Beestachtige taferelen op Animal Farm

Het boek Animal Farm van George Orwell uit 1945 is natuurlijk wereldberoemd en behoeft weinig uitleg. Orwell vertelt het verhaal van een groep dieren die, onder leiding van de varkens, de macht overneemt op de boerderij van boer Jones. Belust op macht ontpopt het varken Napoleon zich echter tot een tirannieke dictator die zowel de andere dieren als de droom van vrijheid en gelijkheid met ijzeren vuist onderdrukt. Het verhaal is een fel commentaar op het communisme van Stalin, onder wiens regime de idealen van de Russische revolutie werden verkwanseld. Shelford bewijst met zijn one-man show dat het thema van corruptie van de macht nog steeds niets aan actualiteit heeft ingeboet.

1 = 15

Animal Farm is een bijna twee uur durende monoloog en dat op zich is al bewonderenswaardig. Shelford weet de aandacht van het publiek bijna constant vast te houden. Hij steekt zeer veel energie in het creëren van een enorme diversiteit aan beweging en stemgebruik waardoor de verschillende personages echt tot leven komen en het niet moeilijk is om het vijftiental dieren uit elkaar te houden. Feitelijk werkt Shelford dan ook voor vijftien en het is moeilijk voor te stellen hoe je als acteur avond aan avond zo’n intensieve voorstelling op de planken kan zetten.

Gewoon speciaal

Ondanks het dynamische spel van Shelford, zal het voor de gemiddelde toeschouwer toch een uitdaging zijn om het hele stuk moeiteloos te volgen. Dit komt natuurlijk doordat de voorstelling Engelstalig is. Hierdoor kan het zijn dat de boodschap soms maar deels overkomt en het verklaart waarschijnlijk ook de lege stoelen in de zaal. Toch hoeft het Engels geen handicap te zijn omdat Shelford erg duidelijk spreekt en zijn toneelspel sterk wordt ondersteund door zijn lichaamstaal.
Het hardst werd gelachen om de bijna onverstaanbare boerderijdichter die met veel geslis een gedicht over Kameraad Napoleon voordroeg.

De reden dat Animal Farm vrijwel constant weet te boeien, is volledig te danken aan de professionaliteit waarmee Shelford zijn verhaal vertelt en de personages neerzet. Er wordt geen gebruik gemaakt van ingewikkelde decors of kostuums. Het hele decor bestaat uit een houten kist en verder wordt de sfeer bepaald door verlichting en een niet zo heel overtuigende geluidsband met wat dieren- en omgevingsgeluiden. Het is een feest voor het oog om te zien hoe Shelford met minimale middelen, zijn houding en zijn stem twee uur lang de aandacht vasthoudt. Een aanrader dus, want Animal Farm verdient het dat bij de volgende voorstelling alle stoelen bezet zijn.