Ridderfilm van het verre oosten

Generaalsdochter Nie Yinniang werd op tienjarige leeftijd ontvoerd door een non. In de dertien jaar die volgden, werd zij opgeleid tot één van de beste huurmoordenaars van het Chinese Keizerrijk. Als haar wordt opgedragen de man te vermoorden aan wie ze als kind was beloofd, staat ze voor een keuze. Zal ze de bevelen van haar meesteres opvolgen, of kiest ze voor haar gevoelens?

Krijgsheld

The Assassin is een film in het in China populaire genre ‘wuxia’, wat letterlijk vertaald kan worden als “krijgsheld”. Het zijn de ridderfilms van het verre oosten. Wuxia-films draaien om eervolle krijgers, vaak uit lagere klassen, die misstanden met sierlijke vechtmoves rechtzetten. Of, zoals in geval van The Assassin, corrupte veldheren met de efficiëntie van een natuurkracht uit de weg ruimen.

Toch heeft deze film maar weinig weg van – in het westen – succesvolle voorgangers als Crouching Tiger, Hidden Dragon of Hero. De actie in The Assassin is namelijk tot het minimum beperkt gebleven. Aan meer dan een zwanensprong hier en een messteek daar waagt regisseur Hsiao-Hsien Hou zich niet. Maar beter ook, misschien, want zijn slordige montage zorgt ervoor dat deze scènes, in tegenstelling tot de hoofdpersoon, niet altijd hun doel treffen.

Kostuumdrama

Het grootste gedeelte van The Assassin bestaat uit plechtige dialoogscènes. Ondanks het in essentie simpele plot, zijn deze helaas ontzettend moeilijk om te volgen. Personages worden nauwelijks door hun daden gekarakteriseerd, maar krijgen hun (al dan niet politieke) voorgeschiedenis in poëtische bewoordingen voorgeschoteld. Dat maakt het lastig de karakters van elkaar te onderscheiden. Als kijker ontkom je niet aan het idee dat je het verhaal maar voor de helft meekrijgt. Ruim anderhalf uur worstel je met de vraag of de film zijn verhaal niet efficiënt ontvouwt of dat je eenvoudigweg de relevante culturele achtergrond ontbeert.

Een doodsteek hoeft dat gebrek echter niet te vormen. In zekere zin spelen niet de personages de hoofdrol in de film, maar de prachtige klassieke kostuums. De trage cameravoering geeft de kijker de tijd om van alle details in het beeld te kunnen genieten. De sets en beeldcomposities complementeren de kledij perfect. Het negende eeuwse China dat Hsiao-Hsien Hou op film vastlegt is werkelijk een feest voor het oog. Het is op dit vlak dat er punten worden gescoord.

Cannes

Maar of dat er voldoende zijn om het moeilijk volgbare plot en de matige actie te compenseren, hangt af van de liefhebberijen van de kijker. De jury in Cannes was er in elk geval danig van onder de indruk en beloonde Hou met de prijs voor beste regie. De gemiddelde kijker zal die misstand echter met een reeks sierlijke vechtmoves recht willen zetten.