Heb uw naasten lief is een vergeten deugd

Hebzucht, hoogmoed, gemakzucht, jaloezie, woede, vraatzucht en wellust; de zeven hoofdzonden  zijn aanwezig in De Kampioenen van Bizar, de tweede voorstelling van het danstheatergezelschap Danther. Het publiek wordt door de flyer met kijkcijfer-symbolen gewaarschuwd voor geweld, drugs en grof taalgebruik. Het geweld en grof taalgebruik blijft voornamelijk beperkt tot de vechtscènes tussen de broers Coleman (Eric Magnée) en Valene (Guido Spek). Ze wonen samen in het huis van hun vader die door een ongeluk om het leven is gekomen. Valene is alleen maar geïnteresseerd in zijn religieuze beeldjes en wodka. Hij heeft na de dood van hun vader zijn broer Coleman een contract laten ondertekenen dat alles in huis van hem is. Coleman loopt begrafenissen af voor vol-au-vents (gevulde ragoutbakjes) en doet niets anders dan profiteren van zijn broer en zijn eten. De jongens gaan elkaar iedere dag verbaal en fysiek te lijf. Alles tot afgrijzen van pastoor Welsh (Jorg Mackloet) die dagelijks bij de broers op bezoek komt. Ook dorpsgenoot Girleen (Linde Stelling) is niet vies van wat vuilbekkerij. Wanneer de pastoor het niet meer aankan, schrijft hij de broers een afscheidsbrief en verdrinkt zichzelf.

Tragedies

De aanleidingen van de ruzies tussen Coleman en Valene zijn niet altijd even duidelijk. Maar gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat onder de houding en handelingen van de vier personages kleine tragedies verborgen zitten. Het geweld tussen de broers wordt veroorzaakt door jaloezie en afgunst. Na de afscheidsbrief van pastoor Welsh bieden de broers om de beurt elkaar excuses aan voor de dingen die in het verleden gebeurd zijn, te beginnen met de dood van hun vader. Coleman schoot hem door het hoofd na een verkeerde opmerking over zijn nieuwe kapsel. Tijdens het gesprek wordt duidelijk dat Valene altijd jaloers is geweest op de meisjes die op zijn broer vielen. En Coleman deed alles wat hij maar kon om zijn broer pijn te doen zonder een echte reden te hebben. Ook nu weer loopt het gesprek uit de hand en is het duidelijk dat hun relatie nooit goed zal worden.   

Wie even niet op de broers en de pastoor let, ziet Girleen met een verveeld gezicht in een hoek achter de drums zitten. Ze speelt met haar haar en bijt op haar nagels. Met de drumbrushes kamt ze zelfs nog even snel haar pony. Hoewel zij maar weinig tekst heeft en haar aanwezigheid zich beperkt tot wachten naast de speelvloer, blijkt later dat Girleen de enige met een beetje diepgang is. Wanneer pastoor Welsh en Girleen na een paar zelfmoorden samen aan de waterkant zitten, geven ze even hun ware gevoelens bloot. De pastoor overdenkt zijn weken in het dorp en voelt zich een mislukkeling omdat hij de broers niet kan laten stoppen met vechten. Girleen stelt zich kwetsbaar op en probeert de pastoor haar gevoelens voor hem uit te leggen.   

Rotterdam

Danther is een jong Rotterdams danstheatergezelschap, opgericht in 2006. Om het Rotterdams accent van de spelers kun je niet heen maar door het accent wordt de voorstelling jonger en komt dichter bij de doelgroep. De Kampioenen van Bizar is gebaseerd op The Lonesome West van de Ierse theaterschrijver Martin McDonagh uit 1997. Het stuk werd genomineerd voor de Tony Award voor beste stuk. Het verhaal is dan ook actueel en spreekt iedereen aan. Danther waagt een dappere poging om het stuk te spelen maar het is misschien toch iets te hoog gegrepen. Het is jammer dat het geweld in deze voorstelling overheerst en het verhaal oppervlakkig blijft en geen ontwikkeling doormaakt. De muziek van Tom Waits, die de acteurs tijdens de voorstelling live spelen, mist dezelfde bezieling als de voorstelling. De rauwe jazzy muziek van Waits valt in het niet door het gemis aan een doorleefde stem. Toch is de voorstelling zeker het bekijken waard. Algemeen kan men stellen dat De Kampioenen van Bizar eigenlijk het verhaal is achter het zoveelste nieuwsitem met zinloos geweld en een zelfmoord. En daar zijn we, als voyeuristische medemens, altijd nieuwsgierig naar.