Verwrongen vaderfiguren

De tien verhalen staan los van elkaar, maar in acht ervan komen we eenzelfde type man tegen: de verongelijkte man die niet goed meer kan meekomen met zijn veranderende omgeving. Het van de troon gestoten type, voor wie het #MeToo-tijdperk het begin van het einde inluidde. We lezen over mannen die vreemdgaan, gescheiden vaders en driftkikkers met een kort lontje. De verhalen verschenen de afgelopen jaren al in diverse tijdschriften, waaronder The New Yorker en Granta.

Onderhuidse spanning

Eén van de twee verhalen met een vrouwelijke hoofdpersoon is het door The Paris Review met een Plimton Prize-bekroonde ‘Marion’. Qua thematiek komt dit verhaal het dichtst bij De meisjes. Een vrouw denkt terug aan haar eerste jeugdvriendin, die in een sektarische omgeving opgroeit. Cline is een schrijver van het soort dat haar woorden uiterst zorgvuldig kiest; beheerst toont ze de schaduwzijde van de mens.

Cline speelt graag met de lezers door informatie achter te houden. In ‘Op het spoor’ volgen we Richard, wiens zoon betrokken blijkt te zijn bij een geweldsincident op school. Wat het incident precies inhoudt, zullen we nooit weten. De focus ligt op de verstoorde relatie tussen vader en zoon, dat tot een kookpunt dreigt te komen.

Sporadische humor niet genoeg

Humor is een uiterst gedoseerd goed in Clines verhalen, maar daarom niet minder geniaal. In het laatste verhaal, ‘A.S.L’, wordt de komst van een beroemdheid in een verslavingskliniek als volgt ingeluid: “De enige andere bewoner die voor een vergelijkbare opwinding had gezorgd was een honkballer die betrapt was toen hij zich aftrok bij de matinee van Despicable Me 3.”

Het is deze gortdroge humor die naar meer doet snakken, een belofte die in deze bundel nog te sporadisch wordt ingelost. Cline bewijst nog eens het schrijverschap tot in de puntjes te beheersen, maar verliest soms de noden van de lezer uit het oog. Wat ook niet meehelpt is de snel veranderde wereld waarin dit boek uitkomt, waardoor een aantal verhalen alweer aan urgentie lijkt te verliezen. Tel daarbij op dat korte verhalen sowieso minder in trek zijn bij het Nederlandse publiek en je hebt een bundel die hier naar verwachting weer stilletjes in de vergetelheid raakt. Het wachten is op de volgende roman van Cline, die ongetwijfeld weer een hit wordt.