkige liefde, overspel, dood. Eigenlijk is het een wonder dat ze er niet alledrie de brui aan geven. Het geheel doet een beetje denken aan een soap. De personages krijgen in een paar uur te verduren wat een normaal mens in zijn hele leven nog niet meemaakt. Maar al dat ongeluk houdt wel de vaart erin. De tekst bevat aardig wat filosofie en de karakters vragen zich regelmatig af wat de zin van het bestaan is. Maar deze overpeinzingen worden nergens saai of langdradig. Ze zijn juist een welkome afwisseling in de loop van het verhaal.
Al met al is de eerste ToneelMeester een aardige voorstelling. De vormgeving en enscenering is misschien wat ouderwets en weinig verrassend. Op een enkel grapje na wordt de tekst vrij recht toe recht aan gespeeld. Maar de jonge acteurs halen het oude stuk van Tsjechov enorm op. Het grootste gedeelte van de voorstelling is levendig en vermakelijk. Precies goed voor het ‘grote publiek’ dus. Voor experimenten en verrassende concepten moet je ook niet bij Joop van den Ende zijn. Het belangrijkste is dat deze jonge acteurs een enorme kans krijgen en dat ze die ook nog eens goed benutten. Alle veertien personages worden gepeeld door acteurs van in de twintig, maar het is nergens aan te merken dat we met jonkies te maken hebben. De begeleiding van regisseur Hans Croiset heeft gezorgd voor een mooie acteerprestatie van de jonge garde.
De voorstelling 3Zusters is nog tot en met 13 november 2007 te zien.
