Roze is niet alleen voor Barbie
Nimona onderging een aardige gedaantewisseling voordat de film werd uitgebracht. Zo was het oorspronkelijk een stripverhaal én annuleerde Disney het project toen ze het animatiebedrijf Blue Sky Studios sloten. Gelukkig werd Nimona na deze ‘studio shutdown’ opgepakt door Netflix, waardoor we toch nog van dit belangrijke verhaal kunnen genieten.
Niet is wat het lijkt wanneer de film opent in een futuristische ridderwereld, waar Ballister Boldheart (ingesproken door Riz Ahmed) wordt geridderd door de koningin van het land. In plaats van een held te worden, wordt hij tot slechterik gekroond wanneer de koningin tijdens deze ceremonie door zijn wapen overlijdt. Ballisters weg om zijn naam te zuiveren begint wanneer hij een eigenaardig karakter genaamd Nimona (Chloë Grace Moretz) ontmoet. Nimona voegt zich bij hem als zijn sidekick en helpt hem maar al te graag om wraak te nemen, terwijl Ballister slechts zijn onschuld wil bewijzen.
Not a girl
Het feit dat dit een animatiefilm is, komt volledig tot zijn recht wanneer Nimona haar ware aard laat zien: ze kan van gedaante verwisselen. Dit vermogen zorgt ervoor dat ook zij wordt gezien als een monster. Dat wordt op een prachtige manier gevisualiseerd: zo zien we een roze walvis door het plafond van een wit paleis vallen en contrasteert de roze kleur die Nimona behoudt in elke gedaante met de donkere achtergrond van de schuilplaats waarin zij en Ballister zich terugtrekken. De stijl is fijn om naar te kijken door de stripboekachtige animatie, en de transformaties van not a girl tot dier zijn naadloos uitgevoerd.
Representatie van queerness
Waar ze ook in verandert, Nimona blijft Nimona: geestig, duister en uit op wraak. Terwijl het vooral haar karakter is dat de film zo kleurrijk maakt, wordt ze binnen de wereld van de film niet geaccepteerd. Het thema is al snel duidelijk: de strijd voor identiteit op een plek waar jezelf zijn niet wordt geaccepteerd. Het is dan ook verfrissend om te zien dat Nimona zelfs niet probeert om binnen de lijntjes te kleuren en hoe ze de norm bij meerdere gelegenheden uitdaagt. Via Nimona creëert de film daardoor de ruimte om belangrijke vragen over identiteit op te werpen, en hij gebruikt gedaanteverwisselingen als een symbolische representatie van queerness. Hierdoor ademt de animatie nog meer ‘eenentwintigste eeuw’.
Wanneer Nimona haar nieuwe vriend Ballister verliest door de kortzichtige ideologie van hun samenleving, zien we wat voor kracht Nimona werkelijk bezit: de kracht om steeds weer te vechten voor een plek om volledig zichzelf te kunnen zijn. Het verhaal weet zo haar sterkte te etaleren in haar meest donkere moment en de tot dan toe luchtige en komische film af te sluiten met een emotionele climax die je meteen in het hart zal raken. Dit is ook de kracht van deze animatie: zowel gedaanteverwisselingen als ridders portretteren in een dystopische middeleeuwse wereld en de kijker toch doen meeresoneren met de menselijke karakters.
Nimona’s verhaal?
In de eerste helft van de film lijkt het meer het verhaal van Ballister Boldheart dan dat van Nimona en speelt Nimona de sidekick van niet-slechterik. Gelukkig krijgt het plot een wending waaruit blijkt dat Nimona’s verhaal en haar verleden veel dieper verweven zijn met de ridderwereld waarin ze leven dan de film op het eerste gezicht laat zien. Hoewel haar verhaal dus pas laat op de voorgrond treedt, raakt het de juiste snaar wanneer het eindelijk zo ver is en dit tilt het plot naar een hoger niveau.
Nimona is zowel ‘metal’ als roze, twee dingen die in harmonie naast elkaar bestaan in deze film. Nu te zien op Netflix!